بررسی Prince of Persia: The Lost Crown — اولین بازی ۲۰۲۴ که باید بازی کرد

من عاشق مترویدوانیا هستم. این ژانر بازی ویدیویی است که احتمالاً بیشتر به آن فکر می کنم. فقط چیزی در مورد ترکیبی از پلتفرم‌سازی دو بعدی، اکشن و اکتشاف وجود دارد که با من صحبت می‌کند.

در ذهنم، من اغلب فهرست شخصی “بهترین مترویدوانیاهای تا کنون” را سازماندهی می کنم. البته شامل حامل‌های استاندارد، Super Metroid و Castlevania: Symphony of the Night (همراه با دیگر بازی‌های آن سری) می‌شود. سپس کلاسیک های مدرن هستند، بازی هایی مانند سری Ori و Hollow Knight که فرمول را گرفته اند و با مکانیک ها و سبک های هنری جدید آنها را جذاب کرده اند.

Prince of Persia: The Lost Crown به همین گروه دوم تعلق دارد. Ubisoft Montpellier یکی از بهترین مترویدوانیاهای تاریخ را خلق کرده است که می تواند در برابر میراث بنیانگذاران سبک و شاهکارهای مدرن بایستد.

The Lost Crown در تاریخ ۱۸ ژانویه برای پلی‌استیشن ۵، ایکس‌باکس سری X/S، سوییچ، پلی‌استیشن ۴، ایکس‌باکس وان و رایانه‌های شخصی عرضه می‌شود. من نسخه سوییچ را بازی کردم.

تهدید سه گانه

قبلاً به آن اشاره کردم، اما سه کلید مهم برای یک مترویدوانیا خوب وجود دارد: پلتفرمینگ، اکشن و اکتشاف. بیایید ابتدا در مورد پلتفرمینگ صحبت کنیم. از همان ابتدا، شاهزاده ایرانی احساس نرمی و دقت می کند. فقط دویدن و پریدن معمولی کنترل بی عیب و نقص – همین امر در مورد پرش دیواری فوق العاده صدق می کند (و، مرد، آیا من را دوست دارم یک دیوار پریدن خوب).

و سپس یک جریان ثابت از مانورهای جدید دریافت می کنید که شما را سریع تر، چابک تر می کند و به شما کمک می کند به ارتفاعات جدید برسید. البته برخی از اینها مانند پرش دوبل قابل پیش بینی هستند. دیگران بسیار خلاق هستند، مانند چاکرامی که می توانید آن را پرتاب کنید و در نهایت مستقیماً به آن از راه دور منتقل کنید.

مبارزه به همان اندازه خوب است. در واقع، در حالی که سایر مترویدوانیاها ممکن است با برتری پلتفرمینگ The Lost Crown مطابقت داشته باشند، من نمی توانم موردی را که دارای مبارزات بهتری باشد فکر کنم. شما با ترکیب های مختلف شمشیر به دشمنان حمله می کنید که می توانند به طرز شگفت آوری پیچیده شوند. شما همچنین می‌توانید با بسیاری از دشمنان در هوا دستکاری کنید و به شما این امکان را می‌دهد که کمبوها را به طول‌های مضحک گسترش دهید.

Prince of Persia نیز دارای سیستم تقریبی است. برای برخی از حملات، این فقط یک لحظه دشمن را از خود دور می کند و فرصت ضدحمله را می دهد. اما مقابله با برخی از حملات باعث می شود شما فوراً یک دشمن را بکشید یا به یک رئیس آسیب زیادی وارد کنید.

اوه، و صحبت از رئیس ها، لعنتی آنها در اینجا خوب هستند. شما نمی توانید فقط حملات اسپم و آسیب مخزن را انجام دهید. شما باید در حین استفاده از مجموعه کامل توانایی های خود، به طرز ماهرانه ای از کارفرمایان طفره بروید و از آنها دوری کنید.

حالا بیایید در مورد اکتشاف صحبت کنیم. چیزهای زیادی برای دیدن وجود دارد. این یکی از بزرگترین نقشه های مترویدوانیا است که تا به حال دیده اید. شوالیه توخالی کاملاً بزرگ نیست، اما برای این ژانر در جنبه بزرگتر قرار دارد. حدود ۱۵ ساعت طول کشید تا بازی را با حدود ۷۰ درصد پیشرفت شکست دهم.

