۴ کاملاً نیاز دارید (و ۱ که هدر دادن پول است)

اگر واقعاً می‌خواهید Quest 3 را به یک Quest Pro نزدیک کنید، می‌توانید همان «کنترل‌های Meta Quest Touch Pro» را که به تنهایی با دستگاه پریمیوم همراه هستند، خریداری کنید. آنها با پردازنده خود و سه دوربین عرضه می شوند که امکان ردیابی مستقل از داخل را فراهم می کند. آن‌ها همچنین کمی سنگین‌تر هستند و حسی عالی در دست دارند.

این کنترلرهای Meta Quest Touch Pro 300 دلار هزینه دارد، اگرچه ما هر دو را امتحان کرده‌ایم و آنهایی را ترجیح می‌دهیم که قبلاً با Quest 3 عرضه شده‌اند. به نظر می‌رسد کنترل‌کننده‌های پیش‌فرض Quest 3 با دقت بسیار بیشتری ردیابی می‌کنند، اتصال را کمتر قطع می‌کنند و برای شروع سریع‌تر وصل می‌شوند. کنترلرهای Pro روی کاغذ ایده خوبی هستند، اما در تجربه ما، ارزش تلاش را ندارند. این دوربین‌های ردیاب باعث می‌شوند بیشتر به نور خوب متکی باشید، که وقتی چیزی را به اطراف می‌چرخانید و احتمالاً آن را با سایه‌ها، اندام‌ها یا موانع دیگر آشنا می‌کنید، کمی مشکل‌ساز است.

سپس وضعیت باتری وجود دارد. کنترل‌کننده‌های حرفه‌ای دارای باتری‌های داخلی هستند، بنابراین برای شارژ نگه‌داشتن آن‌ها باید از داک شارژ موجود استفاده کنید. آن‌ها می‌توانند روی حوض زندگی کنند، اما اگر زمانی که می‌خواهید بازی کنید، شارژشان تمام شود، مدتی طول می‌کشد تا بتوانید از آنها استفاده کنید. کنترلرهای استاندارد Quest 3 فقط یک باتری AA می گیرند. بنابراین می توانید یک مورد جدید را وارد کنید و بلافاصله دوباره شروع کنید. همچنین اگر می‌خواهید مسیری پایدار را طی کنید و مطمئن شوید که همیشه یک باتری یدکی در حالت آماده‌بای دارید، می‌توانید یک شارژر باتری و تعدادی AA قابل استفاده مجدد با قیمت کمتر از ۲۰ دلار بخرید. در هر صورت، ایده خوبی است که از کنترلرهای Quest Pro به طور کلی اجتناب کنید.