در اوایل دهه ۱۹۵۰، پس از جنگ جهانی دوم، سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) تصمیم گرفت تا آسیب پذیری احتمالی فرودگاه های نیروهای متفقین را برطرف کند. این قدرت ها را به توسعه آنچه به عنوان برنامه توسعه تسلیحات متقابل (MWDP) معروف است، سوق می دهد. این ابتکار به دنبال توسعه یک موتور سبک وزن برای نیرو دادن به موتورهای پیشرفته بود جت جنگنده قادر به برخاستن و فرود با فضای محدود باند، یا، همانطور که بعدا مشخص شد، VSTOL (برخاست و فرود عمودی/کوتاه).
اولین موتوری که قادر به برخاستن عمودی بود در اوایل سال ۱۹۵۴ با دکل اندازه گیری رانش رولزرویس که بیشتر به عنوان تخت پرنده شناخته می شود، ساخته شد. با این حال، آن هواپیما نسبت به یک جت جنگنده فوق العاده سبک بود، یک هواپیمای حمله نظامی نبود و فاقد نیروی پیشران افقی بود.
اولین تکرار موتور جت VSTOL قابل استفاده، Bristol BE25 Orion نام داشت که در سال ۱۹۵۶ توسط طراح هواپیمای فرانسوی میشل ویبو توسعه یافت و تنها حدود ۸۰۰۰ اسب بخار قدرت داشت. این طرح‌های اولیه توسط MWDP در پاریس برای دکتر استنلی هوکر در شرکت هواپیماسازی بریستول در بریتانیا ارسال می‌شود، که در ابتدا چند نمونه اولیه از چیزی که در نهایت پگاسوس خواهد بود را تولید کرد.
منبع: https://www.slashgear.com/1461626/rolls-royce-pegasus-jet-engine-history/