Sonic Superstars جادوی Sonic 16 بیتی را دوباره به تصویر می کشد – اما بازگشت کاملی به فرم نیست

جالب است که ببینید تیم Sonic و Arzest با Sonic Superstars چه ساخته اند – این یک بازی است که ضمن کاوش در مفاهیم جدید، به گذشته سونیک ادای احترام می کند، اما همچنین عنوانی با برخی از انتخاب های طراحی کنجکاو و تصمیمات فنی جذاب است. امروز ما این پلتفرمر مبتنی بر Unity را از منظر گیم‌پلی و بصری بررسی می‌کنیم، در حالی که نسخه‌های مختلف بازی را در چندین پلتفرم از جمله PS5، Xbox Series X/S، PC و Switch بررسی می‌کنیم.

Sonic Superstars در هسته خود بازگشتی به فرمول کلاسیک Sonic Scrolling است، اما کاملاً به صورت سه بعدی ساخته شده است. ما قبلاً این را با سطوح مختلف موفقیت دیده‌ایم، مانند مراحل کلاسیک سونیک که برای نسل‌های سونیک ساخته شده‌اند، اما Superstars اولین عنوانی است که از دوران ۱۶ بیتی به بعد، معمای کنترل فیزیک را که عناوین دو بعدی اصلی را بسیار سرگرم‌کننده کرده بود، از بین می‌برد. بازی.

این بازی‌های اولیه سونیک به دلیل نام تجاری خاص خود در شتاب و حرکت شناخته می‌شوند – نحوه تعامل Sonic با شیب‌ها، حلقه‌ها و سایر ویژگی‌های زمین کلید طراحی آن است. مشکل این است که پس از تغییر به چند ضلعی، این جنبه از Sonic تا حد زیادی از بین رفت – با تلاش‌های دو بعدی و سه بعدی در ارائه چیزی که از راه دور قابل مقایسه با این نسخه‌های اصلی بود شکست خورد.

به همین دلیل است که Sonic Mania از خدمه Evening Star چنین مکاشفه‌ای بود – کریستین وایتهد و خدمه‌اش کاملاً احساس Sonic را میخکوب کردند و حتی آن را با دراپ داش گسترش دادند. در زمان انتشار، این اولین باری بود که از زمان ۱۶ بیت، سونیک واقعاً احساس درستی کرد.

با این حال، Superstars با همکاری تیم Sonic و Arzest ساخته شده است – استودیویی که توسط طراح شخصیت Sonic، Naoto Oshima و دیگر کهنه‌کاران سابق سگا تشکیل شده است. افسوس که با کار بر روی بازی هایی مانند Balan Wonderworld و Yoshi’s New Island، امیدها برای این بازی جدید بسیار زیاد نبود – با این حال پس از بازی Superstars، منصفانه است که بگوییم این بهترین بازی است که Arzest تا به حال روی آن کار کرده است – اما آیا واقعاً چنین است. یک بازی سونیک عالی؟

نکته ای که در مورد حرکت در سونیک وجود دارد این است که منحنی شتاب، قوس پرش و نحوه تعامل سونیک با شیب ها همگی در کنار هم کار می کنند تا چیزی را ایجاد کنند که برای بازی سرگرم کننده باشد. البته، کنترل‌ها تنها عنصر نیستند – یک Sonic با اسکرول جانبی عالی باید دارای طراحی چند لایه نیز باشد که به بازیکنان ماهر و بازی‌های متعدد پاداش می‌دهد – مسیرهای پایین، متوسط ​​و بالا و توانایی حرکت بین آنها بسیار مهم است. . باس فایت ها باید سریع باشند و به بازیکنان ماهر اجازه دهند تا آن ها را با سرعت خودشان تمام کنند. Sonic همچنین به یک طراحی بصری جذاب و جسورانه و یک موسیقی متن جذاب و به یاد ماندنی نیاز دارد.

شما هنوز هم می‌توانید یک بازی سرگرم‌کننده داشته باشید بدون اینکه هر عنصری را از بین ببرید – مراحل دوبعدی نسل‌های سونیک بهترین نمایش این موضوع است، زیرا کنترل‌ها فاقد نکات ظریف و دقیق هستند و مراحل خیلی ساده هستند، اما حس سرعت و ارائه هنوز هم زیاد است. جالب است، فقط در حد بهترین های این سری نیست.

اول از همه، Superstars مانند سونیک دو بعدی مناسب بازی می کند – مدل شتاب، فیزیک و ارتفاعات پرش مشابهی دارد. من واقعاً از این متعجب شدم، زیرا هیچ بازی Sonic مبتنی بر چند ضلعی تا به حال این کار را انجام نداده است. درست کردن این اصول بسیار مهم است و آنها آن را مدیریت کردند.

