نمایش پوکمون جدید نتفلیکس قلب شما را گرم خواهد کرد

مهم نیست که چقدر پیر و بدبین می شوم، یک چیز ثابت در زندگی من وجود دارد: من همیشه از پوکمون خوشحالم. حتی در ضعیف‌ترین لحظات فرنچایز، به ندرت نمی‌تواند باعث لبخند من شود. من بیشتر از آن چیزی که بتوانم برای ورود به حسابش حساب کنم وقت گذاشته ام پوکمون خواب امسال و حتی وسط کارآگاه پیکاچو برمی گردد “اوووس” از من گرفت. این تنها رسانه ای است که هرگز بزرگسال خسته را در من نمی گیرد و او را دوباره به یک بچه تبدیل می کند.

سرایدار پوکمون، یک مجموعه انیمیشن چهار قسمتی جدید که اکنون در نتفلیکس موجود است، این حس را بیشتر از هر بازی پوکمونی که در این سال ها بازی کرده ام درک می کند. نمایش ملایم در استراحتگاهی برگزار می‌شود که منحصراً به پوکمون‌هایی که نیاز به استراحت دارند، ارائه می‌دهد. به‌جای تمرکز بر جنگ‌های پر زرق و برق یا داستان‌های سنگین درباره هیولاهایی که مکان و زمان را کنترل می‌کنند، این مجموعه برش از زندگی به سادگی لذت ذاتی تنظیم لحظه‌ای دنیای واقعی را با برخی موجودات شایان ستایش درک می‌کند. این بخش شیرینی از گریز بدون استرس است – که مجموعه بازی های ویدیویی گسترده تر می توانند چند یادداشت از آن بگیرند.

لوتاد سفید

سرایدار پوکمون جدیدترین پروژه از استودیو کوتوله، استودیوی انیمیشن پشت پرده مثبت نتفلیکس است ریلاککوما و کائورو. مانند آن نمایش، دارای یک سبک انیمیشن استاپ موشن است که به دنیای خوش اخلاق خود سطحی از جذابیت دست ساز و انسانی می بخشد. هیولاهایی مانند هوپیپ و دیگلت به صورت عروسک های درخشانی هستند که با نمد نرم پوشیده شده اند. آنها حیوانات عروسکی هستند که زنده می شوند، و من نمی توانستم از آرزوی فشار دادن آنها جلوگیری کنم.

این انتخاب زیبایی‌شناختی تنها لحن گرم آن را تقویت نمی‌کند، که مانند یک پتوی امنیتی بر داستان کم‌مخاطب آن می‌پوشد. مدل‌هایی که در اینجا استفاده می‌شوند نزدیک‌ترین مدل‌هایی هستند که سری پوکمون با تصاویر هیولاهای اصلی کن سوگیموری مطابقت دارد. بافت نمد با الگوهای قلم موی نمادین تصاویر مطابقت دارد و باعث می‌شود که نسبت به طرح‌های هیولایی فوق‌العاده صاف سری بازی‌های فعلی، اقتباس بصری واقعی‌تری به نظر برسد.

هرچه بیشتر کارهای دستی مینی سریال را تحسین می کردم، بیشتر احساس می کردم که کارگردان Ogawa Iku به قلب واقعی این فرنچایز طولانی مدت ضربه می زند. داستان آن از زمانی شروع می شود که هارو، یک فرد بالغ با طناب بالا، برای کار در استراحتگاه می آید. قسمت اول به عنوان یک راه اندازی سریع عمل می کند، زیرا هارو اخلاق کاری مضطرب خود را کنار می گذارد و یاد می گیرد که حالات آرام بخش بهشت ​​پوکمون را در اطراف خود بپذیرد. از آنجا، هر اپیزود باعث می شود او به موجودی متفاوت گرایش پیدا کند. اپیزود سوم او از یک مجیکارپ معلول مراقبت می کند که قایق نجات کمکی خود را گم می کند. پایان شایان ستایش آن حول یک پیکاچوی خجالتی می چرخد، در حالی که هارو و همراهش سایداک سعی می کنند به پسر کوچک کمک کنند تا صدای خود را پیدا کند.

