شاید بهترین ماشین ساخته شده

البته، کنترل کشش بیش از حد سخاوتمندانه Mohr و برنامه نویسی ESC این رفتار را برجسته می کند. وارد یک پیچ خیلی داغ شوید و استراتو به سختی سوخت را کاهش می‌دهد، در عوض اجازه می‌دهد ترمزهای کربن-سرامیکی عظیم قبل از اینکه چرخ‌های جلو به هم متصل شوند و چرخ‌های عقب کمی بیرون بیفتند، با کمی ABS حرف بزنند. به جای بلند کردن برای کاهش سرعت یا حتی ثابت نگه داشتن پدال در حین حرکت، با پرتاب کردن به سیستم چهار چرخ متحرک اعتماد کنید. بیشتر دریچه گاز را فشار دهید، سپس یا چرخ ها را به سمت جلو هدایت کنید یا حتی بهتر از آن، لاستیک های جلو را صاف کنید و از طریق یک لغزش کنترل شده بکشید تا انتهای عقب آرام شود و به خط بازگردد. و با خیال راحت بالا رفتن دمای لاستیک ها را در دسته اصلی گیج تماشا کنید، که چیدمان را برای هر حالت درایو تغییر می دهد، یا حتی عملکرد خنده دار شیب سنج را روی صفحه نمایش کنسول مرکزی بالا می برد.

با این حال، به کار مورد نظر برگردیم، زیرا لاستیک‌ها همیشه سطح خاصی از کشش چسبنده ندارند، لغزش هرگز در یک تکان شدید متوقف نمی‌شود که سپس باعث چرخش می‌شود. در نهایت، به سادگی و به طور طبیعی، لغزش‌ها از بین می‌روند – دقیقاً چگونه سرسره‌های بی‌نقص حرفه‌ای‌های WRC منجر به زاویه حمله عالی برای پیروت‌های مستقیم یا سری بعدی می‌شوند.

شوخی نیست، کل رقص به سطوحی از سرگرمی نزدیک می شود که قبلاً فقط رانندگی در خارج از جاده تمام گاز برای من به ارمغان آورده بود. این بدان معناست که زمان‌های دور در یک مسیر آسفالته صدمه خواهد دید، اما لبخند دردناک بی‌وقفه و مرزی روی صورت من بیش از جبران تیک‌های از دست رفته ساعت است. و هندسه ذاتاً بهینه هوراکان باعث می‌شود کل خودرو، از لاستیک‌ها گرفته تا صندلی و فرمان، به‌طور باورنکردنی ارتباط‌پذیر باشد که حتی در مرز کشش و پشت سر هم، انحراف هرگز فراتر از اصلاح به نظر نمی‌رسد – هر راننده‌ای که مایل به ریسک کردن باشد، در نهایت به بازگشت می‌رسد. واقعیت کاملاً قهرمانانه است. (فقط در مورد زمانی که ESC را در Chuckwalla از طریق سوئیچ جت جنگنده در بالای کنسول مرکزی خاموش کردم، نپرسید.)