۱۰ موتور بنزینی قابل اعتماد که تا به حال ساخته شده است

کرایسلر اسلنت شش یکی از نمادین ترین موتورهای این برند است. از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۴ و سپس تا سال ۱۹۸۷ منحصراً در کامیون‌های دوج ادامه داشت. در اوج خود، موتوری قدرتمند با قدرت ۲۲۵ اسب بخار و گشتاور کمتر از ۲۰۰ پوند فوت بود. استانداردهای آلایندگی در دهه ۱۹۷۰ در نهایت این ارقام را به میزان قابل توجهی کاهش داد، اما کرایسلر به هر حال به استفاده از موتور ادامه داد. داستان های زیادی در سراسر اینترنت از افرادی وجود دارد که این موتور را تا ۳۰۰۰۰۰ مایل می بینند و به دلیل دوام سوسک مانند آن شهرت دارد.

این موتور در طول عمر ۲۷ ساله خود شاهد تغییرات متعددی بود، تا جایی که در پایان تقریباً یک موتور متفاوت بود. به طور کلی، موتور از چدن ساخته شده بود، اگرچه انواع اولیه در ابتدا بلوک های آلومینیومی بودند. در طراحی نهایی مقداری آلومینیوم در آن وجود داشت، اما بیشتر آن از آهن بود. سر پیستون را از موتورهای کرایسلر B V8 قرض گرفته است. که ساخت موتور را کمی ساده تر کرد و مکانیک دوران قبلاً با نحوه خدمت به آنها آشنا خواهد بود.

در نهایت، این موتور در بیش از دوازده خودرو و کامیون در خط تولید کرایسلر، پلیموث و دوج استفاده شد. برای کرایسلر، که شامل خیابان پنجم، LeBaron و Valiant است. خودروهای دوج بیشترین استفاده را در مدل های چلنجر، چارجر، دارت، دیمون، رام وانت، لنسر، موناکو و رم با استفاده از موتور روشن و خاموش داشتند. پلیموث آن را در Barracuda، Belvedere، Duster، Valiant و چند مورد دیگر قرار داد. آخرین وسیله نقلیه ای که از این موتور استفاده کرد، دوج رام قبل از بازنشستگی رسمی موتور در سال ۱۹۸۷ بود.