۷th Guest VR یک معمای شبح آور است که چیزهای بیشتری نسبت به نوستالژی دارد.

در سال ۱۹۹۳ است و خانواده ولز به تازگی از بسته جدیدی از شادی در جهان استقبال کرده است: یک رایانه رومیزی نسبتاً فانتزی ۴۸۶ DX2/66، دارای ۴ مگابایت حافظه ویدیویی، ۸ مگابایت رم، ۲۶۰ مگابایت فضای ذخیره‌سازی، و – که برای این مهم است. داستان – مانند آینده دور به طور ناگهانی آشکار شد، یک درایو CD-ROM. من مطمئن هستم که باید شواهد قانع کننده زیادی را از قبل در مورد چگونگی ما ارائه کرده باشم قطعاً باید یک رایانه شخصی تهیه کنم، زیرا فقط فکر کنید چقدر برای تکالیف مدرسه من خوب است (و بله، مایکروسافت انکارتا و بعدها، مایکروسافت ۳D Movie Maker بسیار آموزشی بودند، متشکرم)، اما البته در مورد بازی ها بود. نسخه‌های ناطق ماجراهای لوکاس آرتز با نقطه و کلیک! پارک موضوعی اما با کمی ویدیوی اضافی تا بتوانم وانمود کنم که در حال سواری هستم! اما عمدتاً از زمانی که CD-ROM Super NES هنوز یک چیز باقی می ماند، از زمانی که لابی شبح وار آن را روی صفحات مجله Super Play دیدم، رویای آن را داشتم: ماجراجویی ترسناک سازنده Trilobyte، مهمان هفتم. .

مهمان هفتم، برای کسانی از شما که نمی‌دانید (و این کاملاً قابل درک است، با توجه به اینکه بیش از سه دهه پیش منتشر شد)، یک برنامه قاتل واقعی و صادقانه بود – بازی که همراه با Myst، به شروع انقلاب CD-ROM کمک کرد، دیسک فلاپی فروتن را به انبوهی از تاریخ سپرد و آینده بازی خیره کننده ای از صدا و موسیقی سنتز نشده، جلوه های بصری از قبل رندر شده، و البته، مقدار زیادی و بسیاری را به وجود آورد. مقدار زیادی ویدیوی تمام حرکتی مهمان هفتم با بهره‌برداری کامل از تمام فناوری‌هایی که تا آن زمان غیرقابل تصور بود، سرگردان شد، و یک معمای خانه جن‌آلود به طرز شگفت‌انگیزی وهم‌آور و بصری مجلل ساخت که – و من این را به‌عنوان کسی می‌گویم که بازی را جز با علاقه تماشا می‌کند – کمی چرند بود.

و این حتی با نگاه به گذشته صحبت نمی کند. در آن زمان، نقدها نسبت به مهمان هفتم مهربان نبودند. مطمئناً جوی بود، وقتی از اتاقی به اتاق دیگر در عمارت متروک هنری استاف اسباب‌ساز شیطانی می‌چرخید و لحظات پایانی شش مهمان ناامیدش را تماشا می‌کردید، اما پیاده‌روی هم داشت، جهنمی (البته بسیار دوست‌داشتنی است، متشکرم. به بازیگران مشتاق، اگر شاید نه بیش از حد با استعداد، و با طراحی پازل دلخواه و انتزاعی – یک آنگرام! یک پیچ و خم! هزارتوی دیگر! – که تا حد زیادی مانند یک فکر بعدی به نظر می رسید.

با این همه، من آن را دوست داشتم. حتی ۳۰ سال بعد، می‌توانم بخش‌های عظیمی از فیلمنامه را بی‌درنگ نقل قول کنم (“خون در کتابخانه، خون تا سالن، چکه‌های قطره‌ای از پله‌های اتاق زیر شیروانی، هی مهمان‌ها، سعی کنید زمین نخورید!”). راه‌حل‌های معما هنوز به‌طور پاک نشدنی در مغزم جا خوش کرده‌اند («کولی خجالتی، با حیله‌گری، سعی می‌کنم در کنار دخمه‌ام»)، و من همچنان در تصادفی‌ترین زمان‌ها موضوع اصلی به یاد ماندنی جورج سنگر، ​​آهنگساز، آهنگساز را زمزمه می‌کنم. اما نکته اینجاست که میهمان هفتم یکی از آن بازی‌هایی است که به خوبی پیر نشده است، نه به دلیل پیشرفت تکنولوژی، بلکه به این دلیل که همه چیز خارج از نمایش فوق‌العاده خاطره‌انگیز آن هرگز برای شروع عالی نبوده است. این امر باعث می‌شود که The 7th Guest VR جدید به یک فرصت طراحی جذاب تبدیل شود: فرصتی برای انجام یک بازسازی که واقعاً فقط وابسته به روحیه احمقانه نسخه اصلی است، اما آزاد است که اصول اولیه را آن‌طور که صلاح می‌داند دوباره تصور کند، زیرا، صادقانه بگوییم، هیچ‌کس این کار را نکرد. به هر حال آن پازل میکروسکوپ احمقانه را از دست خواهم داد.