سپس طراحی سطح وجود دارد. در حالی که نمی‌توانم بگویم که از چیدمان‌های صحنه به اندازه طرح‌بندی‌های Sonic Mania لذت بردم، تیم به نحوی توانست این جنبه را نیز به تصویر بکشد. مراحل معمولاً مسیرهای متعددی را ارائه می دهند که با عملکرد شما تعیین می شوند. این بدان معناست که آنها تا حد زیادی دوربین های سینمایی و چیزهای احمقانه تری را که در Sonic Generations و امثال آن دیدیم کنار گذاشته اند، اما من فکر می کنم این تا حد زیادی یک چیز مثبت است. مراحل نیاز به پلتفرم‌سازی واقعی دارند – نمی‌توانید فقط درست نگه دارید و آن را تقویت کنید.

به عنوان مثال، هر مکانیکی یک پیروزی نیست – من از دایره مه ای که شما را در بسیاری از قسمت های Speed ​​​​Jungle Act 2 دنبال می کند، دوست ندارم – اما دیگران فوق العاده هستند. کارخانه پرس را با ماشین آلات هیدرولیکی خود که در فواصل زمانی ثابت به صحنه می کوبند، در صورت لمس زمین شما را به پرواز در می آورد – این حس تازگی و سرگرم کننده است. نکته این است که – طراحی صحنه تا حد زیادی عالی است که، همراه با کنترل های عالی، یک تجربه صوتی وفادار و سرگرم کننده را ایجاد می کند.

متأسفانه، یک هشدار بزرگ وجود دارد که می تواند سرگرمی را از بین ببرد – مبارزات رئیس. نکته ای که در مورد باس های Sonic وجود دارد این است که من همیشه احساس کرده ام که بهترین مبارزات به بازیکنان جسور پاداش می دهد. وارد آنجا شوید، بازدیدهای خود را وارد کنید و برنده شوید. آنها فقط به اندازه ای طولانی هستند که در عین تند تند قدم زدن، سرگرم کننده باشند.

با Sonic Superstars، باس فایت‌ها هم با دو رئیس در هر بازی بسیار مکرر است و هم بسیار کشیده می‌شود، با صحنه‌ای طولانی (اما قابل چشم پوشی) و معمولاً دوره‌های انتظار طولانی قبل از اینکه باس‌ها لحظه‌ای نقاط ضعف خود را آشکار کنند. در نتیجه، دعوا می تواند برای چند دقیقه – تقریباً به اندازه خود مرحله – طول بکشد. برخی از نبردها در واقع سرگرم کننده و حتی خلاقانه هستند، اما طول آن به این معنی است که تکرار مراحل می تواند خسته کننده باشد و سرعت بازی را به سمت پایین بکشد. این بزرگترین شکایت من است.

توسعه دهندگان همچنین سطوح پاداش ویژه شخصیت ها را در نظر گرفته اند، که برخی از آنها سرگرم کننده هستند، برخی دیگر شاید کمتر. حتی چند نفره نیز در آن گنجانده شده است، که کار زیادی برای من انجام نداد و پیامدهای عملکردی دارد که بعداً در مورد آن صحبت خواهیم کرد.

برخلاف سایر قسمت‌های Sonic با اسکرول جانبی، بازی اصلی و طراحی سطح در Superstars به ​​خوبی عمل می‌کند. مکانیک بازی تا حد زیادی عالی و معتبر است در حالی که بیشتر طرح‌های سطح از خوب تا عالی هستند. باس‌ها و ترفندهای گاه به گاه می‌توانند شما را ناامید کنند، به خصوص زمانی که طولانی‌تر می‌شوند، اما همچنان یک بازی Sonic مناسب است، به گونه‌ای که من انتظارش را نداشتم.

که ما را به تصاویر و صدا می رساند. Superstars یک بازی سه بعدی است که از منظر جانبی مشاهده می شود، با حرکت دو بعدی در امتداد محورهای X و Y. برخلاف دیگر عناوین پس از سال ۲۰۰۸ از تیم Sonic، Superstars از موتور بازی Unity به جای Hedgehog Engine داخلی استفاده می کند. یونیتی حتی در مقایسه با Unreal می‌تواند یک انتخاب عالی برای بازی‌های چند پلتفرمی باشد و به شما امکان می‌دهد تا هدف عملکرد ۶۰ فریم بر ثانیه را در سوییچ داشته باشید که می‌توان آن را در پلتفرم‌های قدرتمندتر افزایش داد.

