در اینجا چیزی است که جت های هریر را بسیار متفاوت از جت های دیگر می کند

در هلیکوپترها، شناور شدن با رساندن حرکت هواپیما به حالت خنثی، حفظ ارتفاع آن از طریق پدال ها و انجام تغییرات مکرر و سریع برای جلوگیری از تغییر موقعیت آن به دست می آید. آنها اساسا همیشه بالابر خود را از طریق چرخش چرخشی پره های روتور ایجاد می کنند.

در هواپیماها، تأثیر هوا بر سطوح مختلف بال‌ها منجر به نیروی به ظاهر غیرممکن می‌شود که به این ماشین‌های عظیم اجازه می‌دهد تا در سراسر جهان پرواز کنند. با در نظر گرفتن این موضوع، خانواده هریر با یک موتور نازل منحصر به فرد خود را متمایز می کند. دو تا از این سازه‌های عجیب زیر هر بال وجود دارد، و کاری که به خلبان اجازه می‌دهد انجام دهد، تغییر جهت ایجاد بالابر عمودی است. در این پیکربندی، هریرها توانایی بسیار نادر و معروفی برای شناور شدن دارند.

این، همراه با توانایی فوق‌العاده آن در انجام مانورهای VTOL (برخاست و فرود عمودی)، یک ویژگی منحصربه‌فرد در میان هواپیماها بود که هاوکر سیدلی اولین هاریر را در سال ۱۹۶۹ ایجاد کرد. این ویژگی توسط موتور منحصر به فرد پگاسوس ارائه شد. . توسعه یافته توسط رولزرویس، و STOV (برخاست کوتاه و فرود عمودی) ارائه شده توسط جدیدترین موتور Pegasus 11-61 نشان می دهد که هنوز پتانسیل زیادی در این فناوری وجود دارد، علیرغم این واقعیت که می تواند نسبتاً غیر عملی باشد.