از این فیلم کلاسیک استیون اسپیلبرگ که همه دوستش دارند متنفر بودم. در اینجا دلیل آن است

استیون اسپیلبرگ یک استعداد یک بار در یک نسل است. از روزهای اولیه کارگردانی اپیزودهای گالری شب و کلمبو تمام راه به داستان سمت غربی و فابلمن ها، اسپیلبرگ یک نابغه پشت دوربین است. او همچنین پدر فیلم پرفروش مدرن است، و یک فیلم وجود دارد که اغلب هنگام بحث درباره آثار سینمایی تجاری اسپیلبرگ مورد توجه قرار می گیرد: مهاجمان کشتی گمشده.

با بازی هریسون فورد در نقش باستان شناس بی باک ایندیانا جونز، مهاجمان دنباله دار فدورا پوشیده در مسابقه ای با نازی ها برای بازیابی صندوق افسانه ای عهد است که گفته می شود هر ارتشی را شکست ناپذیر می کند. این فیلم یک فیلم کلاسیک تقریباً محبوب جهانی است که در فهرست‌های متعدد «بهترین‌ها» ظاهر می‌شود و در ژانرهای ماجراجویی و اکشن به عنوان یک فیلم راهگشا به حساب می‌آید. بله، تقریبا همه دوست دارند مهاجمان کشتی گمشده جز من

ببین من هیچوقت بهش اهمیت ندادم مهاجمان کشتی گمشده. من آن را چندین بار تماشا کرده ام، مخصوصاً به این دلیل که روی کاغذ باید فیلم مناسبی برای من باشد. از کودکی می خواستم مصر شناس باشم. من عاشق فدورا و شلاق هستم (نپرس)؛ و اسپیلبرگ یکی از کارگردانان مورد علاقه من است. و هنوز، مهاجمان برای من گریزان و بیگانه است، طعمی که هرگز به دست نیاوردم. در واقع به مرور زمان از آن متنفر شدم. در اینجا دلیل آن است.

همه چیز از جشن تولد شروع شد…

من می توانم ردیابی دوست نداشتنم را پیدا کنم مهاجمان کشتی گمشده به مدرسه راهنمایی دوستان کوچکم به من گفتند: “دیوید، شما باید این فیلم را در مورد این مرد تاریخی که از صخره های بزرگ پیشی گرفته و نازی ها را می کشد، تماشا کنید.” من قرار نیست دروغ بگویم؛ “فیلم درباره مرد تاریخ که از صخره های بزرگ پیشی می گیرد و نازی ها را می کشد” یک زمین جهنمی است، بنابراین تماشای مهاجمان کشتی گمشده برای من یک اولویت شد من مشخصاً به یاد دارم که به Blockbuster رفتم (آنها را به خاطر می آورید؟) به دنبال آن بودم، اما متوجه شدم که هیچ نسخه ای برای اجاره وجود ندارد.

به این ترتیب رابطه عشق و نفرت من با این فیلم آغاز شد، زیرا من، به دلایلی، خود را ناتوان دیدم، سپس تمایلی به نشستن و تماشای آن نداشتم. وقتی روی تلویزیون آمد، از قبل شروع شده بود – من نمی توانم خیلی خوب تماشا کنم نیم از یک فیلم، می توانم؟ وقتی آن را در Blockbuster در دسترس بود، من در حال و هوای آن نبودم. به آرامی مهاجمان تبدیل به یک سرگرمی افسانه‌ای شد – تماشای آن در جمعه‌های متوسط ​​خیلی مهم بود، اما آنقدر مهم نبود که بتوانم برنامه‌های قبلی‌ام را رها کنم و، می‌دانی، در واقع تماشای آن لعنتی‌ها باشم.

تقریباً یک سال کامل طول کشید تا من آن را تماشا کنم، و به شما می گویم که این کار را کردم برانگیخته. در نهایت موقعیت عالی را برای تماشا انتخاب کردم مهاجمان: تولد ۱۱ سالگی من من حتی اولین فدورا را برای مهمانی ساعت خریدم و برخی از دوستانم را دعوت کردم که مطمئن بودم تجربه تماشایی فوق العاده ای خواهد داشت. جز اینکه اینطور نبود.