من فکر می کنم آنها تا حد زیادی با این کار خوب انجام داده اند – پیش زمینه ها تیز و خوانا هستند، با رنگ های جسورانه و اشکال واضح. آنها حجم عظیمی از چند ضلعی های دقیق را اعمال نمی کنند، اما به اندازه کافی خوب کار می کند و طرح های انتزاعی کلاسیکی را که از یک بازی Sonic اسکرول جانبی انتظار دارید حفظ می کند. پس‌زمینه هنوز هوشمندتر است، با هندسه پراکنده که با عناصر پس‌زمینه با بافت‌های مسطح تکمیل شده است. روشی که این لایه‌ها مونتاژ می‌شوند شبیه به حرکت چند لایه اختلاف منظر Sonic است که به آن معروف است، در حالی که تاری عمق میدان، چشم بازیکن را به پیش‌زمینه جلوه می‌دهد.

کیفیت رندر کاراکتر و انیمیشن نیز در سطح بالایی قرار دارند. سونیک و دوستان همه با جزئیات، رسا، و به خوبی سایه هستند. در حالی که این انیمیشن با نرخ فریم کامل نمایش داده می‌شود، با قاب‌های ژست و کلیدی ماجراجویی‌های دوبعدی او مطابقت دارد که به خوبی با کنترل‌ها ترکیب می‌شود تا یک ماجراجویی با احساس را ایجاد کند.

متأسفانه، ارائه همیشه عالی نیست – در برخی از مناطق، پس‌زمینه می‌تواند کمی پراکنده باشد و عناصر دوبعدی آشکار کمی از جلوه کم می‌کنند – به خصوص در نسخه سوییچ. این ما را به نقطه اصلی مقایسه بین پلتفرم های مختلف می رساند: بصری و عملکرد.

من بازی را روی PS5، هر دو کنسول سری Xbox، PC و Switch تست کردم، اما این بازی روی دستگاه های نسل آخر نیز موجود است. با این حال، بر اساس آزمایش‌های مختصر، همه نسخه‌ها به جز سوییچ تا حد زیادی از کیفیت بصری یکسانی برخوردارند و تغییر اصلی بر رزولوشن متمرکز است. به عنوان مثال، PS5 و Xbox Series X یک تجربه کامل ۴K بومی را ارائه می دهند، در حالی که Xbox Series S دارای کیفیت ۱۰۸۰p است. هدف همه نسخه‌ها ۶۰ فریم در ثانیه است و همه آنها از تنظیمات دقیق یکسانی استفاده می‌کنند – برای سوئیچ ذخیره کنید، که آن را به یک مطالعه موردی جالب تبدیل می‌کند. برخی از تصمیمات اتخاذ شده برای نسخه سوییچ بسیار منطقی هستند در حالی که برخی دیگر من را گیج کردند.

من ابتدا بازی را در حالت قابل حمل بازی کردم و تحت تأثیر این تجربه قرار گرفتم – در صفحه نمایش OLED سوییچ فوق العاده پر جنب و جوش و روان به نظر می رسد و حتی خروجی کامل ۷۲۰p را ارائه می دهد. برخی از مراحل با وضوح کمتر ارائه می شوند، اما این بر اساس هر مرحله ثابت است و به صورت پویا مقیاس نمی شود.

در حالت Docked، واقعیت از بین رفت – فداکاری های زیادی برای رساندن این بازی به ۶۰ فریم در ثانیه لازم بود و اگرچه فکر می کنم این انتخاب درستی است، اما این فداکاری ها تأثیر عمیقی دارند. رزولوشن ۷۲۰p که با صفحه نمایش یکپارچه سوئیچ مطابقت دارد، در حالت docked برمی گردد و به خوبی به صفحه نمایش ۴K مقیاس نمی شود، در حالی که وضوح بافت و فیلتر بافت به طور قابل توجهی کاهش می یابد و سطوح و زوایای خاصی ظاهراً خالی از جزئیات است.

این کاهش‌ها به دلیل فقدان تاری پس‌زمینه در عمق میدان برجسته‌تر می‌شوند، که در اوایل خوب به نظر می‌رسد اما در برخی سطوح بعدی می‌تواند کاملاً زشت به نظر برسد. علاوه بر این، نورپردازی بسیار کاهش یافته است، جلوه های شکوفه از بین رفته اند و چیزهایی مانند مه و جو نیز وجود ندارند، که باعث می شود بسیاری از صحنه ها صاف و بی حال به نظر برسند.

با وجود همه این‌ها، من هنوز فکر می‌کنم که آنها تصمیم درستی برای رسیدن به هدف ۶۰ فریم در ثانیه گرفته‌اند، که برای یک عنوان سونیک ضروری به نظر می‌رسد – و به اعتبار آن، بازی هنوز هم روی سوییچ خوب بازی می‌کند – و در حالت قابل حمل نیز بسیار خوب به نظر می‌رسد. ; این فقط حالت docked است که آسیب می بیند.

