در ظاهر، پوچ به نظر می رسد که میشل ویلیامز، نامزد پنج جایزه اسکار، راوی این فیلم باشد. نسخه کتاب صوتی از خاطرات جدید بریتنی اسپیرز زن در من. در حال حاضر اینترنت به خاطر گزیده‌های صوتی که در آن ویلیامز، با لحنی خونسرد و جمع‌آوری‌شده، از الگوی سخت دهه‌های ۰۰ جاستین تیمبرلیک تقلید می‌کند، گیج شده است. و به حق. معجزه است.
بیشتر از آن، این نوعی برخورد فرهنگی است که به قدری غیرقابل توضیح به نظر می رسد که ممکن است انتظار داشته باشید که یک شوخی باشد، مانند زمانی که از هوش مصنوعی برای وادار کردن جانی کش که مدت ها مرده بود، به اجرای «دختر باربی» استفاده شد. اما در انتخاب ویلیامز به عنوان صداپیشگی داستان بریتنی چیز بسیار پیچیده ای وجود دارد. او لایه‌ای محافظ به داستانی می‌آورد که می‌تواند در دستان اشتباه بیش از حد تبلوید باشد، و همچنین تطبیق پذیری طبیعی یک بازیگر صحنه و صفحه نمایش که برای جابه‌جایی بین کاراکترها در صورت نیاز فراخوانده می‌شود. ویلیامز نقش خود را به عنوان راوی به همان اندازه جدی می گیرد که در دوران حرفه ای خود انجام داده است، از مادر محبوب اسپیلبرگ در فابلمن ها به دل شکستن کوه بروکبک یا ولنتاین آبی. او با احترام گذاشتن به اسپیرز با اجرای خود، از مخاطبانش می خواهد که همین کار را انجام دهند.
چیست زن در من در باره؟
در پنجره ای جدید باز می شود
به طور خلاصه خاطرات اسپیرز از دوران کودکی او در لوئیزیانا شروع می شود و خواننده را به ستاره بزرگ خود در دهه ۲۰۰۰ می برد، یعنی ۱۳ سال زیر نظر او. محافظه کاری ظالمانه از ساخته های پدرش و پس از او #بریتنی رایگان عصر. با وجود پراکندگی، لازم نیست برای قدردانی از طرفداران اسپیرز باشید زن در من.
مسلماً، اگر نوستالژی شدیدی برای اوایل دهه ۰۰ داشته باشید، زمانی که او شاهزاده بی چون و چرای پاپ با NSYNC بود، کمک می کند. جاستین تیمبرلیک به عنوان شاهزاده جین دوتایی او. این باعث می‌شود که او بخش‌هایی را به یاد می‌آورد که سبک‌های «خیلی دلال» با ترکیبی از هوس‌بازی و هوس‌بازی برخورد می‌کنند. اما چه به شایعات علاقه مند باشید، چه به حذف تیمبرلیک، یا تبلیغات تبلیغاتی، باید کتاب صوتی را به جای یک کپی فیزیکی به دست آورید. میشل ویلیامز آن را می‌طلبد، با تحویل نرم ابریشمی که لبه‌های خشن این خاطرات مدیریت‌شده را نرم می‌کند.
چطور میشل ویلیامز در حال خواندن کتاب است، نه خود بریتنی؟
اعتبار: آندریا رافین / شاتر استوک
در مقدمه شنیدنی برای زن در مناسپیرز یادداشت نویسنده ای را ارائه می دهد که خودش آن را می خواند. صدای بچه نفس‌گیر نماد پاپ می‌گوید:
“این کتاب کار عاشقانه و تمام احساسات ناشی از آن بوده است. احیای هر چیزی که می خواهید بشنوید حداقل بگویم هیجان انگیز، دلخراش و احساسی بوده است. به همین دلایل، من فقط می خوانم بخش کوچکی از کتاب صوتی من. من از آن بسیار سپاسگزارم حیرت آور میشل ویلیامز، برای خواندن بقیه آن – و برای شما برای گوش دادن.
اسپیرز همچنین تقدیم افتتاحیه و پیش‌گفتار را می‌خواند که عشق او به آواز خواندن و ترس او از پدرش را در خاطره‌ای از دوران کودکی‌اش معرفی می‌کند. او سریع و صمیمانه صحبت می کند، صدایش می لرزد. سپس صدای ویلیامز قوی و آرام فرا می‌رسد: «فصل اول».
