در اوایل دهه ۱۹۳۰، مشخصات F7/30 وزارت هوا صادر شد. این یک فراخوان بلندپروازانه برای صنعت بود تا جنگنده ای بسازد که دارای قطعات مساوی با سلاح های سنگین و سریع باشد. به طور خاص، معیارهایی که باید مورد هدف قرار گیرند، ۲۵۰ مایل در ساعت با یک مکمل کامل از چهار اسلحه بودند.
ارسال اولیه ویکرز سوپرمارین موفقیت آمیز نبود، اما از طریق یک سری نمونه های اولیه و بهبودها (یکی از آنها اجرای موتور PV-XII V12 رولز رویس)، سوپرمارین اسپیت فایر که به زودی ساخته می شد شکل گرفت و به آسمان رفت. یک نمونه اولیه با نام K5054 در مارس ۱۹۳۶ به هوا رفت و پیشرفت‌های بیشتر فقط پتانسیل آن را افزایش داد. اسپیت فایر به جای بیش از حد انتظار، حداکثر سرعت ۲۵۰ مایل در ساعت و چهار تفنگ، می تواند به سرعت ۳۴۸ مایل در ساعت برسد و به دو برابر این تعداد اسلحه براونینگ مجهز شده بود.
این یک هواپیمای قدرتمند و یک سلاح قدرتمند برای استفاده بود. به این ترتیب، در طول جنگ از دیگر هواپیماهای موجود در زرادخانه‌های جهان، از جمله هواپیماهای ساخت بریتانیا، پیشی گرفت. طوفان هاوکر. همانطور که مورخ پل بیور گفته است بی بی سی، هواپیما “عرف خاصی در مورد آن داشت” و نیروهای مخالف ادعا می کردند که توسط اسپیت فایر شکست خورده اند نه اینکه بپذیرند که یک طوفان بوده است. طراحی منحصر به فرد، نوآورانه و مشخصه تا حد زیادی جایگاه اسپیت فایر را در تاریخ هوانوردی تضمین کرد.
منبع: https://www.slashgear.com/1429046/supermarine-spitfire-most-innovative-ww2-jets/