سوئیچ از نظر عملکرد نیز عجیب است، با ۶۰ فریم بر ثانیه در PS5 و سری X/S اما متداول‌ترین نوسان نرخ فریم در سوییچ است. (ممکن است سری S به دلیل رزولوشن پایین تر ۱۰۸۰p، پایدارترین عملکرد را نسبت به هر نسخه کنسولی Superstars داشته باشد.) هر سکانسی با تعداد کاراکترها یا اشیاء بیش از حد روی صفحه ممکن است دچار افت شود، در نیمه اول بازی. تقریبا عالی است اما عملکرد در مراحل بعدی بدتر می شود. عملکرد باس فایت نیز ضعیف است، با عملکرد در برابر برخی از دشمنان که در تلاش برای پاک کردن خط ۵۰ فریم بر ثانیه هستند. با توجه به برش های بصری، این عملکرد کمی ناامید کننده است و نشان می دهد که تیم به سختی توانسته است به هدف نرخ فریم خود برسد.

بارگذاری حداقل در سطح جهانی قابل ستایش است، با همه سیستم‌های مبتنی بر SSD که مراحل بارگیری بسیار سریع را انجام می‌دهند، در حالی که Switch به طور قابل توجهی کندتر است، اما در حدود یک دوجین ثانیه برای یک مرحله کامل غیرمنطقی نیست – و مراحل ویژه نیز برای بارگیری نسبتاً سریع هستند، که به شما کمک می‌کند. حفظ جریان بازی

آخرین جنبه عملکردی که باید مورد بحث قرار گیرد، تاخیر ورودی است، با سوییچ به طرز شگفت‌انگیزی پاسخگوترین نسخه کنسول را ارائه می‌کند، درست جلوتر از PS5 اما کمی جلوتر از هر دو کنسول Xbox، که در آن Sonic سنگین‌تر و سخت‌تر کنترل می‌شود. با توجه به اینکه منو کاملاً پاسخگو است، فقط حرکت کاراکتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد، فکر می‌کنم این یک اشکال است که باید در اسرع وقت اصلاح شود.

در قبال پول من، بهترین نسخه نسخه PC است که تنها دومین بازی در تاریخ سونیک است که از پخش ۱۲۰ فریم بر ثانیه پشتیبانی می کند. این یک تغییر دهنده بازی برای من است و منجر به تجربه ای باورنکردنی صاف و پاسخگو می شود. با این حال، برخی از کاربران خاطرنشان کرده‌اند که تلاش برای افزایش سرعت چرخش با استفاده از دکمه‌های متعدد در ۱۲۰ فریم بر ثانیه به درستی کار نمی‌کند، که این یکی دیگر از اشکالاتی است که باید برطرف شود.

اگرچه نسخه PC می تواند بهترین عملکرد و زمان بارگذاری کوتاه را ارائه دهد، قابلیت تغییرپذیری آن بزرگترین مزیت آن است.

این به این دلیل است که نمی‌توانم برخی از موسیقی‌های Superstars را که بسیار شبیه به Sonic 4 هستند، با نمونه‌های درام که سعی می‌کنند صدای بازی‌های اصلی Mega Drive را به تصویر بکشند، اما ناکام هستند، تحمل کنم. حتی نبردهای اوج آخر بازی با مسیرهای حلقه ای کوتاه به ثمر می رسند که تجربه کلی من را ضعیف کرد.

این نیز ناامید کننده است، زیرا تقریباً ۷۰ درصد از موسیقی متن واقعاً سطح بالایی است، اما ۳۰ درصد باقی مانده کار نمی کند. خوشبختانه، بسته‌ها و دستورالعمل‌های از پیش ساخته‌شده‌ای برای ساخت رایانه شخصی وجود دارد که موسیقی را با انتخاب متفاوتی تعویض می‌کند – انتخابی که می‌تواند منسجم‌تر به نظر برسد.

حقیقت این است که من در ابتدا این بازی را احساس نمی کردم، اما هر چه بیشتر مراحل را بازی کرده و دوباره بازی کردم، متوجه شدم که واقعا عاشق بازی Sonic Superstars هستم. این بازی Sonic Mania نیست، اما این به راحتی دومین بازی رسمی Sonic Scrolling رسمی است که از سگا از روزهای ۱۶ بیتی منتشر شده است. مطمئناً ایرادات خود را دارد، اما بسیار مهم است که بازی کردن احساس فوق‌العاده‌ای دارد و من بسیار خوشحالم که بالاخره دوباره مکانیک پایه محکم را ایجاد کردند.

برای دیدن این محتوا، لطفاً کوکی‌های هدفمند را فعال کنید.

تنظیمات کوکی را مدیریت کنید