در سال ۲۰۱۳ اتحادیه بین‌المللی نجوم، برای قمرهای کشف شده پلوتو نام گذاشت.
این اتحادیه اعلام کرد که چهارمین و پنجمین قمر پلوتو که در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ کشف شدند، «سربروس» و «استوکس» نامگذاری خواهند شد. قمرها قبلاً با نام‌های P4 و P5 شناخته می‌شدند.
سربروس و استوکس برای اولین بار توسط تلسکوپ فضایی هابل مشاهده شدند. مدار سربروس بین نیکس و هیدرا، دو قمر بزرگ‌تر که توسط هابل در سال ۲۰۰۵ کشف شد، و استوکس بین شارون و نیکس، درونی‌ترین و بزرگ‌ترین قمر قرار دارد.
طبق IAU، سربروس دارای قطر تخمینی ۱۳ تا ۳۴ کیلومتر است، درحالی‌که قطر استوکس بین ۱۰ تا ۲۵ کیلومتر است. این نام‌ها توسط آرای عموم انتخاب شد.
همچنین با نام‌های دیگر قمرهای این سیاره کوتوله که با ارجاع به دنیای زیرین اسطوره‌های کلاسیک انتخاب شده بودند همخوانی داشت.
برای اینکه نام سربروس با سیارک ۱۸۶۵ سربروس اشتباه گرفته نشود، از املای یونانی این کلمه استفاده شد.
طبق اساطیر، سربروس (یا در یونانی کربروس) سگی چند سر بود که از ورودی دنیای زیرین محافظت می‌کرد. استوکس هم نام الهه‌ای است که بر رودخانه زیرزمینی فرمانروایی می‌کرد.
منبع: https://digiato.com/astronomy/iau-names-plutos-moons