فیلم عالی شروع می‌شود، با صحنه‌ای که قبلاً مسخره‌شده بود، که باعث شد من و دوستان پیش از بلوغم از هیجان جیر جیر کنیم. با چنین شروع قدرتمندی، ذهن جوان من فکر می کرد که اوضاع فقط می تواند بهتر شود، و ثابت کرد که کودکان احمقانه ترین چیزها را فکر خواهند کرد. زیرا مهاجمان برای من بهتر نشد؛ در واقع، کاملا برعکس. و وقتی هر یک از دوستانم در طلسم خود گم شدند، من فقط عصبانی تر شدم. طلسم آن کار نمی کرد من، پسر تولد این فیلم باید خوب بود من – من آن را انتخاب کرد! اما تنها چیزی که از آن گرفتم سردرگمی و ناامیدی بود، و وقتی تمام شد، برای اینکه تمام شده بود کف زدم، نه به این دلیل که از آن لذت می بردم. جشن من بود و اگر بخواهم می توانستم از یکی از محبوب ترین فیلم های تاریخ متنفر باشم.

آنچه ما در اینجا داریم یک شماره کلاسیک “هرگز با بت هایت ملاقات نکن” است. اجازه داده بودم زمان زیادی بگذرد که فیلم را به چیزی تبدیل کردم که نبود. تقریباً آن را در ذهنم تقدیس کردم و هر چه زمان بیشتر می گذشت، انتظاراتم بیشتر می شد. تعجب من را تصور کنید وقتی متوجه شدم این فیلم ظاهراً باورنکردنی چیزی بیش از یک فیلم B با کیفیت بالا با اکشن بهتر نیست، بلکه یک طرح به همان اندازه بی معنی است که در فیلم‌های علمی تخیلی متوسط ​​می‌بینید.

اولین برداشت ها برای همیشه باقی می مانند

مهمانی من به پایان رسید، من مدرسه راهنمایی را رها کردم و از نظر سنی رشد کردم، اگر نه لزوماً از نظر قد، اما دوست نداشتم مهاجمان کشتی گمشده باقی ماند. ساعت‌های بعدی چیزهای جدیدی را فاش می‌کردند، و هر چه بیشتر درباره سینما می‌فهمیدم، بیشتر می‌توانستم قدردانی کنم مهاجماننقاط قوت – امتیاز باورنکردنی، اثرات عملی نسبتاً چشمگیر، نمادگرایی و غیره.

با این حال، سن نیز نظر اولیه من را در مورد فیلم تثبیت کرد، نظری که به سرعت متوجه شدم اکثر مردم آن را به اشتراک نمی گذارند، و من فقط نمی توانستم دلیل آن را بفهمم. به من مهاجمان فیلم بسیار سرگرم کننده ای بود، اما به دور از شاهکار ماجرایی که همه ادعا می کردند این بود. و با هر بازخوانی جدید، نظر من از “خوب است” به “می‌توانست بهتر باشد” به “همان فیلم لعنتی را تماشا می‌کنیم؟” برای من به نظر می رسید که ما نبودیم.

هریسون فورد به اندازه ایندی عالی نیست

بلوغ و خودآگاهی باعث شد متوجه شوم که یکی از دلایل اصلی بیزاری من از مهاجمان کشتی گمشده این است که من هریسون فورد را به عنوان یک بازیگر جذاب نمی دانم. من از نقش‌هایی لذت می‌برم که در آن شخصیت خشن، خشن و مرزی بی‌پاسخ او به خوبی استفاده می‌شود، چرخش‌های ضدقهرمانی مانند بلید رانر یا مورد علاقه شخصی من چه در زیر نهفته است. اما زمانی که یک فیلم مانند مهاجمان کشتی گمشده سعی می کند به من بگوید این مرد مظهر جذابیت و قهرمانی است که ارزش ریشه یابی دارد، من آن را نمی خرم.

