دوچرخه های آفرود به طور کلی سبک تر و قابل مانور بیشتری نسبت به سایرین هستند انواع موتور سیکلت. این کار باعث می‌شود که دوچرخه‌سوار از مسیرهای باریک و ناهموار عبور کند و در صورت تصادف یا افتادن دوچرخه‌اش را برمی‌دارد – که احتمال بیشتری دارد در مسیرهای خارج از جاده اتفاق بیفتد. علاوه بر این، دوچرخه‌های اندرو قطعات و لوازم جانبی ندارند که آنها را برای سواری راحت یا حتی در جاده‌های قانونی راحت کند، در نتیجه وزن آنها را کاهش می‌دهد.
با وجود ماهیت طولانی مدت مسابقات اندرو، Adventure Moto Skills می گوید بیشتر دوچرخه‌های اندرو نسبت به انواع دیگر موتورسیکلت‌ها، مانند دوچرخه‌های ماجراجویی و تور، مخزن سوخت کوچک‌تری دارند. از آنجایی که دوچرخه‌های اندرو موتورسیکلت‌های سبکی هستند، معمولاً باید سوخت کافی برای رسیدن به ایستگاه بازرسی یا خط پایان بعدی داشته باشند.
با این حال، دوچرخه اندرو همچنان می تواند سنگین تر از موتور سیکلت موتور کراس معمولی باشد. برخلاف دومی که بر روی مسابقات کوتاه در مسیرهای هدفمند تمرکز می کند، دوچرخه های اندرو در مسیرهای طولانی تر با موانع طبیعی و انواع مختلف زمین حرکت می کنند. این مسیرها ناهموارتر هستند، لبه‌های سخت و تیز زیادی دارند و ممکن است صعودها و فرودهای تند داشته باشند که ممکن است به دوچرخه شما آسیب برساند. موتورسیکلت‌های Enduro معمولاً دارای نوعی محافظ زیر بدنه هستند، مانند صفحه لغزش موتور سیکلت یا محافظ کف موتور سیکلت، و همچنین می‌توانند دارای سیستم تعلیق قابل تنظیم باشند.
منبع: https://www.slashgear.com/1496188/enduro-motorcycles-explained-how-they-are-different/