بررسی Jusant – طراحی سر به فلک کشیده و صعودهای آسمان خراش

یک سفر فانتزی باشکوه که با صخره نوردی هیجان انگیز جان می گیرد.

آه بله. این همان قسمتی از فیلم بود که شما از یک پل شکسته به پل دیگر می پرید و سعی می کنید از فکر کردن به قطره زیر خود اجتناب کنید. خم شدم. کارابین رو چک کردم تصمیم گرفتم به خط اعتماد کنم. من پریدم. روی طناب تاب خوردم. و سپس –

اکنون. می توانستم از روی شکاف تاب بخورم و به قسمت دیگر پل وصل شوم. مشکلی نیست. در جاروی جسورانه چیزهای دشواری که یوزانت از شما می‌خواهد در هنگام کوهنوردی انجام دهید، این در واقع آنقدرها هم مشکل نبود – فقط دراماتیک به نظر می‌رسید. اما من آنجا بودم، در یک خط بیش از مایل ها از هیچی بوفه ای معلق بودم، و پل و دستگیره های آن و ایمنی و پیشرفتی که نشان دهنده آن بود را دیدم. اما از این زاویه می‌توانستم چیزی را زیر خود ببینم. شکافی در سنگ. همانطور که متخصص مغز و اعصاب من می گوید یک خلاء. شکاف. و در آن شکاف، طرح کلی ساختمان بلندی را دیدم که در سایه ناپدید می‌شد، ساختمانی که به نظر می‌رسید به همان اندازه که از سنگ ساخته شده بود، از سایه نیز ساخته شده بود. مغز بازی من گفت: جزئیات اختیاری. گفت: داشتنش خوبه اما چیز دیگری در مغز من گفت: کلیسا. کلیسای زیبا کلیسای جالب

کلیسا، بله – و با این حال بسیار پایین بود، بسیار خطر. و آن پل بالای سرم با آسان نگه داشتنش…پیشرفت آسان…؟

مهم نیست که به شما بگویم که بالاخره به کلیسا رسیدم، یا حتی آنچه را که در آن یافتم به شما بگویم. واقعاً چیزهای اختیاری بود، داشتنش خوب بود. آنچه در این لحظه مهم است این بود که من خیلی دوست داشتم به آن کلیسا برسم. من نیاز داشتم. نه به این دلیل که من یک تکمیل کننده هستم. من نیستم. من واقعاً تا این لحظه در حال انجام یک بازی نبودم، یا حداقل بخشی از ذهن من که می خواست به کلیسا برود، بازی انجام نمی داد. خیلی خالص تر از اون بود من مجبور شدم از این چیز نیمه پنهان جادویی که مردم ساخته بودند و من نیم نگاهی به آن کرده بودم بازدید کنم. نمی‌توانستم با این احساس زندگی کنم. من کامل کننده نیستم این کامل گرایی نیست چیز دیگری است. بارها و بارها جوسنت مرا مجبور می کند.

برای دیدن این محتوا، لطفاً کوکی‌های هدفمند را فعال کنید.

تنظیمات کوکی را مدیریت کنید

Jusant یک بازی کوهنوردی است، و من فکر می‌کنم اگر ایده کوهنوردی را دوست دارید، قلمرو کم‌نظم و کم اکسیژن کوهنوردی را دوست دارید، اما خودتان کارهای واقعی را انجام نداده‌اید، بسیار غنی است. اگر با شنیدن واژه‌های ژولیده و طناب‌آمیز مانند “belay” و “carabiner” و “cam” ذهن‌تان وزوز می‌کند، اگر از فکر صعود با نوردهی زیاد هیجان زده می‌شوید، از یک “مشکل” رضایت‌بخش برای “بالا کردن” هیجان زده می‌شوید. ، اگر به خواب می روید و نام هایی مانند بونینگتون یا هانولد را زمزمه می کنید، این بازی برای شماست. این بازی برای من است.

