نگاهی به خودرویی که آندره براگر در «بروکلین ناین-نین» رانندگی کرد

Chevy Corvair نزدیکترین چیزی بود که آمریکا تا به حال به تولید چیزی شبیه به آن رسیده است یک پورشه ۹۱۱– ماشینی که موتورش از محور عقب بیرون زده است. این یکی از معدود خودروهای آمریکایی موتور عقب است و قرارگیری موتور آن به تصویر هندلینگ منفی آن کمک کرده است، زیرا باعث می‌شود خودرو بخواهد در پیچ‌ها بیش از حد فرمان بچرخد.

نسل اول این مدل که بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۴ ساخته شد، همچنین دارای سیستم تعلیق عقب مستقل اولیه به نام Quadri-Flex بود که نوعی سیستم تعلیق محور چرخشی است. این یک معجزه بسته بندی در آن روز به حساب می آمد زیرا موتور، گیربکس، محور عقب و سیستم تعلیق همگی یک واحد هستند و باعث می شود که موتور به طور نسبی رها شود.

یکی از ایرادات بزرگ سیستم تعلیق محور چرخشی این واقعیت است که چرخ‌های داخلی در پیچ‌های سخت به زیر خودرو می‌روند و وقتی راننده به شدت در یک جهت و سپس به سرعت در جهت دیگر بپیچد، خودرو ویژگی‌های هندلینگ جالبی را نشان می‌دهد. با این حال، همانطور که بسیاری از زمان انتشار کتاب رالف نادر ثابت کرده‌اند، خطر واژگونی نسل اول Corvair در پیچ‌های سخت بسیار کم است.

حتی اگر نوک چرخ‌های عقب در پیچ‌های سخت ممکن است در یک Corvair نسل اول ترسناک به نظر برسد، تنها کاری که انجام می‌دهد این است که اجازه می‌دهد قسمت عقب شل شود و احساسی کاملاً خوشحال به خودرو بدهد. چرخ عقب داخلی نیز ممکن است از زمین بلند شود و کمی از آن بپرد، اما مگر اینکه به چیزی گیر کند، احتمال فرود آمدن خودرو بر روی سقف آن بیشتر از یک خودروی موتور جلو مشابه آن دوران نیست.