چرا Adams-Farwell موتوری عجیب و وحشتناک بود؟

دقیقاً مانند پیشرفت‌های جیمز وات در موتور بخار گذشته، موتور ۲۰ اسب بخاری Adams-Farwell عملکرد بسیار نرم‌تری را ارائه می‌کرد، زیرا تعادل خوبی داشت، قطعات متحرک کمتری داشت (یعنی بدون میل بادامک)، و بنابراین بسیار کوچک‌تر و سبک‌تر بود. فقط با ۱۹۰ پوند

یک کاربراتور اتمسفر به یک جعبه مخصوص طراحی شده، به مرکز موتور و هر سیلندر وارد می شود. چرخش گریز از مرکز نیروهای سیلندر از پشت خارج می شود. مانند یک موتور ۴ زمانه استاندارد دو دور چرخش طول می کشد، اما به دلیل جهت گیری ۵ سیلندر، هر بار شلیک می کند. با روغنی که از مرکز تغذیه می شد، موتور روغن کاری با فشار کامل داشت.

در سال ۱۹۰۵، شرکت Adams-Farwell شروع به فروش خودروهای کامل مجهز به موتور ۳ سیلندر کرد. تنها ۵۲ دستگاه فروخته شد، اما دارای ویژگی های آینده نگر مانند تزریق سوخت، شارژ سوپرشارژ و زمان بندی خودکار بود. یک مدل حتی حداکثر سرعت ۷۵ مایل در ساعت را داشت. این خودروها بدون صدا خفه کن به فروش می‌رسند، زیرا صدای یکسانی تولید نمی‌کنند.

Faye Oliver Farwell یکی از اتومبیل‌های خود (Adams-Farwell 6A Convertible Roundabout 1906) را از مالک اصلی بازخرید کرد و یک موتور ۵ سیلندر ۵۰ اسب بخاری را در آن انداخت. دو تا از این موتورهای سبک وزن برای چرخاندن تیغه ها در هلیکوپتر اولیه و بر همین اساس استفاده شد مجله نیویورک تایمزدر ژوئن ۱۹۰۹ آن را با موفقیت از روی زمین بلند کرد.

تنها سه موتور دوار آدامز-فارول هنوز وجود دارند: دو موتور در موزه ملی اتومبیل در رنو، نوادا – یکی در داخل ۶A 1906 قرار دارد، یکی “موتور یدکی” است – و سومی در موسسه اسمیتسونیان.