اگرچه این خاطرات پر از نام و نشان است (رایان گاسلینگ! استیون تایلر! رابین ویلیامز!)، اما میشل ویلیامز دیگر نامی در آن نخواهد داشت. زن در من. شاید این دو با هم دوست باشند. شاید ویلیامز بتواند با سفر بریتنی ارتباط برقرار کند، زیرا او نیز یک ستاره نوجوان در همان پنجره پر سر و صدا بود. مجموع درخواست زنده، تسلط گروه پسران و شرمساری افسارگسیخته و زن ستیزانه که سلبریتی های زن جوان را آزار می داد. اینها تنها تعدادی از موضوعات انفجاری هستند که خاطرات به آنها اشاره می کند، اگرچه یکی از معدود مواردی که فاش نمی کند این است که دقیقا چگونه ویلیامز به عنوان صدای او درآمد. صرف نظر از این، هرکسی که برای بازیگری این عزیز دلبر مستقل تحسین شده تماس بگیرد، مستحق افزایش حقوق و جایزه بزرگ است، زیرا کتاب بدون او یکسان نخواهد بود.
زن در من یک سازش روشن و در عین حال فریبنده است.
اعتبار: رودین اکنروث/گتی ایماژ
وقتی صحبت از خانواده می شود، خاطرات اسپیرز خام است. او در مورد رفتار توهین آمیز پدرش، رابطه ویران شده اش با خواهر کوچکتر جیمی لین اسپیرز صحبت می کند.“کل عوضی”) و توبیخ های بی رحمانه مادرش. از آنجایی که هم مادر و هم خواهرش کتاب‌های کاملی درباره او نوشته‌اند، در این بخش‌ها احساس درستی از احیا وجود دارد.
ویلیامز به راحتی از جملاتی مانند “ما به طرفداران خود خندیدیم” یا “زمان باور نکردنی بود” می پردازد و به ما امکان می دهد از طریق عملکرد سنجیده بازیگر زن سبک نگارش طبیعی و حس شوخ طبعی اسپیرز را بشنویم. در مقابل، هنگام تمجید از همکاران قبلی، چه عکاس و چه کارگردان موزیک ویدیو، زبان مورد استفاده توسط تبلیغات گران به نظر می رسد – بسیار بیشتر از مخاطبان خود آگاه است.
در حالی که این کتاب نشان می‌دهد که اسپیرز رسماً در کانون توجه قرار می‌گیرد، احتمالاً طبق شرایط خودش، مطمئناً یک تلاش گروهی است (بر خلاف اینستاگرام او، جایی که هر اتفاقی ممکن است رخ دهد). بسیاری از کتاب‌های مشهور نظرات ویراستاران، بررسی‌کنندگان واقعیت، تیم‌های حقوقی و نویسندگان ارواح را دارند. هنوز زن در من احساس می کند بیش از حد مدیریت شده است تا حدی که قرار است داستان او را بدون سوزاندن پل های بیش از حد دوباره قالب بندی کند. قدردانی به وضوح بیان می‌شود، بدون کلام لعنتی یا عامیانه، اما بدون صدای منحصر به فرد ستاره پاپ پشت آن.
خواهد بود امروز اینجا چاقو نمی رقصد، مردم – به اندازه کافی نیش می زنند تا کمی خون از بره قربانی جاستین تیمبرلیک بکشیم. این تغییرات در لحن ممکن است ناراحت کننده باشد، اما این جایی است که ویلیامز بیشترین تاثیر را دارد. او آرامبخش و نرم است و در عین حال اعتماد به نفس دارد، و نوعی انسجام را به افرادی که بیشتر روابط عمومی را صحبت می کنند، می دهد. در دستان او، بریتنی، سلبریتی آموزش دیده در رسانه و بریتنی، مادر روستایی سرگیجه، در یک پرتره پیچیده (در صورت به خطر افتادن) گرد هم می آیند.
میشل ویلیامز از مردم می خواهد که بریتنی را جدی بگیرند.