این آینده‌نگر و خارق‌العاده است، اما به آرامی. دنیا تغییر کرده است. ریزش آب از آسمان متوقف شده و دریاها عقب نشینی کرده و بستری پر از دست انداز و خشک را پشت سر خود به جا گذاشته اند. یک قهرمان ساکت – فقط یک کودک، واقعاً که همراه با یک حیوان خانگی دوست داشتنی که بر پشت آنها سوار می شود، سفر می کند – به تکه سنگی بلندی نزدیک می شود که به سمت آسمان کشیده شده و دور می شود. یک کوه، اما همچنین بقایای تمدنی که از آفتاب سفید شده بود، زمانی به کوه چسبیده بود، برای ایجاد دهکده‌ها و فضای جمعی از درون خسته‌کننده بود و بیرون را با عرشه‌ها، پل‌ها، کلبه‌های کوچک و نقاط پهلوگیری می‌پوشاند. زندگی ها روی صخره ها زندگی می کردند.

طرح واقعاً این است: جهان در حال مرگ است، پس به سمت بالا بروید. با عرفان غیر مذهبی چیزی مانند Ico رنگ آمیزی شده است، اما وقتی صحبت از کوهنوردی می شود، که قلب بازی است، اغلب آن را مستقیم انجام می دهد. برای بازی Jusant باید بدانید که ماشه‌های چپ و راست برای دست‌های چپ و راست شما قرار می‌گیرند، که با طناب متصل به کارابین حرکت می‌کنید، می‌توانید پیتون‌های اختیاری را برای ثبات قرار دهید و بردارید، و دسته‌هایی که استفاده می‌کنید. همه روی سطوحی که از آن بالا می روید قابل مشاهده خواهند بود. بازی خیلی تقلبی نیست

به هر حال این اصول اولیه است. اوایل یاد می گیرید که بالا بروید، در یک پیتون بچسبید و سپس از طناب استفاده کنید تا کمی پایین بیایید، تاب بخورید، برای انجام آن حرکت خوب عقب و جلو که فکر می کنم ممکن است به آن پیمایش آونگی برای رسیدن به نقاط سخت گفته شود. شما همچنین یاد می گیرید که دیواره کوهنوردی را بخوانید و بین مسیرهای اختیاری انتخاب کنید. شکاف ها نیاز به پریدن دارند، که در اینجا به زیبایی و هیجان انجام می شود، با فشار دادن و نگه داشتن طولانی یک دکمه در حالی که خود را به عقب می کشید و سپس رها می کنید. (اگر این هشدارها را برای دسترسی به صدا درآورد، فکر می‌کنم تیم از این موضوع آگاه است، با گزینه‌های مناسبی که در زیر به آنها اشاره شده است، تا در پایان نوامبر دنبال شود.) این پیتون‌ها، در عین حال، می‌توانند به شما کمک کنند. به احتمال زیاد سقوط خواهند کرد، اما شما واقعاً می توانید خود را با آنها نیز به هم بریزید. می‌توانید پیتون‌هایتان تمام شود، یا می‌توانید تعداد زیادی را قرار دهید که طناب‌تان تمام شود. شما می توانید خود را در هم ببندید و خود را زیر طناب خود به دام بیندازید. اوه، کارهایی که می توانید در اینجا به اشتباه انجام دهید.

حتی قبل از اینکه بازی همه چیز را پیچیده کند، صعود Jusant پرتنش و تاکتیکی است و اغلب در مورد تمام شدن چیزها است. اغلب چیزی که در حال تمام شدن آن هستید، استقامت است که با یک میله کوچک که با بالا رفتن از آن کاهش می‌یابد، ردیابی می‌شود و با رسیدن به زمین امن و دور شدن از دیوار می‌توان آن را به طور کامل به دست آورد. در بین نقاط امن، می‌توانید روی دیوار استراحت کنید و استقامت شما دوباره پر می‌شود، اما هر چه مدت زمان بیشتری را روی دیوار بگذرانید، نوار استقامت شما کوتاه‌تر می‌شود، به این معنی که استراحتگاه‌های دیواری به زودی کمتر و کمتر به شما فرصت بازی می‌دهند. . بهتر است به موقعیتی برسید که بتوانید بایستید و دوباره کل نوار را به دست آورید!

