در ۱۴ ژوئن ۱۹۶۲، ده کشور اروپایی یک سازمان بین‌المللی را با هدف انجام مشترک تحقیقات علمی در فضا تأسیس کردند. بدین ترتیب کنوانسیون سازمان جدید تحقیقات فضایی اروپا (ESRO) امضا شد.
بلژیک، دانمارک، فرانسه، آلمان، ایتالیا، هلند، اسپانیا، سوئد، سوئیس و بریتانیا این کنوانسیون را در پاریس امضا کردند. «پیر اوگر» به‌عنوان اولین مدیر کل ESRO منصوب شد.
دولت‌های اروپایی یک کمیسیون تدارکاتی اروپایی برای تحقیقات فضایی (COPERS) را جهت بررسی احتمالات یک تلاش مشترک تحقیقات فضایی ایجاد کرده بودند. COPERS اولین جلسه خود را در مارس ۱۹۶۱ در پاریس برگزار کرد.
اولین وظیفه آن تعریف برنامه علمی و زیرساخت‌های لازم سازمان مورد نظر، تنظیم بودجه آن و تهیه کنوانسیون برای امضای آن دسته از دولت‌های عضو بود که مایل به امضای آن بودند.
زمانی که کنوانسیون ESRO برای اولین‌بار تدوین شد، هیچ ماده خاصی برای توزیع قراردادهای صنعتی بر مبنای جغرافیایی ارائه نشد.
در سومین نشست COPERS در اکتبر ۱۹۶۱، یک سند ۷۷ صفحه‌ای تهیه شد که در آن سازمان تحقیقات فضایی اروپای آینده را تشریح می‌کرد. این سند در پنج بخش، یک طرح کلی از ESRO، برنامه علمی، مرکز فناوری آن، مدیریت داده‌ها، محدوده‌ها و وسایل نقلیه را پوشش می‌داد.
این سازمان برنامه ماهواره‌ای علمی اروپا را در دوره ۷۳-۱۹۶۹ راه‌اندازی کرد. روند طولانی و پردردسر شروع همکاری سازمان با ELDO درنهایت در سال ۱۹۷۵ منجر به تولد آژانس فضایی اروپا شد.
منبع: https://digiato.com/astronomy/the-signing-of-convention-of-esro-took-place