بازی به خوبی شما را به هر جهت از نقشه راهنمایی می کند، اما کمی کاوش به مجموعه ای از آیتم های مخفی، ارتقاء، میانبرها و موارد دیگر منجر می شود. و پیگیری همه اینها به لطف ویژگی درخشانی که در آن می توانید از بازی اسکرین شات بگیرید و سپس آن را به نقشه سنجاق کنید، آسان است.

با پلتفرمینگ، مبارزه و اکتشاف عالی، The Lost Crown یک تهدید نادر سه گانه مترویدوانیا است. اما کاملاً کامل نیست.

نه کاملاً شاهزاده ارائه

Prince of Persia بازی بدی نیست. گاهی اوقات، به خصوص در برخی از محیط های خلاقانه تر، بسیار دوست داشتنی به نظر می رسد. مورد علاقه من منطقه ای است که در دریای آزاد اتفاق می افتد، با شما در حال عبور از دسته ای از کشتی های یخ زده در زمان در وسط نبرد. و حتی در سوئیچ هم به راحتی اجرا می شود. به نظر می رسید که گیم پلی همیشه با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می شود.

اما زیبایی‌شناسی جایی است که The Lost Crown ضعیف‌ترین احساس را دارد. مخصوصاً ای کاش موسیقی جذاب تر بود. بسیاری از آن آرام و یا حتی محیطی هستند. هر چند وقت یک بار صدای خرد کردن گیتار را می شنیدم و این خوب بود. می توانستم بیشتر از آن استفاده کنم. موسیقی در طول رئیس نهایی آنقدر ظریف بود که من در واقع کمی نگران هستم که ممکن است صدای من به تازگی خراب شده باشد.

Cutscenes نیز یک کیسه مخلوط هستند. خود مدل‌های کاراکتر در گیم‌پلی بهتر به نظر می‌رسند و دوربین بسیار بزرگ‌نمایی شده است. فقدان جزئیات و چهره های غیرقابل بیان زمانی که دوربین به دنبال سکانس های داستانی می رود کمی حواس پرت می شود. شاید این جایی است که بازی در سوییچ به من صدمه می زند، اما مطمئن نیستم. این تنها پلتفرمی بود که روی آن بازی کردم، و حتی اگر کات سین ها در پلتفرم های دیگر کمی بهتر به نظر می رسید، خوشحالم که این معامله را برای راحتی سوئیچ انجام می دهم (که باز هم بازی را با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه روان اجرا می کند).

در حال حاضر، من آن اعتراضات در مورد زیبایی شناسی را به عنوان یک معامله بزرگ نمی دانم. و باز هم فکر نمی‌کنم The Lost Crown زشت باشد. سکانس های داستان و موسیقی فقط به اوج گیم پلی نمی رسند.

جهت درست

سریال شاهزاده ایرانی چند عمر داشته است. قبل از اینکه به بازی های اکشن سه بعدی مبتنی بر حرکت تبدیل شود، به عنوان یک پلتفرمر سینمایی دو بعدی شروع شد. اکنون Ubisoft Montpellier مسیر جدیدی را برای این فرنچایز پیدا کرده است که می تواند به عنوان طرح اولیه سری در آینده باشد.

اگر شما هم مثل من هستید و عاشق این نوع بازی‌ها هستید، احتمالاً The Lost Crown اولین بازی ضروری شما در سال ۲۰۲۴ است. اگر واقعاً به اندازه من عاشق Metroidvanias هستید، احتمالاً این اولین نامزد شما برای بازی‌های ۲۰۲۴ خواهد بود. بازی سال

Prince of Persia: The Lost Crown در تاریخ ۱۸ ژانویه برای پلی استیشن ۵، ایکس باکس سری X/S، سوییچ، پلی استیشن ۴، ایکس باکس وان و رایانه های شخصی منتشر می شود. یوبی سافت یک کد سوئیچ برای این بررسی ارسال کرد.