من آن را پیچیده کرده ام، اما در واقع حس شهودی زیادی دارد: اگر در موقعیت استرس زا هستید، حتی استراحت هم شما را به انرژی کامل باز نمی گرداند. یوسانت مرا به یاد دارک سولز و امثال آن می اندازد. آیا می‌دانید که در بازی‌های Souls روشی که هر زندگی، هر فلاسک، اساساً یک لنز فرصت است که روی نقشه حرکت می‌کنید؟ در اینجا، استقامت شما تنها فرصتی است که روی دیوار حرکت می‌کنید، مطمئناً برای استراحت و بازیابی کمی زمان صرف می‌کنید، اما از یک پایه محکم به دیگری حرکت می‌کنید – زمین صاف یا مکانی برای کماندن به یک کارابین جدید. این بدان معنی است که هر تکه دیوار شبیه یک روایت کوچک است که با درام بی کلام خودش پر شده است. فکر می کنم کوهنوردی اینگونه است؟

و سپس عوارض را دریافت می کنید. شما می توانید گیاهان را به رشد وادار کنید، دیوارها را بالا ببرید و نگهدارنده های جدیدی تهیه کنید. می‌توانید با استفاده از دسته‌های متحرک بالا بروید، که توسط حشرات کوچک پشت سنگی که در مسیرهای قابل پیش‌بینی در اطراف بخش‌های خاصی از دیوار پرسه می‌زنند، ارائه می‌شوند. بعداً، می‌توانید کمی از ابرهای چتر دریایی درخشان بلند شوید، و سپس گیاهان دیگری وجود دارند که می‌توانید برای ایجاد خوشه‌های کوچکی از جوانه‌هایی که می‌توانید به آنها بچسبید، تشویق شوید. اما هوا! اگر خورشید خیلی داغ باشد، جوانه ها به سرعت پژمرده می شوند، بنابراین باید حرکت کنید. و بعد باد می آید و… و…

همه این چیزها بسیار سرگرم کننده هستند، و در بیشترین حالت، Jusant شما را تشویق می کند که از چندین ترفند مختلف روی یک تکه دیوار استفاده کنید – مثلاً از حشرات بالا بروید تا زمانی که به یک گیاه برسید، سپس از یک زخم عمودی محکم بالا بروید. سنگ اما وقتی این چیزها کمی عقب مانده و فقط شما هستید و طناب و توانایی شما برای خواندن دستگیره ها و کار کردن با نحوه ادامه دادن، بازی برای من خالص ترین حالت است. گویای این است که در پایان بازی شما برخی از ناب ترین صعودها را دریافت می کنید، بدون هیچ حقه ای و یک نیاز جدید و کاملاً ناگفته از نظر درک نحوه به دست آوردن بهترین پیتون ها – نحوه استفاده از آنها آویزان کنید و بچرخانید، و چگونه آنها را در حین رفتن دوباره جمع کنید تا تمام نشوید. این چیزهای پرتنشی است که به هوش و تخیل فضایی نیاز دارد. و کاملاً هیجان انگیز است.

