در سال ۱۹۶۵، سردرگمی بازاریابی ادامه یافت زیرا گیربکس استاندارد در ۴-۴-۲ یک گیربکس سه سرعته دستی بود، اما خریداران می توانستند یک گیربکس اتوماتیک دو سرعته یا یک گیربکس چهار سرعته دستی مناسب را انتخاب کنند. بنابراین، بخش روابط عمومی معنای ۴-۴-۲ را تغییر داد و به موتور جدید ۴۰۰ اینچی V8 خود (با تولید ۳۴۵ اسب بخار قدرت با ۴۴۰ پوند فوت گشتاور) اشاره کرد.
سال بعد، Oldsmobile یک بسته افزایش عملکرد را در بالای بسته آپشن ۴-۴-۲ ارائه کرد که به طور جدی موتور از قبل قدرتمند را تقویت کرد. هیچ چیز گیج کننده ای در مورد آن وجود ندارد، درست است؟
این گزینه عملکرد W-30 با تغییراتی همراه بود که با موتور سه کاربراتوری، میل بادامک گرمتر، سیستم القای هوای سرد منحصر به فرد و دهانه های سپر جلو شروع می شد. بهبود عملکرد چیزی جز چشمگیر نبود. ۴-۴-۲ با پکیج W-30 برنده رده C/Stock در مسابقات درگ انجمن ملی هات راد آن سال شد.
سرانجام در سال ۱۹۷۰ جنرال موتورز ممنوعیت اندازه جابجایی موتور را کنار گذاشتو اولدز می تواند یک موتور V8 455 سیدی با ۳۶۵ اسب بخار قدرت و ۵۰۰ پوند فوت گشتاور را در ۴-۴-۲ قرار دهد. پکیج W-30 قدرت را به ۳۷۰ اسب بخار افزایش داد و در عین حال یک کاپوت فایبرگلاس، یک منیفولد ورودی آلومینیومی، یک میل بادامک اصلاح شده، یک کاربراتور بهبود یافته، مجاری هوای کاربردی، یک پاک کننده هوا با محدودیت کم، سرهای بهتر و یک توزیع کننده را نیز اضافه کرد.
W-30 در نهایت به یک بسته ظاهری تبدیل شد و تا سال ۶۸، خط تیره در نشان ۴-۴-۲ روی ماشین حذف شد، اما در مواد بازاریابی باقی ماند. تا آخر گیج کننده
منبع: https://www.slashgear.com/1475018/where-oldsmobiles-442-name-comes-from/