آیا سنگ ها می توانند CO2 کافی برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی جذب کنند؟ این شرکت ها اینطور فکر می کنند

Stripe، Alphabet، Shopify و تعداد زیادی از شرکت های دیگر قصد دارند بیش از ۵۷ میلیون دلار را برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی با پخش سنگ های خرد شده بر روی زمین های کشاورزی هزینه کنند.

هدف این است که از توانایی طبیعی سنگ ها برای جذب دی اکسید کربن استفاده شود، که ممکن است با تکنولوژی پایین به نظر برسد، اما ثابت شده است که سرعت بخشیدن به این فرآیند و یافتن راهی برای اندازه گیری قابل اعتماد میزان CO2 جدا شده بسیار دشوار است. این یک تاکتیک برای به دام انداختن دی اکسید کربن گرمایش سیاره به نام “هوازدگی پیشرفته” است که محققان برای آن مطالعه کرده اند. دهه هااما از دیگران عقب مانده است در حال ظهور فن آوری ها در حرکت به سمت تجاری سازی

این معامله امروز توسط Frontier، a اعلام شد ابتکار حذف کربن توسط Stripe، Alphabet، Shopify و McKinsey Sustainability هدایت می شود. Autodesk، H&M Group، JPMorgan Chase، Workday، Zendesk، Canva و Boom Supersonic نیز از جمله بیش از ده شرکتی هستند که این قرارداد را امضا کردند.

توافق‌نامه‌های جذب آنها با استارت‌آپ agtech Lithos Carbon است، که می‌گوید روشی را برای اندازه‌گیری تجربی میزان کربن به دام افتاده از طریق هوازدگی بهبودیافته به جای اتکا به مدل‌ها ایجاد کرده است.

اساساً، شرکت‌ها روی سنگ‌های قلیایی کار می‌کنند که دی‌اکسید کربن را از هوا در هنگام شکستن یا «آب‌وهوا» جذب می‌کنند. در طبیعت، این اتفاق زمانی می افتد که باران، باد یا امواج بر روی صخره ها کار کنند. بدون کمک، این فرآیند به دام انداختن CO2 ممکن است هزاران سال طول بکشد.

مردم می‌توانند با آسیاب کردن سنگ‌هایی مانند بازالت به شن یا گرد و غبار برای تسریع این فرآیند مداخله کنند. انجام این کار و سپس پخش کردن سنگ خرد شده در سطحی از زمین، سطح را افزایش می دهد و آن را در معرض دی اکسید کربن بیشتری قرار می دهد تا جذب شود.

لیتوس بازالت خرد شده را به کشاورزان می دهد تا به صورت رایگان در مزارع خود پخش کنند. آنها ممکن است از آن برای مدیریت تعادل pH خاک استفاده کنند. سپس بازالت با آب باران واکنش می دهد تا دی اکسید کربن را به صورت بی کربنات در هوا به دام بیاندازد. در نهایت، بی کربنات از طریق آب های زیرزمینی به سمت دریا حرکت می کند، جایی که لیتوس انتظار دارد حداقل برای ۱۰۰۰۰ سال یا بیشتر ذخیره شود.

سپس بخش واقعاً سخت فرا می رسد: لیتوس باید بتواند به شرکت ها بگوید چه مقدار دی اکسید کربن جذب و به طور ایمن ذخیره شده است. این شرکت می گوید که این کار را با نمونه برداری از خاک، نظارت بر ترکیب شیمیایی خاک به عنوان راهی برای قضاوت در مورد میزان CO2 حذف شده انجام می دهد. این فرآیندی است که از تحقیقات در دانشگاه ییل به وجود آمده است.

بسیار مهم است که این بخش را به درستی انجام دهیم، نه تنها برای اطمینان از اینکه شرکت ها آنچه را که برای آن پرداخت می کنند دریافت می کنند، بلکه همچنین نشان می دهد که در واقع با تغییرات آب و هوایی مبارزه می کنند. الیور جاگوتز، پروفسور زمین‌شناسی در MIT، می‌گوید: وقتی صحبت از روش لیتوس برای اندازه‌گیری مقدار دی اکسید کربن جدا شده می‌شود، این بسیار چالش برانگیز است. “و در حالی که من این را به عنوان یک رویکرد جدیدتر می بینم، من بسیار انتقاد دارم که آیا این یک تغییر بازی است.”

