جیمز وب در حال بررسی یک سیاره فراخورشیدی فوق العاده پف کرده است که در آن شن باران می بارد

سیارات فراخورشیدی به اشکال مختلفی وجود دارند، از سیارات متراکم و سنگی مانند زمین و مریخ گرفته تا غول های گازی مانند مشتری و زحل. اما برخی از سیارات کشف شده در خارج از منظومه شمسی، حتی چگالی کمتری نسبت به غول های گازی دارند و به طور غیر رسمی به عنوان سوپر پف یا سوپر پف شناخته می شوند. سیارات شیرینی پنبه ای. یکی از کم چگالی ترین سیارات فراخورشیدی شناخته شده، WASP-107b، اخیراً با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) مورد بررسی قرار گرفت و به نظر می رسد آب و هوای سیاره به اندازه پف آن عجیب باشد.

سیاره است جو بیشتر از هسته، با جوی کرکی که وب بخار آب و دی اکسید گوگرد را در آن مشاهده کرد. عجیب‌تر از همه، وب ابرهای ماسه‌ای سیلیکاته را نیز دید که نشان می‌دهد بین لایه‌های بالایی و پایینی جو، ماسه خواهد بارید. این سیاره تقریباً به بزرگی مشتری است اما جرم بسیار کوچکی مشابه جرم نپتون دارد.

مفهوم هنری سیاره فراخورشیدی WASP-107b و ستاره مادر آن. حتی اگر ستاره میزبان نسبتاً خنک بخش نسبتاً کمی از فوتون‌های پرانرژی ساطع می‌کند، اما می‌توانند به اعماق جو کرکی سیاره برسند. تصویر: مدرسه هنر LUCA، بلژیک/ کلاس Verpoest; علم: آکرنه دیرک (CEA و دانشگاه پاریس سیته، فرانسه)، میشل مین (SRON، هلند)، لین دسین (KU Leuven، بلژیک) / تیم اروپایی MIRI EXO GTO / ESA / NAS

Leen Decin از KU Leuven، نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: «JWST در حال متحول کردن خصوصیات سیارات فراخورشیدی است و بینش‌های بی‌سابقه‌ای را با سرعت قابل‌توجهی ارائه می‌کند. بیانیه. “کشف ابرهای شن، آب و دی اکسید گوگرد در این سیاره فراخورشیدی کرکی توسط ابزار MIRI JWST یک نقطه عطف مهم است. درک ما از شکل گیری و تکامل سیاره ها را تغییر می دهد و نور جدیدی را بر منظومه شمسی خودمان می تاباند.”

درک شکل گیری و تکامل این سیاره مهم است زیرا غیرممکن به نظر می رسد که این سیاره در مکان فعلی خود شکل گرفته باشد. تصور می شود که در منظومه ستاره ای بیشتر شکل گرفته و در طول زمان به داخل مهاجرت کرده است. این می تواند چگالی بسیار کم آن را فراهم کند. مدار نزدیک آن به ستاره اش به این معنی است که دمای بسیار بالایی دارد و جو بیرونی آن به ۵۰۰ درجه سانتیگراد می رسد. اما این دماها معمولاً به اندازه کافی گرم نیستند که ابرهای سیلیکات را تشکیل دهند، که انتظار می رود در لایه های پایین تر که درجه حرارت بالاتر است تشکیل شود.

محققان این نظریه را مطرح می‌کنند که باران ماسه‌ای در لایه‌های پایین‌تر و داغ‌تر تبخیر می‌شود و بخار سیلیکات در جو به سمت بالا حرکت می‌کند قبل از اینکه دوباره متراکم شود و ابرها را تشکیل دهد و به صورت باران ببارد، مشابه چرخه آب روی زمین.

پل مولیر، محقق دیگر از موسسه نجوم ماکس پلانک، گفت: ارزش JWST را نمی توان اغراق کرد: به هر کجا که با این تلسکوپ نگاه کنیم، همیشه چیز جدید و غیرمنتظره ای را می بینیم. این آخرین نتیجه نیز از این قاعده مستثنی نیست.»

این تحقیق در مجله منتشر خواهد شد طبیعت.

توصیه های سردبیران







Leen Decin از KU Leuven، نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: «JWST در حال متحول کردن خصوصیات سیارات فراخورشیدی است و بینش‌های بی‌سابقه‌ای را با سرعت قابل‌توجهی ارائه می‌کند. بیانیه. “کشف ابرهای شن، آب و دی اکسید گوگرد در این سیاره فراخورشیدی کرکی توسط ابزار MIRI JWST یک نقطه عطف مهم است. درک ما از شکل گیری و تکامل سیاره ها را تغییر می دهد و نور جدیدی را بر منظومه شمسی خودمان می تاباند.”


منبع: https://www.digitaltrends.com/space/jwst-puffy-exoplanet-sand-rain/

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *