راد موش چیست و چه تفاوتی با میله داغ دارد؟

رویه اصلی سفارشی سازی هات میله را می توان تا دهه ۱۹۲۰ ردیابی کرد، با نوجوانانی که مدل T های قدیمی را از گاراژ والدین خود بیرون می آورند و اجزای آن را با جانشینان سوپ شده جایگزین می کنند. این تمرین در ابتدا بسیار باز بود و سازندگان هر موتور، گیربکس و سایر قسمت‌هایی را که می‌توانستند در آن جای می‌دادند. در حوالی دهه ۱۹۵۰، هات رادینگ جریان اصلی‌تری پیدا کرد، با کلوپ‌های ماشین‌های خانگی که برای ایجاد سریع‌ترین و شیک‌ترین سواری‌های قابل تصور و رسیدن به مسیرهای مسابقه، سر دنده‌ها را جمع می‌کردند.

با این حال، با گذشت دهه ها، اندکی نارضایتی در برخی از افراد داغدار وجود داشت، که از تاکید روزافزون بر نمای بیرونی براق و مرتب ایجاد شده از طریق سرمایه گذاری مالی گسترده از باشگاه های خودروسازی ناراضی بودند. پس از همه، اگر می خواهید چیزی را رانندگی کنید شیک، شیک و گران قیمت، می توانید یک ماشین را از زمین خارج کنید. به همین دلیل است که در دهه‌های ۸۰ و ۹۰، زیرمجموعه‌ای از هات‌رودرها روی ظاهر خانگی بیشتر با نمای بیرونی زنگ‌زده و ناتمام تأکید کردند. بنابراین، میله موش متولد شد.

اعتقاد بر این است که اصطلاح “میله موش” توسط سردبیر مجله هات راد، گری باسکرویل، ابداع شده است، که از آن برای اشاره به میله داغ متعلق به هنرمند رابرت ویلیامز استفاده کرد.