“[Lithos’ measurement] این روش بهبود تدریجی است، اما هنوز سوالات عمده حل نشده ای وجود دارد.” Jagoutz می گوید آستانه.

داده های به اشتراک گذاشته شده توسط شرکت در a مطالعه پیش از چاپ او افزود که اساسا “یک برآورد حداکثر مطلق از آنچه می تواند باشد را نشان می دهد، و واقعیت متاسفانه بسیار پیچیده تر است.” به عنوان مثال، در صورت عدم توجه کامل به نحوه تأثیر کودهای خاک بر فرآیند، خطر بیش از حد تخمین زدن میزان دی اکسید کربن جدا شده وجود دارد.

عوارض جانبی بالقوه دیگری نیز وجود دارد که باید با افزایش هوازدگی از آنها جلوگیری کرد. سیل هر منطقه خاص با بی کربنات بیش از حد یک مسئله است، زیرا می تواند اثرات خاص خود را بر اکوسیستم داشته باشد. ردپای محیطی استخراج، خرد کردن و حمل سنگ نیز باید در نظر گرفته شود. لیتوس از مواد زائد حاصل از معادن برای به حداقل رساندن این نوع اثرات استفاده می کند. در مزارع، همچنین مهم است که مطمئن شوید گرد و غبار در هوا پخش نمی شود و بر کیفیت هوا تأثیر نمی گذارد.

اما اگر بتوان بر همه این چالش ها غلبه کرد، Jagoutz نسبت به آینده افزایش هوازدگی به عنوان یک استراتژی برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی خوش بین است. او می‌گوید: «فکر می‌کنم خیلی خوب است که مردم روش‌های جدید را امتحان می‌کنند و با این ایده‌های متفاوتی که در حال پخش است به سطح میدانی می‌روند.

مطمئناً، حامیان محیط زیست نیز نگرانی خود را در مورد پرداخت هزینه شرکت‌ها برای حذف دی اکسید کربن از جو ابراز کرده‌اند، نه اینکه تمام تلاش خود را بر جلوگیری از انتشار سوخت‌های فسیلی با انتقال به انرژی پاک متمرکز کنند.

برای این منظور، مری یاپ، مدیر عامل لیتوس، می گوید که استراتژی خود را بیشتر به عنوان یک “پاپ کردن” می بیند تا یک درمان برای تغییرات آب و هوایی. او می‌گوید: «شما نمی‌توانید سیل را پاک کنید… قطعاً سیل را متوقف کنید وگرنه همه ما محکوم به فنا هستیم… اما شما به یک پاک کن نیاز دارید زیرا ممکن است هنوز شیر آب کاملاً بسته نشده باشد». او می‌گوید، شما همچنین برای مراقبت از آسیب‌هایی که قبلاً در اثر انتشار گازهای گلخانه‌ای که از زمان انقلاب صنعتی در جو ایجاد شده‌اند، به «ماپ» نیاز دارید.

طبق گفته Frontier، این توافقنامه حذف ۵۷٫۱ میلیون دلاری برای هوازدگی پیشرفته اولین مورد از نوع خود است. این قرار است تا سال ۲۰۲۸ هزینه های جداسازی بیش از ۱۵۴۰۰۰ تن CO2 را پوشش دهد. معادل تا یک سال حدود ۳۴۰۰۰ خودرو را از جاده خارج کند. با شکستن تقریباً ۳۷۰ دلار به ازای هر تن CO2 حذف شده، همچنان پرهزینه است اما به طور قابل توجهی ارزان تر از کارخانه های صنعتی جدید در حال احداث برای فیلتر کردن گازهای گلخانه ای از هوا برای اطراف هر تن ۶۰۰ دلار.

نان رانسوهوف، رئیس Frontier می‌گوید: «هوازدگی پیشرفته این پتانسیل را دارد که با هزینه‌های نسبتاً کم در مدت زمان کوتاهی به مقیاس بسیار بزرگی برسد.