نقد پریسیلا: ضد الویس اثر سوفیا کاپولا

کیلی اسپانی با ۲۵ سال سن و تنها ۵ فوت و ۱ اینچ قد، از شخصیتی که در آن بازی می‌کند پیرتر و کوتاه‌تر است. سوفیا کاپولاآخرین رویای شهرت و ثروت به عنوان یک کشور اسیر. این قامتی است که ما متوجه آن می شویم. شخصی درباره پریسیلا بولیو، نوجوانی که وارد زندگی پر زرق و برق یک سوپراستار موسیقی بزرگسال شده است، می گوید: «او مثل یک دختر کوچک است. در واقعیت، الویس پریسلی ۱۰ سال عمر داشت، اما تنها ۶ اینچ در او بود. و پریسیلا اختلاف قد را اغراق می کند تا بر فاصله سنی تأکید کند. این پریسیلا که در کنار تمام ۶ فوت و ۵ اینچ جیکوب الوردی قرار گرفته است، واقعاً شبیه یک کودک است. این همان چیزی است که او تنها ۱۴ سال از زندگی خود با پادشاه ملاقات کرد.

اولین برخورد آنها در سال ۱۹۵۹ در آلمان غربی بود. او چند سال پس از خدمت سربازی خود در آنجا مستقر شد. او یک دزد ارتش بود. یکی از دوستان الویس او را در یک کافه دید و به او پیشنهاد کرد که او را به یک مهمانی برای ملاقات با بزرگترین ستاره جهان ببرد – دعوتنامه ای که به طرز مشکوکی شبیه یک ماموریت جاسوسی است. پریسلی بعداً به والدین پریسیلا گفت: “او بسیار بالغ تر از سن خود است.” این همان چیزی است که بزرگسالان هنگام اغوا کردن کودکان می گویند.

پریسیلا یک سال بعد می رسد الویس، فیلم بیوگرافی دیوانه کننده باز لورمن، که نمای وسیعی از زندگی و حرفه سوژه خود را نشان می دهد و تلاش می کند چندین دهه تاثیر فرهنگی را در چند ساعت به تصویر بکشد. در آنجا، نقش خانم پریسلی آینده توسط اولیویا دی جونگ، با اعتماد به نفس و حباب‌آلود در اجرای کوتاهی به اندازه‌ای بود که بتوان آن را کمئو نامید. به نظر می‌رسید که لورمن این تصور را داشت که این دو ارواح خویشاوندی هستند که با تنهایی در ارزش ظاهری متحد شده‌اند. کاپولا، کارگردان چنین پرتره هایی از جوانان بی قرار مانند خودکشی های ویرجین و یه جاییبیشتر به عدم تعادل اساسی رابطه آنها علاقه مند است – نابرابری های ایجاد شده توسط سن و جنسیت و سنگینی ستارگان ابرنواختر.

صحنه های اولیه برخی از غم و اندوه رویایی موفقیت او را دارند. گمشده در ترجمه، فیلمی دیگر در مورد یک مرد مسن و یک زن جوان تر که در کشوری که مال خودشان نیست با هم ملاقات می کنند و دلتنگی متقابل خود را با یک عاشقانه بدون جنس پانسمان می کنند. الویس الوردی تماماً صداقت را به هم می زند – جذابیت خود را به طول موج نوجوانی پریسیلا کاهش می دهد، و نوعی بازخوانی صمیمی و آکوستیک از جذابیت مجله خود را انجام می دهد. این بازیگر استرالیایی برای پریسلی واقعی یک زنگ مرده نیست، اما مانند آستین باتلر، او بیشتر از تقلید کردن، کانال‌سازی را انجام می‌دهد. در سیلوئت، توهم قانع کننده است. کاپولا ما را به جذابیت الویس متصل می‌کند، بدون اینکه از موسیقی‌های او استفاده کنیم – این یک ترفند خوب است.

درست قبل از اینکه او را در میان انبوه طرفداران فریاد کشیدن رها کند و به سمت فلاش لامپ های هالیوود و نشویل برگردد، به معشوقه اش می گوید: «قول بده همینجوری که الان هستی خواهی ماند.» دو سال می گذرد تا او دوباره با توجهش او را از انجماد خارج کند. این بی گناهی دختر است که او طمع می کند و فتیش می کند، جوانی او را می خواهد مانند یک رکورد طلا پشت شیشه بگذارد. کاپولا که برای همیشه با امیال خارش‌آور دخترانی که در قفس تجمل هستند هماهنگ است، تمایلات جنسی پرشکوفه پریسیلا را با وسواس پادشاه نسبت به پاکی‌اش مقایسه می‌کند. او یک عروسک می خواهد، نه یک عاشق. او میل جنسی خود را برای بازیگران مختلف و افراد مشهوری که در کنارش می خوابد، رزرو می کند.