اعتبار: آژانس عکس Featureflash
گاهی خاطرات خوانده شده توسط نویسنده می توانند در انعکاس خود احساس آرامش ایجاد کنند. لحن آرام کسی که از فاجعه ای که دارند جان سالم به در برده است، نشان می دهد که نوری در انتهای تونل وجود دارد. همانطور که اسپیرز خودش در مقدمه می گوید، او هنوز کاملاً آنجا نیست. بنابراین، خونسردی خواندن ویلیامز از زن در من به شنونده دلداری می دهد و سفر پذیرش رادیکالی را که اسپیرز فعالانه در فصول پایانی کتاب دنبال می کند، تکمیل می کند.
این به این معنا نیست که ویلیامز در سراسر جهان یکنواخت یا NPR-ملواست. قدم زدن مراقبه او به آرامی سرعت می گیرد از تیمبرلیک تقلید می کند یا ماریا کری یا یک مدیر اجرایی هیجان‌انگیز که مشتاق فروش بریتنی در شرکتش است. او با یک لبخند خفیف به هر قطره ای ضربه می زند، هر خط مشتی با اشاره پوزخند. اما به طور قابل‌توجهی، رویکرد آماده ویلیامز، لحظاتی را که اسپیرز خشم (موجه) خود را تخلیه می‌کند، سخت‌تر می‌کند. “آنها دیدند ذهن های لعنتی جنایتکار هر شب روی مبل کی این کار را می‌کند؟» اسپیرز به والدینش تمسخر می‌کند، و لب‌های ویلیامز به نظر می‌رسد که با تمسخر پیچ خورده و ما را به خشم و رنجش دعوت می‌کند – گویی ما بیشتر از طرفداران یا شنوندگان هستیم، اما در حلقه درونی بریتنی هستیم.
صدای ویلیامز در لحظاتی است که احتمالاً روزنامه‌ها بیشترین لذت را خواهند برد. اسپیرز از ریختن چای سابقش ابایی ندارد. در حالی که کالین فارل دوست‌داشتنی و شهوت‌انگیز ظاهر می‌شود و دیگران به گرمی یاد می‌شوند اما نامی از آنها برده نمی‌شود، او در مورد همسر سابق کوین فدرلاین (“به قلبش برکت بده”) و عشق اولش، جاستین تیمبرلیک، چیزهای زیادی برای گفتن دارد.
اینترنت قبلاً از افشای این موضوع که اسپیرز سقط جنین خود را انجام داده بود غافلگیر شده بود، اما گوش دادن به ویلیامز که توضیح می‌دهد چگونه در اسپیرز گیتار می‌نواخت در حالی که او گرفتگی وحشتناکی را در کف حمام تجربه می‌کرد، حیرت‌انگیز است. جزئیات به تنهایی تکان دهنده هستند، اما ویلیامز – با آن آرامش متمرکز – همه چیز را به قدری واقعی بیان می کند که مانند یک منظره کثیف رفتار نمی شود. این لحظه ای واضح است که یک زن جوان را شکل داده و شرمنده کرده است، به خصوص زمانی که تنها کسی که آن را با او به اشتراک گذاشته بود برای تبلیغ آلبوم انفرادی خود به او اعتراض کرد.
ویلیام در هر لحظه از این خاطرات جذابیت یک بازیگر زن نامزد اسکار را به ارمغان می آورد. اینطور نیست که او آن احساس تند و تیز را که اسپیرز در آن زمان احساس کرده بود بازی می کند. این کتاب با آن نوع انفجار عاطفی شرش آور نوشته نشده است. در عوض، ویلیامز خاطرات را مانند دفتر خاطرات یکی از عزیزانش می خواند، و فضایی را برای تأمل و احترام به جریان پنهان آسیب روانی که در زیر لبخند تمرین شده اسپیرز که اغلب اولین خط دفاعی او بود، موج می زد، می خواند.
در ۲۸۸ صفحه (یا پنج ساعت و ۳۱ دقیقه)، زن در من کتاب کوتاهی برای چنین زندگی داستانی است، اما منبع زیادی برای تفکر است. اسپیرز و ویلیامز به آن توجه دارند.
زن در من در Audible موجود است.
موضوعات
کتاب ها
موسیقی
سلبریتی ها
منبع: https://mashable.com/article/britney-spears-memoir-michelle-williams