و توسعه دهنده Vertigo Games به طرز شگفت انگیزی از پس این چالش برآمده است. ۷th Guest VR همه چیزهایی را که در مورد نسخه اصلی فوق‌العاده بود – ترسناک کمپ بالا، جو شوم شوم و البته حضور فراموش نشدنی Stauf Mansion را دوباره به تصویر می‌کشد – سپس همه چیزهای خوب را با تطبیق کامل آن با یک عکس بالا می‌برد. به طرز هوشمندانه ای هسته را دوباره تصور کرد. اگر بازی اصلی بیشتر علاقه مند به تماشا بود تا بازی، جالب ترین تغییر The 7th Guest VR یک معکوس کامل فلسفی است. این نه با یک صحنه طولانی و یک سفر سریع به لابی که زمانی پر زرق و برق عمارت است، بلکه با یک مجموعه فوق‌العاده لمسی که قصد بازیگوشی متحول کننده سرگیجه را نشان می‌دهد، آغاز می‌شود. این بار، ماجراجویی شما در یک قایق پارویی آغاز می شود که به آرامی روی امواج مهتابی می چرخد. جلوتر، بر فراز قله جزیره ای منزوی، عمارت باشکوه استاف به چشم می خورد، شبح روشنی که تنها گهگاه با برخورد رعد و برق از طوفان تجمعی روشن می شود. همه چیز جوی خوشمزه، بله، اما بسیار مهم است شما اکنون بخشی از این جهان هستید; اولین کار شما این است که پاروی پای خود را بگیرید و از نظر فیزیکی خود را به سمت سرنوشتی که در میان بیدهای گریان و سنگ تراشی در حال فرو ریختن بر فراز آن تپه دور در انتظار شماست پارو بزنید.

اما این تنها آغاز آن است. به زودی، یک اسباب‌بازی جدید به شما هدیه داده می‌شود که به شما امکان می‌دهد با روش‌های جدید و سرگرم‌کننده تأثیر خود را بر جهان اعمال کنید. مسلح به یک فانوس جادویی که به راحتی در نزدیکی نقطه پیاده شدن شما رها شده است، می توانید به سادگی با تاباندن پرتوهای خود بر روی آن، به طور موقت خرابی اطراف خود را به شکوه سابق خود بازگردانید. اثرات کوچک شروع می شود – در ابتدا چند تخته پوسیده روی یک اسکله آویزان دوباره خود را نشان می دهند تا اجازه عبور به محوطه عمارت را بدهند (و صعود بعدی لحظه ای است که به زیبایی هماهنگ شده از پیشگویی شوم در حالی که باد می تازد، رعد و برق می ترکد، و رعد و برقی شگفت انگیز است. اجرای جدید ساخت‌های تم کلاسیک مهمان هفتم) اما وقتی داخل آن هستید، همه چیز جادویی‌تر می‌شود. در زیر نور فانوس شما، تارهای عنکبوت فوراً از لوسترها ناپدید می شوند، کاشی های ترک خورده کف به درخشش بکر بازمی گردند، لکه های مرموز به سرنخ های مفید تبدیل می شوند، و به طرز لذت بخشی، صدها تابلوی نقاشی که در اطراف خانه قرار دارند جابجا می شوند تا رازهای خنده دار تاریک خود را فاش کنند.

البته خطر این است که چنین بازسازی ممکن است بیش از حد پیش برود و بسیاری از ویژگی‌های شخصیتی اصلی را از بین ببرد که ماهیت و جذابیت خود را از دست بدهد، اما Vertigo دقیقاً تعادل مناسب را در اینجا پیدا کرده است. چیدمان عمارت تا حد زیادی بدون تغییر باقی مانده است، اما اکنون با عشق و علاقه با چیزهای ترسناک بهبود یافته است – اما مهم است که نه ترسناک – جزئیات؛ گیج‌کننده‌های ظاهری راه را برای چالش‌های به‌طور کلی پیچیده‌تر باز کرده است، اما شما هنوز در حال دعوا کردن با گروه‌هایی از نمادها در اتاق ناهارخوری هستید یا با قوطی‌های حلبی در آشپزخانه می‌چرخید. اما تلفیق بی نقص ۷th Guest VR از قدیمی و جدید بیشتر از تصمیم درخشان Vertigo برای دست نخورده نگه داشتن حال و هوای سبک FMV اصلی مشهود نیست. یک بار دیگر، مهمانان Stauf توسط بازیگران واقعی به تصویر کشیده می‌شوند که دیجیتالی شده و در صحنه‌های مجازی اطراف شما گنجانده شده‌اند، و این بسیار باشکوه است، همه افراد درگیر در حال نوسان در سطح مناسب اردوگاه تاریک هستند. اما حالا (و ببخشید اگر این به آن اندازه که من فکر می کنم خارق العاده نیست؛ مدتی است که یک بازی VR بازی نکرده ام) می توانید به نوعی راه رفتن در اطراف FMV، تماشای بازیگران از همه طرف! مهم نیست که چند بار اثر را می بینم، باز هم برای من مانند جادوی سیاه تکنولوژیکی است.

