اسپیس ایکس در سال ۲۰۲۳ بر پروازهای فضایی خصوصی تسلط داشت، اما رقبای آن (عمدتا) از آن خارج نمی شوند.

این سال شلوغی برای پروازهای فضایی بود – در واقع شلوغ ترین سالی که تا به حال بوده است. در پاییز امسال، شرکت‌های فضایی بار دیگر با ۱۸۰مین پرواز ۲۰۲۳ رکورد پرتاب‌های مداری موفقیت‌آمیز را در یک سال شکستند – ماهواره‌های Starlink که توسط SpaceX در ۲۲ نوامبر ارسال شد. Ars Technica. این تعداد از آن زمان به ۲۰۰ افزایش یافته است.

این سرعت توسط سرمایه‌گذاری هوافضای ایلان ماسک انجام شده است، که هدف خود را برای انجام ۱۰۰ پرتاب در سال ۲۰۲۳ تعیین کرده است و تقریباً به آن رسیده است. ۹۲ از ۷ دسامبر. شرکت‌های خصوصی به بازیگران کلیدی رقابت فضایی جدید تبدیل شده‌اند، و نه تنها برای خدمت به عنوان ارائه‌دهندگان پرتاب برای مأموریت‌های علمی و ارتباطی، بلکه در حال رقابت هستند. عصر گردشگری فضایی (برای هر کسی که آنقدر ثروتمند است که بلیط تهیه کند). اما پرواز فضایی سخت است، به خصوص اگر می‌خواهید بازی را با نوآوری‌های طراحی تغییر دهید، و با وجود همه بردهای سال ۲۰۲۳، مشکلات زیادی وجود داشته است. در اینجا نگاهی به عملکرد برخی از شرکت‌های خصوصی فضایی خصوصی در سال جاری می‌اندازیم.

اسپیس ایکس

رویترز/ رویترز

اسپیس ایکس ظاهراً در سال ۲۰۲۳ یک بار هم برای نفس کشیدن متوقف نشد. این شرکت با موشک های قابل استفاده مجدد فالکون ۹ و موشک های فالکون هوی قابل استفاده مجدد و نیمه قابل استفاده مجدد، موفق شد یک رکورد پرتاب مداری را به ثبت برساند و سهم شیر را به تحویل ماهواره های اینترنتی Starlink خود به مدار اختصاص دهد. (اکنون وجود دارد بیش از ۵۰۰۰ از آنها دور زمین می چرخند). SpaceX همچنین محموله‌هایی را برای سایر نهادها، از جمله ناسا، تحویل داد و چندین پرواز خدمه را با کپسول Dragon خود انجام داد. چهار فضانورد به محل رسیدند ایستگاه فضایی بین المللی در ماه مارس سوار بر اژدهای خدمه، و Axiom Space با SpaceX برای یک ماموریت فضانورد خصوصی که در ماه مه به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرواز کرد، قرارداد بست.

در مورد پروازهای آزمایشی استارشیپ، انتظار می رفت که اوضاع کمی بی ثبات تر بود. استارشیپ بزرگترین و قدرتمندترین وسیله پرتابی است که تا به امروز ساخته شده است و برای پشتیبانی از ماموریت های آینده فضایی انسانی، از جمله بازگشت ناسا به ماه در سال ۲۰۲۵ طراحی شده است. ارتفاع این فضاپیما ۱۶۵ فوت است و زمانی که در بالای سوپر قرار می گیرد. موشک سنگین، دو برج در مجموع ۳۹۷ فوت. هر دو Starship و Super Heavy به طور کامل قابل استفاده مجدد هستند. همه اینها هنوز در حال توسعه است و پس از چند سال آزمایش پرواز زیرمداری بدون Super Heavy – Starship شش موتور رپتور خود را دارد که پرواز را امکان پذیر می کند – این وسیله نقلیه در سال ۲۰۲۳ به آزمایش های مداری ارتقا یافت.

SpaceX برای اولین بار Starship را در یک پرواز یکپارچه با موشک Super Heavy خود در ۲۰ آوریل به فضا پرتاب کرد و از لحظه شروع پرواز مشکلاتی وجود داشت. چندین موتور از کار افتادند، و زمانی که استارشیپ مانور چرخشی خود را آغاز کرد که امکان جداسازی مرحله را در حدود ۳ دقیقه فراهم می کرد، فقط به چرخش ادامه داد. در نهایت فرمان خود تخریبی به آن داده شد و آزمایش را با یک انفجار به پایان رساند.