فورد تصویر بسیار متمایز روی صفحه نمایش دارد، یکی که من به سمت آن گرایش ندارم. هر انتخابی که او برای ایندیانا جونز می کند، به نظر من ناخوشایند است. چیزی که دیگران آن را جذابیت شیطانی می دانند، من آن را غرور آزاردهنده می دانم. وقتی دیگران می گویند، “این مرد واقعی است”، تنها چیزی که می توانم فکر کنم این است: “عیسی، چه الاغ” اشکالات شخصیت ایندیانا جونز با هر دنباله جدید آشکارتر می شود، زیرا او دورتر می شود، کمتر یک شخصیت و بیشتر یک نماد می شود. از نظر من، ایندیانا جونز فاقد چیزی است که قهرمانان اسپیلبرگ را بسیار قوی می کند: انسانیت. اگرچه او از کامل بودن فاصله زیادی دارد، اما قرار نیست جونز قابل ارتباط باشد – او همان مردی است که مردان می‌خواهند باشند، و زنان می‌خواهند با او باشند، ایده قهرمانی به جای یک قهرمان واقعی.

اسپیلبرگ همیشه در نادیده‌ها و ناگفته‌ها قدرت پیدا کرده است – چه در بیشتر اوقات کوسه را پنهان کرده باشد. آرواره ها یا ماندن در چهره مریل استریپ در حالی که او در حال نبرد داخلی است پست. با این حال، هیچ یک از این محدودیت ها در ایندیانا جونز وجود ندارد، شخصیتی که به جای آنچه که در زیر است، به آنچه در سطح است توجه دارد، زیرا چیزی زیر آن وجود ندارد. راجر ایبرت یک بار گفت که فیلم ها هستندماشین هایی که همدلی ایجاد می کنندو این بزرگترین مشکل من با ایندیانا جونز است. من برای او احساس همدردی و یا حتی همدردی نمی کنم، حتی زمانی که مهاجمان به پایان می رسد و او ظاهراً از اشتباهات خود درس می گیرد، زیرا می دانم که چهار (!) فیلم دیگر از او وجود دارد که بارها و بارها همین کار را انجام می دهند.

نوستالژی فقط تا این حد می تواند پیش برود

ایندیانا جونز شخصیتی است که در نوستالژی رشد می کند، اما همانطور که تقریباً هر ریبوت اصلی ثابت کرده است، نوستالژی در بهترین حالت ضعیف و در بدترین حالت خطرناک است. رمانتیک کردن هر چیزی به معنای محروم کردن آن از واقع گرایی مورد نیاز برای حفظ اعتبار آن است. جونز، و به تبع آن، مهاجمان کشتی گمشده، توتم های سینمایی هستند که با علاقه تماشاگران به آنها زندگی می کنند و می میرند. حتی هنگام تماشای مجدد فیلم، لزوماً آن را نمی بینند، بلکه خاطراتی را که از آن به یاد دارند را دوباره پخش می کنند.

البته این بحث می‌تواند برای من هم مناسب باشد – من فیلم را تماشا نمی‌کنم، بلکه تنفرم را از آن دوباره زنده می‌کنم. با این حال، یک نقطه میانی بین دوست نداشتن من وجود دارد مهاجمان کشتی گمشده و اشتیاق شما به آن، منطقه خاکستری که اکثر فیلم ها در آن وجود دارند. به نظر من، ایندیانا جونز به اینجا تعلق دارد. این فرنچایز برای مدت طولانی زندگی شخص دیگری را سپری کرده است و شکوه و تحسینی را تجربه کرده است که هرگز قرار نبوده باشد. ذاتاً هیچ ایرادی در آن وجود ندارد – قدرت بیشتری برای شما برای اینکه راه خود را به سمت اوج بگیرید، مهاجمان کشتی گمشده. اما من آن را همانطور که هست می گویم و در پانتئون شاهکارهای سینمایی، تنها فدورای حاضر باید ریک بلین باشد.

مهاجمان کشتی گمشده در حال پخش در دیزنی + است، پارامونت +و به صورت رایگان در تلویزیون پلوتون.

توصیه های سردبیران

• آیا پارک ژوراسیک اعتراف گناه استیون اسپیلبرگ را فاش می کند؟

• ۱۵ سال بعد، آیا ایندیانا جونز و پادشاهی جمجمه کریستالی هنوز بد هستند؟

• چگونه ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی جان من را نجات داد