بیایید کمی بیشتر در مورد آن پازل ها صحبت کنیم، اگرچه، همانطور که در یک معکوس دیگر، آنها گوشت واقعی تجربه این بار هستند. از پازل‌هایی که با دقت بیشتری در کل ادغام شده‌اند، بازی‌های فکری ساده‌ای از نسخه اصلی از بین رفته‌اند. در حال حاضر، هر اتاق از خانه – که از سری عالی The Room استودیو Fireproof استفاده می کند – حاوی معماهای چند قسمتی است که تجربه را به بیرون تبدیل می کند. به جای اینکه تمرکز خود را از دنیای پر زرق و برق اطراف خود دور کنید، پازل ها شما را تشویق می کنند تا محیط اطراف خود را کاوش کنید و در مورد آجرهای عجیب و غریب و ترکیبات پیچیده پراکنده در هر مکان درهم و برهم تحقیق کنید. برای مثال، در یک نقطه، سرگیجه یک پازل الهام‌گرفته از شطرنج را از بازی اصلی تقریباً عمده‌فروشی تکرار می‌کند، اما جریان آن را با ابتدا از شما می‌خواهد که یک بازی رمزنگاری استخر را حل کنید و تاریکی را برای بطری‌های مشروب مفقود شده در نوار مجاور جستجو کنید.

هر پازل فردی برنده نیست (مطالعه قدیمی – این چیز – به طور خودسرانه – همه چیزهای دیگر – در اطراف – ۳۰ سال پیش جالب نبود و الان هم نیست) اما حتی بدترین ها زمانی قابل بخشش هستند که یک پیچ و تاب VR لمسی داده شود و به عنوان بخش کوچکی از یک کل پیچیده تر ارائه شود. و بیشتر اوقات، جادوی واقعی VR وجود دارد. یکی از دنباله‌های پازل به‌طور عالی شامل استفاده از یک جفت کلاه شعبده‌باز به‌عنوان دریچه‌های موقتی است، و دست‌تان را در یکی فرو می‌برید تا به‌طور غیرممکن در جای دیگری بیرون بیاید. حتی پازل های آشناتر نیز با برخی حیله های واقعیت مجازی تخیلی زنده می شوند. برای مثال، در کتابخانه، از شما خواسته می‌شود که یک سری بلوک‌های نامناسب را در اطراف یک شبکه جابه‌جا کنید تا آنها را در فضاهای خاص فشرده کنید – اما لحظه‌ای که می‌تواند یک لحظه نسبتاً پیش پا افتاده باشد، با اعجاب خیال‌انگیز آمیخته شده است، مانند بازتاب اعمال روی شبکه شما. تکه‌های بزرگ مبلمان به اندازه واقعی اطراف شما می‌چرخد و در اتاق مجازی به این طرف و آن طرف رعد و برق می‌پیچد. در اینجا یک حس نمایشی وجود دارد که باعث افتخار یک اسباب بازی ساز شیطانی می شود.

این چیزهای فوق‌العاده‌ای است، همان‌طور که مشتاق مجذوب کردن تازه‌واردهای سریال با اپرای شبح‌آمیز جوی‌اش است، همان‌طور که می‌خواهد قدیمی‌هایی مثل من را خوشحال کند. و واقعاً پر از تکان دادن سرهای کوچک برای طرفداران قدیمی است. منوی مکث الهام گرفته از تخته Ouija نسخه اصلی به عنوان یک نقشه تعاملی برمی گردد که می توانید آن را بیرون بیاورید و به میل خود تکان دهید (و البته، پژواک مکان نما اسکلتی آن در دستان بی جسم شما وجود دارد). تکه‌های کاغذی که در اطراف عمارت پنهان شده‌اند، بازسازی تکه‌تکه‌ای از فیلم مقدماتی طولانی بازی ۱۹۹۳ را تشکیل می‌دهند که به‌عنوان تصاویر گوری‌مانندی که در دستان شما زنده می‌شوند، دوباره تصور می‌شوند. حتی فیلمنامه جدید گهگاه دیالوگ‌ها را از حالت اصلی به جلوه‌ای دلچسب برمی‌گرداند. هنوز هم برای من کمی سورئال است که با گذشت بیش از ۳۰ سال، مهمان هفتم بازگشته است، از گمنامی روزافزون آزار داده شده و زندگی تازه غم انگیزی به او داده شده است. هفتمین مهمان واقعیت مجازی یک کنجکاوی دوست داشتنی را – اگر صادقانه بگوییم، دقیقاً کلاسیک نیست – با احترام، ظرافت، شوخ طبعی و تخیل دوباره تفسیر می کند، صرف نظر از اینکه از آستانه آن خانه در این خانه عبور کرده اید یا نه. تپه قبل