شما می توانید این را ضدالویس، هم در تمرکز باریک و ذهنی آن – نقطه ی مقابل نسخه ی ویکی پدیا لورمن – و هم امتناع آن از افراط در دیدگاه اسطوره ای در مورد خود الویس، که به عنوان یک فرد کنترل کننده غایب عاطفی به تصویر کشیده می شود. با ترسیم از خاطرات سوژه خود، کاپولا قوس بیداری را دنبال می کند، همانطور که پریسیلا از عروس بچه سرخ شده به همسر ناراضی تبدیل می شود، پرتو تراکتور جذابیت نمایش بیز به تدریج با از بین رفتن افسانه ضعیف می شود. کاپولا در این آگاهی سپیده عجله نمی کند. بخشی از هوش هیجانی زیرکانه از پریسیلا این است که چگونه خواستگاری را از طریق چشمان درهم ریخته دختر ترسیم می کند و در عین حال به ما اجازه می دهد ببینیم که او واقعاً چقدر نوجوان بوده است. اسپانی در مقابل تمام وسوسه‌ها مقاومت می‌کند تا اظهارات تمجیدی پریسلی را به عنوان کارگردانی در نظر بگیرد، تا نقش پریسیلا را بیش از حد بالغ یا دنیوی، بیش از حد عاقلانه بیش از سال‌های او بازی کند.

مانند ماری آنتوانت کاپولا، او در یک نوع ازدواج مرتب می‌افتد (الویس قول می‌دهد هر زمان که موضوع اجازه والدین مطرح شود، «من از عهده آن برمی‌آییم») و به یک قصر آمریکایی، عمارت جنوبی گریسلند منتقل می‌شود. او همیشه یا هرگز تنهاست – در طول ماه‌های طولانی که الویس در حال عکاسی یا تور است مانند یک زینت آویزان می‌شود، سپس وقتی در خانه است توسط کلوپ پسر مافیایی ممفیس خود احاطه می‌شود. ممکن است به پرنسس دایانا نیز فکر کنید، هر زمان که شوهر شوهر پرده ضرب المثل را محکم می‌کنند و به چشمانی که آن سوی دروازه‌ها را تماشا می‌کنند هشدار می‌دهند. تراژدی داستان مربوط به کسی است که با نزدیکی او به شهرت بلعیده شده است. او فقط می‌تواند وسیله‌ای برای غولی باشد که با او ازدواج کرده است – بسط زیبایی از قدرت ستاره‌ای او.

دکوراسیون داخلی زیبا، لباس‌های زیبا، ماشین‌ها و حیوانات خانگی طراح واقعی که به عنوان هدایایی تجملاتی می‌شوند – طبق معمول، کاپولا از تزئینات زیبایی یک جمله در خانه عروسک لذت می‌برد. و در لوازم آرایشی و بهداشتی نیز – این فیلم در حالت رسانه ای با پریسیلا شروع می شود که در نمای نزدیک آرایش می کند، و تنها بعداً دو برابر می شود تا زمینه کاملاً پوچ آماده سازی خود را به ما ارائه دهد، یک رژیم زیبایی که بر روی شخصی اعمال شده است که تمام تجربه های زندگی اش تبدیل شده است. یک فرصت روابط عمومی یا نمایش عمومی تقریباً باید تعجب کنید که آیا این مواد وجود دارد یا خیر هم مناسب برای کاپولا هیچ اصطکاکی بین زندگی رویایی محدود پریسیلا و دغدغه عمومی کارگردان با ثروت به مثابه قفس وجود ندارد، که تقریباً در هر درام شاعرانه مشابهی که او قبل از این فیلم ساخته است بررسی شده است.

و برای همه راه ها پریسیلا به عنوان معکوس عمل می کند الویس، این دو فیلم احتمالاً به یک نتیجه تضعیف کننده تسلیم می شوند – فرو ریختن اجتناب ناپذیر به روزهای بد. امتداد نهایی فیلم یک تاری پایدار از ناراحتی است، یک کمدون آهسته. پریسیلا که از خوابی که دوران کودکی اش را به خطر انداخته بیدار می شود، سرانجام زندگی اش را به همان شکلی می بیند که به آن تبدیل شده است: حباب انحطاطی از کسالت و تنهایی، بدون اختیار. در یک نقطه خاص، مخاطب ممکن است احساس کند که در آن حباب با او گرفتار شده است، و به همان اندازه مشتاق است که از جهنم گریسلند خارج شود.

پریسیلا اکنون در تئاترهای منتخب بازی می کند. روز جمعه ۳ نوامبر به طور گسترده باز می شود. برای اطلاعات بیشتر از نوشته های AA Dowd، لطفاً از او دیدن کنید صفحه نویسنده.

توصیه های سردبیران

• بررسی مدرسه خیر و شر: جادوی میانی

• نقد روزالین: کیتلین دیور ریف رومئو و جولیت رام کام Hulu را بالا می‌برد.

• تصمیم برای ترک نقد: یک تریلر رمانتیک دردناک نوآر

• بررسی آمستردام: یک تریلر توطئه ای طاقت فرسا و طولانی

• بررسی مهم دیگر: نوعی عشق ترسناک