راه اندازی خسارات زیادی بر روی زمین بر جای گذاشتهمچنین، پاره کردن سکوی پرتاب در سایت آزمایشی Boca Chica اسپیس ایکس، ایجاد یک دهانه بزرگ و ایجاد آتش سوزی ۳٫۵ هکتاری در محوطه یک پناهگاه حفاظت شده حیات وحش. اما برای SpaceX، هنوز هم یک موفقیت در نظر گرفته می شد – هدف آن فقط پاکسازی برج بود. کشتی ستاره ای قبل از اینکه در آن چرخش کنترل نشده گرفتار شود به ارتفاع حدود ۲۴ مایلی رسید. با این وجود، اداره هوانوردی فدرال استارشیپ را زمین گیر کرد پس از آزمایش مخرب، و به شرکت دستور داد تا ده ها اقدام اصلاحی را قبل از پرواز مجدد انجام دهد.

کشتی ستاره ای انجام داد قبل از پایان سال ۲۰۲۳ دوباره پرواز کنید و دوباره Starship منفجر شد. با این حال، این بار استارشیپ رسماً به فضا رفت و تا ارتفاع ۹۲ مایلی از زمین صعود کرد. همچنین اولین تلاش SpaceX در مرحله داغ را انجام داد – جایی که مرحله بالایی شروع به روشن کردن موتورهای خود می کند در حالی که هنوز به مرحله پایینی خود متصل است – و توانست از تقویت کننده Super Heavy کامل جدا شود. این پرواز بسیار کوتاهتر از پرواز برنامه ریزی شده ۹۰ دقیقه ای بود که تنها حدود ۸ دقیقه طول کشید، اما نشان داد که امکان انجام مراحل گرم وجود دارد.

منشاء آبی

منشاء آبی

جف بزوس Blue Origin بین اواخر سال ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ با تقویت کننده و کپسول زیرمدار قابل استفاده مجدد نیو شپرد، موفق به انجام شش پرواز خدمه به لبه فضا پس از سال ها آزمایش و ماموریت های محموله برای مشتریان صنعتی از جمله ناسا شد. اما در سپتامبر ۲۰۲۲، یکی از موشک‌های آن در طی یک مأموریت تحقیقاتی بدون خدمه دچار نقص موتور اصلی شد و نیو شپرد ۱۵ ماه بعد را در زمین سپری کرد.

بعد از تحقیقات در مورد علت حادثهمال شرکت مدیرعامل وقت باب اسمیت – که است کناره گیری در سال جدید – در ژوئن ۲۰۲۳ گفت که نیوشپرد دوباره “در چند هفته آینده آماده پرواز خواهد بود” در انتظار تایید FAA. FAA تحقیقات خود را در پایان سپتامبر پایان داد و به Blue Origin 21 اقدامات اصلاحی را قبل از اینکه نیو شپرد بتواند دوباره به آسمان برود تکمیل کرد. حوالی آن زمان Ars Technica گزارش داد که منابع نزدیک به این موضوع گفتند که Blue Origin یک بازگشت به پرواز در ماه اکتبر را هدف قرار داده است، اما این پنجره بدون بالا آمدن یا به روز رسانی بیشتر آمد و رفت. در حالی که به نظر می رسید Blue Origin اصلاً در سال ۲۰۲۳ پرواز نخواهد کرد، این شرکت سرانجام بازگشت نیو شپرد را در اواسط دسامبر اعلام کرد و در ۱۹ دسامبر یک پرواز محموله زیر مداری موفق انجام داد.

بیشتر کریکت‌ها برای نیو گلن بلو اوریجین است که هنوز در حال توسعه است، زیرا این شرکت در تلاش است تا آن را برای اولین بار آماده کند. انتظار می‌رود که نیو گلن، یک وسیله نقلیه بالابر سنگین تا حدی قابل استفاده مجدد، اولین پرواز خود را در سال ۲۰۲۴ انجام دهد. ناسا قبلاً از آن برای ارسال یک جفت ماهواره کوچک به مریخ در اواخر همان سال استفاده کرده است، اما جدول زمانی همچنان از دست می‌دهد. در ابتدا قرار بود این موشک در سال ۲۰۲۰ پرتاب شود، اما بعداً به سال ۲۰۲۱، سپس ۲۰۲۲ و اکنون ۲۰۲۴ موکول شد. این شرکت تعدادی عکس از مونتاژ مرحله اول و دوم موشک در کارخانه فلوریدا خود در تابستان را به اشتراک گذاشت و آن را تایید کرد. اورلاندو سنتینل که هنوز برای سال بعد در حال تصویربرداری بود.