در بین کوهنوردی – وقتی به یک طاقچه یا محل سکونت قبلی رسیدید – سمت دیگری از Jusant را می بینید. این همان طرفی است که پلی را شکست که مجبور شدم از روی آن بچرخند و آن کلیسا را ​​در آنجا در شکافی از سنگ قرار دادم. بنای جهانی Jusant جادویی است، با استفاده از اقلام آشنا مانند گلدان و کتری و تورهای ماهیگیری برای ایجاد حس زندگی در مکانی، اما همچنین با استفاده از معماری عجیب و غریب و ارگانیک، ایجاد حسی از جوامع کوچک گائودی مانند که یاد گرفته اند به صخره بچسبند. صورت مثل لنگان یادداشت‌های روزانه و یادداشت‌ها این حس را از خود به جای می‌گذارند که این افراد چه کسانی بودند، اما در واقع بازی زمانی که بی‌کلام باشد، به بیشترین اعتماد به نفس خود می‌رسد: قرار دادن یک تکه عرشه مشرف به پرتگاه، مثلاً، با یک صندلی تکی روی آن. غیبت اخیر احساس زیبایی، حتی زمانی که آب ها فروکش می کنند و بقا از بین می رود.

فضایی برای تخیل بازی وجود دارد. برای یک بازی در مورد صخره ها، Jusant در ساخت فضاهای داخلی فوق العاده خوب است. شکاف کوچکی در دیوار به درگاهی منتهی می‌شود که مرا به راهروی طولانی می‌فرستد و در تاریکی ناپدید می‌شوم. شکاف‌های سنگ‌تراشی اتاق‌هایی را نشان می‌دهند که من دوست دارم از آن بازدید کنم، اما فعلاً باید به سادگی شاهد آن از راه دور باشم، در حالی که یک سوراخ بسیار واضح در کف، مسیری را به من نشان می‌دهد که بسیار پایین‌تر از آن می‌دانم اگر بتوانم ورزش کنم، می‌توانم روی آن بایستم. چگونه به آنجا برسیم این بهترین قسمت های Tomb Raider قدیمی است – بی صدا، مطالعه وار، به بازیکن زمان می دهد تا ارتباطات خود را ایجاد کند. و اغلب اختیاری است. ضربات داستانی و دستاوردهایی وجود دارد که باید در مورد آنها فکر کنید، اما واقعاً شما به دنبال این چیزها هستید زیرا جستجوی آن جالب است.

این همه اختیاری نیست. با پیشرفت بازی، گاهی اوقات از بالا رفتن از دیوار صخره به بالا رفتن از عمق این فضاهای مخفی می‌روید، یک لحظه دودکش‌های خزه را بالا می‌برید و لحظه‌ای دیگر شهرهایی را که در اطراف استالاکتیت‌های ضخیم ساخته شده‌اند کاوش می‌کنید. شگفتی های موجود در آن: قارچ های بیولومنسسنت و موجودات پراکنده! پیمایش به عنوان دیوار صخره‌ای با زیر بشکهای چوبی و ماشین آلات زنگ‌زدن مواجه می‌شود. و سپس دوباره به نور بازمی‌گردی، با احساست نسبت به آنچه که یوسانت به شدت گسترش یافته است.

چه بازی است – بازی ای که کوهنوردی را به صورت یک پازل ارائه می کند، اما تضمین می کند که هرگز فقط یک پازل نیست. Jusant مطمئن می‌شود که صعودش همچنان آزمایشی و اغلب مسیرهای درخشان است. این اطمینان را ایجاد می کند که مانند کاوش است. و اما در مورد پاداش؟ گهگاهی که بالا می‌رفتم توقف می‌کردم، به دره‌ای نگاه می‌کردم و به پشت سر نگاه می‌کردم، شاید به دیواری که برای رسیدن به این نقطه بالا رفته بودم، زمینی که از آن گذر کرده بودم، مسیری که باید می‌ساختم. و به وجود بیفتی و آرزو کن. در چنین لحظاتی، هرگز احساس قوی‌تری از تلویزیون اتاق نشیمن خود به عنوان یک حفره، حفره‌ای در سنگ سخت نداشتم که بتوانم در آن نگاه کنم تا جایی جدید، چشمگیر و زیبا پیدا کنم.

برای دیدن این محتوا، لطفاً کوکی‌های هدفمند را فعال کنید.

تنظیمات کوکی را مدیریت کنید

نسخه ای از جوسانت توسط Don’t Nod برای بررسی ارائه شد.