همه اینها کرایه های سبک کودکان است که درست به محض اینکه شیار جدی خود را پیدا کند به پایان می رسد، اما حتی آن ۷۰ دقیقه کوتاه نیز چیزی را نشان می دهد که پوکمون را به یک موسسه ماندگار تبدیل می کند. برای مخاطبان جوان، این یک دنیای کارتونی بازیگوش است که پر از حامیان دوست داشتنی است که می تواند با هر تیپ شخصیتی مطابقت داشته باشد. برای بزرگسالان، نفس کشیدن است. هر زمان که به هر شکلی به سری پوکمون برمی گردم، مثل این است که به طور موقت به سمت عقب تبدیل می شوم و تبدیل به بچه بی خیالی می شوم که زمانی بودم. این بخشی از دلیلی است که من استفاده کرده ام پوکمون خواب هر روز از زمانی که راه اندازی شد، با وجود اینکه یک بازی بیکار تا حدودی کسل کننده است. شروع روزم با بیدار شدن با چند پوکمون هر روز صبح مرا روی پای راست می گذارد.

شخصیت مختصر هارو منعکس کننده آن است. در قسمت ابتدایی، او وظیفه دارد یک روز را صرفاً با دوستان پوکمون زندگی کند. با ناامیدی رئیسش، او تجربه لذت بخش خود را به نمودارها و داده ها تبدیل می کند. در پایان، او آنقدر از این طرز فکر بزرگسالان جدا شده است که فراموش کرده است تلفن بسیار مهم خود را یک شبه شارژ کند. درعوض، او آخرین لحظات نمایش را با سورتمه‌سواری از تپه‌ای روی یک لوله با سایداک خود می‌گذراند. این یک تصویر ایده آل است. یک فرد پرمشغله لحظه ای از روز پرمشغله اش را برای بازی کردن صرف می کند.

این یک غذای ساده است که خود شرکت پوکمون گاهی اوقات در رسانه‌های ماشین‌مانند خود فراموش می‌کند. را سری RPG اصلی تمایل دارد خطوط بین بازی ملایم و مشغله کاری ژانر را محو کند، زیرا تلاش می کند هم برای بچه ها و هم برای بزرگسالانی که خواهان یک بازی پیچیده و رقابتی هستند جذاب باشد. این سالها کارآگاه پیکاچو برمی گردد با یک گسست مشابه روبرو می شود زیرا سعی می کند یک رمان بصری گاه بالغ را با یک بازی قیاسی بسیار ساده ترکیب کند که فقط یک کودک پنج ساله را دچار مشکل می کند. موفق ترین رسانه های پوکمون نیازی به سازش در هر دو طرف ندارند. کودکان و بزرگسالان را در یک سطح قرار می دهد.

از این نظر، Pokémon Concierge یک موفقیت است، حتی اگر یک مینی سریال کوچک باشد که فضای زیادی برای تکامل باقی می گذارد. اگرچه در ابتدا تسلیم آن آهسته بودم، اما در اواسط راه قلبم را گرم کرد و به من یادآوری کرد که چرا اکنون نزدیک به سه دهه است که به پوکمون بازمی گردم. من خیلی اهمیتی به ایجاد یک تیم عالی یا اثبات اینکه یک استاد هستم، ندارم. هک، اگر The Pokémon Company تصمیم بگیرد که سری بازی های RPG را به طور کامل حذف کند و آن را با یک شبیه ساز مدیریت استراحتگاه دنج به سبک هنری Concierge جایگزین کند، فکر می کنم به همان اندازه مایل به بازی باشم.

تنها چیزی که واقعاً مهم است این است که حق رای دادن هرگز به عنوان یک اسپا عمل نمی کند. یک سری سفرهای ترمیمی به دوران کودکی ام که من را به یاد شادی های ساده زندگی می اندازد.

سرایدار پوکمون است هم اکنون در نتفلیکس پخش می شود.

توصیه های سردبیران

• ۵ سال پیش، مایک فلانگان ترسناک ترین برنامه نتفلیکس را ساخت

• Matthias Schweighöfer در Heart of Stone، Oppenheimer، و MVP یواشکی نتفلیکس

• Pokémon Scarlet و Violet DLC The Teal Mask در ماه سپتامبر وارد بازار می شود

• نتفلیکس امتیاز دادن به نمایش‌ها و فیلم‌ها را در موبایل آسان‌تر می‌کند

• Pokémon Sleep قدرت و مشکلات یک برنامه سلامت گیمیفی شده را نشان می دهد