Blue Origin همچنین مشغول ساخت موتورهای ارائه‌دهنده پرتاب دیگر، United Launch Alliance بوده است، که برای راکت سنگین ULA Vulcan Centaur استفاده خواهد شد. هر دو نیو گلن و ولکان بر موتور BE-4 شرکت Blue Origin تکیه خواهند کرد و با تاخیرهایی در توسعه آن مواجه شده اند. اخیراً در ماه جولای، CNBC گزارش داد که یکی از این موتورها در حین آزمایش در تاسیسات Blue Origin در غرب تگزاس منفجر شد.

اتحاد راه اندازی متحد

رویترز/ رویترز

ULA سال آرامی را نیز سپری کرد و در سال ۲۰۲۳ تنها سه پرتاب را با راکت‌های Atlas V و Delta IV Heavy انجام داد که نسبت به هشت سال قبل کاهش یافته است. هر دو موشک پیش از بازنشستگی رسمی در حال پایان دادن به عملیات خود هستند. Delta IV Heavy فقط یک پرواز باقی مانده است، که این است انتظار می رود در سال ۲۰۲۴ برگزار شودو تمام پروازهای باقیمانده اطلس V طی چند سال آینده فروخته شده و برنامه ریزی شده است. یکی از معدود پرتاب‌های ULA در سال ۲۰۲۳، اولین پرواز با مشارکت آمازون بود و یک موشک Atlas V با موفقیت دو نمونه اولیه از ماهواره‌های اینترنتی پروژه کویپر این شرکت را به مدار زمین رساند.

بیشتر توجه ULA در حال حاضر بر روی انجام آخرین اقدامات بر روی Vulcan قبل از اولین پرواز آن متمرکز شده است. Vulcan تقریباً یک دهه است که در حال توسعه بوده است و همچنین با سالها تاخیر مواجه بوده است. این امید وجود داشت که سرانجام در نیمه اول سال ۲۰۲۳ راه اندازی شود، با هدف قرار دادن شرکت در ماه مه، اما پس از انفجار یک طبقه بالای سنتور در طول آزمایش، این هدف را هل داد تا پایان سال در ماه اکتبر، ULA گفته بود که قصد دارد Vulcan را برای اولین بار راه اندازی کند شب کریسمس از کیپ کاناورال، فلوریدا. اما، در یک به‌روزرسانی که این هفته منتشر شد، این شرکت تأیید کرد که Vulcan در سال ۲۰۲۳ پرواز نخواهد کرد.

این موشک در ماه دسامبر برخی آزمایش‌های حیاتی را انجام داد و اکنون قرار است در ۸ ژانویه ۲۰۲۴ پرواز کند. اولین پرواز Vulcan با نام Certification-1، فرودگر ماه پرگرین Astrobotic را به ماه می‌فرستد. هنگامی که Vulcan فعال شد، ULA دوباره شروع به افزایش پروازها خواهد کرد. در حال حاضر قراردادی با آمازون برای راه اندازی ۳۸ پروژه کویپر در Vulcan بسته است. فقط باید ابتدا از زمین بلند شود.

آزمایشگاه موشک

آزمایشگاه موشک

در چند سال گذشته، Rocket Lab به عنوان یک شرکت برای تماشا در بخش پرتاب مطرح شده است. در چند ماه اول سال ۲۰۲۳، به نظر می‌رسید که این موشک با موشک الکترون خود، رکورد ۹ پرتاب مداری خود در سال ۲۰۲۲ را شکست دهد. شرکت گفت اکنون پرواز فضایی این بار ۱۵ پرتاب را هدف قرار داده بود. این موشک تا پایان آگوست به عدد هفت رسید، اما در ماه سپتامبر، مشکلی در مرحله بالایی موشک منجر به شکست آن در رسیدن به مدار شد. Rocket Lab حداقل سه دوجین پرواز موفقیت آمیز Electron را پشت سر گذاشته است و تنها تعداد معدودی از آنها شکست خورده است، اما آخرین مورد سومین شکست از این دست در چند سال اخیر است.

