برای سومین بار در کمتر از دو سال، من مبتلا به کووید-۱۹ شدم. هر زمان که بیماری مرا مجبور به ماندن در رختخواب کرده است، غذای راحتی من قمار بوده است. در سال ۲۰۰۹ من در تمام آن بازی کردم Assassin’s Creed II در یک مه تب آلود و ناشی از آنفولانزای خوکی. وقتی برای اولین بار مبتلا به کووید شدم، پریدم داخل Red Dead Redemption 2 نابینا شد و داستانی در مورد بیماری و مرگ و میر انسان پیدا کرد. اکنون، در یکی از شلوغترین سالهای تاریخ بازیهای اخیر، خودم را در زیر پوشش میبینم نه با استارفیلد، مرد عنکبوتی ۲ یا هر یک از دیگر نسخه های بزرگ پاییزی. درعوض، همراه من در کنار تخت من یک انحصاری انحصاری Apple Arcade است که نام دارد ماجراجویی زندگی روستایی ژاپنی.
من این گوهر را از طریق یک کشف کردم ایکس حساب کاربری که در مورد بازی های مستقل آینده توییت می کند. یه نگاهی بهش انداختم ماجراجویی زندگی روستایی ژاپنی و می دانستم که باید آن را بازی کنم. این بازی دارای یک سبک هنری پیکسلی زیبا و یک محیط شبانی است که تداعی کننده انیمه های کلاسیک است تنها دیروز و بچه های گرگ. چیزی که من انتظار نداشتم پیدا کنم تجربه ای دلگرم کننده در مورد اهمیت جامعه بود.
در ساعات کاری خود، ماجراجویی زندگی روستایی ژاپنی خیلی شبیه دره استاردیو یا هر سیم کارت کشاورزی دیگری که در دو دهه گذشته ساخته شده است. هنگامی که قهرمان بازی برای اولین بار به حومه شهر می رسد، خانه جدید خود را در وضعیت خراب می بینند، تقریباً هر اینچ از زمین های اطراف پر از علف های هرز است. اما به دنبال یک شروع قابل پیش بینی، بازی شخصیت واقعی خود را نشان می دهد.
تقریباً منحصر به فرد در میان سایر بازی های این سبک، ماجراجویی زندگی روستایی ژاپنی شامل هیچ شریک عاشقانه ای برای دنبال کردن شخصیت بازیکن نمی شود. تقریباً همه کسانی که ملاقات می کنید سالخورده هستند. آنها از درد استخوان، کمر بد و آینده ای مبهم که در آن هیچ جوانی وجود ندارد که سنت های جامعه خود را ادامه دهد، شکایت دارند.