مردم بیش از ۱۰۰۰ سال است که از انرژی جزر و مد برای آسیاب غلات استفاده می کنند. همانطور که تصور می کنید، ابزارهای امروزی برای استفاده از این منبع برق ۲۴/۷ کمی پیچیده تر هستند.
یکی از چشمنوازترین طرحهایی که در سالهای اخیر پدیدار شده، یک بادبادک غولپیکر فلزی است که در زیر آب برخلاف جریان شنا میکند، روتور خود را میچرخاند و برق تولید میکند. سپس برق از طریق یک کابل زیردریایی به شبکه فرستاده می شود که به عنوان بند بادبادک نیز عمل می کند.
بزرگترین این بادبادکهایی که تا کنون ساخته شده است، معروف به Dragon 12، در نزدیکی جزایر فارو نصب میشود. انتظار میرود اژدها با طول بالهای ۱۲ متری (شما حدس زدید) پس از راهاندازی ۱٫۲ مگاوات برق پاک تولید کند که برای تامین انرژی حدود ۱۰۰۰ خانه کافی است. بادبادک در حال حاضر برای نصب از سوئد به جزایر فارو ارسال می شود.
این بادبادک ابتدا توسط خودروساز ساب طراحی شد و سپس در سال ۲۰۰۷ توسط سوئدی تجاری شد استارت آپ Minesto، که از آن زمان تاکنون این فناوری را اصلاح کرده است. Minesto با بیش از ۴۰ میلیون یورو بودجه از صندوق توسعه منطقه ای اروپا، ادعا می کند که بزرگترین سرمایه گذاری اتحادیه اروپا در انرژی دریایی تا به امروز است.
علیرغم ارائه پتانسیل عظیم برای تولید انرژی های تجدیدپذیر، فناوری جریان جزر و مدی هنوز تا حد زیادی مورد استفاده قرار نمی گیرد. این تا حدی به این دلیل است که مهار جزر و مد اقیانوس از لحاظ تاریخی مستلزم ساخت لنج های گران قیمت یا توربین های درون جریانی (اصلاً توربین های بادی متصل به بستر دریا) بوده است که می تواند اثرات نامطلوبی بر زندگی اقیانوس داشته باشد.
به گفته سازندگان آن، چیزی که فناوری Minesto را متمایز می کند این است که نسبتاً کوچک، ماژولار و مقیاس پذیر است. مشابه نحوه حرکت یک بادبادک در هوا، توربین جزر و مدی در یک حرکت هشت تایی در آب چندین برابر سریعتر از سرعت واقعی آب جاری حرکت می کند. اساساً، این بدان معنی است که می تواند از نظر تولید برق بسیار بالاتر از وزن خود باشد.
در آینده، Minesto، همراه با شرکت انرژی محلی SEV، قصد دارد ۱۲۰ مگاوات ظرفیت بادبادک جزر و مدی در جزایر فارو بسازد. این آرایه که از حدود ۱۰۰ بادبادک منفرد تشکیل می شود، می تواند ۴۰ درصد برق مصرفی مجمع الجزایر را تامین کند.
منبع: https://thenextweb.com/news/tidal-energy-kite-minesto