افراد معمولاً رایانه یا سرور شخص دیگری را هک می کنند تا اطلاعاتی را به نوعی سرقت کنند. این می تواند اطلاعات کارت اعتباری، شماره امنیت اجتماعی، رمز عبور یا نام کاربری آنها باشد. اگر دادههای حساس باشد، هکرها آن را میخواهند – هر چه حساستر و بالقوه طبقهبندی شده باشد، بهتر است.
جنگ سایبری از طریق سرقت اطلاعات درست مانند هر نوع دیگر هک سرقت داده رخ می دهد. شخصی به طور مخفیانه به یک دستگاه محافظت شده می رود، معمولاً با فریب قربانی برای دانلود یک برنامه مخرب یا فیشینگ برای اعتبار ورود به سیستم، و سپس هکر پس از شروع عفونت به شهر می رود. از آنجایی که آنها داده ها را سرقت می کنند، مجرم معمولاً فایل ها را دانلود می کند. برای استفاده خودشان
بسیاری از نهادهای عمومی، دولتی و تحت حمایت دولت، انبارهای دیجیتالی داده هایی را ذخیره می کنند، بنابراین آنها اهداف اصلی هکرها هستند، از جمله دولت های خارجی که به دنبال این اسرار هستند. به عنوان مثال، کره شمالی با تلاش های جاسوسی در سراسر جهان، از جمله صنایع شیمیایی کره جنوبی و بخش هوافضای اسپانیا مرتبط است. اخیراً، ادعا شده است که هکرهای روسی سعی کردهاند به شبکههای مجری قانون اوکراین نفوذ کنند تا پروندههایی را به دست آورند که جنایات جنگی ادعایی روسیه در طول تهاجم را مستند میکنند.
با این حال، همه اقدامات جنگ سایبری دولت ها یا نهادهای فناوری را هدف قرار نمی دهند. در سال ۲۰۱۸، یک گروه هکری مرتبط با ایران، اعتبار ورود به سیستم متصل به ۷۶ دانشگاه را به سرقت بردند و دو دراگون با حمایت چینی همه چیز را از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی گرفته تا توسعه دهندگان بازی های ویدیویی را هدف قرار می دهد. به هر حال دانش قدرت است و برخی کشورها حاضرند برای به دست آوردن هرچه بیشتر قدرت دست به هر کاری بزنند.
منبع: https://www.slashgear.com/1460889/most-advanced-cyber-warfare-tools/