اینکه آیا ثابت می شود که یک شکست بزرگ است یا نه، هنوز دیده نشده است. FAA در ماه اکتبر از آزمایشگاه Rocket برای از سرگیری پروازها پس از نهایی شدن تحقیقات خود در مورد این موضوع که در نوامبر به پایان رسید، مجوز داد. مطابق با آزمایشگاه موشک، این مشکل به دلیل “تعامل نادر” “سه شرایط نادر” در محیط فضای کم فشار ایجاد شد که “یک قوس الکتریکی غیرمنتظره” را در سیستم منبع تغذیه برای کنترل کننده های موتور موتور ایجاد کرد و “بسته های باتری را کوتاه کرد. نیرو به مرحله دوم وسیله نقلیه پرتاب». این شرکت هنوز هم توانست قبل از پایان سال به پرواز بازگردد. در ۱۵ دسامبر، یک موشک الکترون یک ماهواره ژاپنی را در ماموریتی به نام “به مدار زمین رساند.ماه خدا بیدار می شود“

Rocket Lab روش‌های مختلفی را برای بازیابی تقویت‌کننده‌های الکترونی خود پس از پرواز آزمایش کرده است – از جمله تلاش‌هایی برای گرفتن در هوا از طریق هلیکوپتر – زیرا در جهت قابلیت استفاده مجدد موشک کار می‌کند. این کشور همچنین در حال توسعه یک وسیله نقلیه پرتاب با قابلیت استفاده مجدد جزئی به نام نوترون است که انتظار می رود در سال ۲۰۲۴ تکمیل شود.

Virgin Galactic و Virgin Orbit

مدار ویرجین

ویرجین گالاکتیک که توسط ریچارد برانسون تأسیس شد، امسال با هواپیمای فضایی زیرمداری VSS Unity، تعداد ثابتی از پروازها را مدیریت کرد. کاردستی با موتور موشک ساخته شده است شش پرواز در شش ماه در سال ۲۰۲۳، از جمله اولین سفر گردشگری فضایی آن در ماه اوت. علاوه بر مأموریت های تحقیقاتی، اکنون در مجموع چهار پرواز با گردشگران پولی انجام شده است که همه آنها بین تابستان و پاییز امسال انجام شده است.

با این حال، پس از اینکه برانسون گفت که دیگر از پول خود در آن سرمایه گذاری نخواهد کرد، شرکت در ماه دسامبر کمی ضربه به بازار سهام وارد کرد. صحبت کردن با فایننشال تایمزبرانسون گفت: «ما پس از کووید، عمیق‌ترین جیب‌ها را نداریم، و Virgin Galactic یک میلیارد دلار یا تقریباً درآمد دارد. به اعتقاد من، باید بودجه کافی برای انجام کار خود به تنهایی داشته باشد.» به دنبال نظرات او، سهام در زمان سردرگم شد. اما، آنها از آن زمان به عقب صعود کرده اند.

از سوی دیگر، Virgin Orbit در سال ۲۰۲۳ چندان خوب نبود. اسپین آف Virgin Galactic برانسون در ماه می اعلام شد که یک ماه پس از تشکیل پرونده برای ورشکستگی فصل ۱۱ تعطیل شد. این شرکت در سال ۲۰۱۷ با هدف تبدیل شدن به یک ارائه دهنده پرتاب برای ماموریت های ماهواره ای کوچک تشکیل شد. این یک رویکرد منحصر به فرد برای انتقال محموله ها به فضا داشت. Virgin Orbit از یک هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ اصلاح شده برای پرتاب موشک خود به نام LauncherOne از هوا استفاده کرد.

اما برای همگام شدن با رقبا تلاش کرد و در ژانویه، در اولین پرتاب مداری از بریتانیا با شکست مواجه شد. در نتیجه، ماهواره‌هایی که توسط دولت‌های بریتانیا و ایالات متحده سفارش داده شده بود، به مدار زمین نرسیدند. این دومین شکست شرکت از مجموع تنها شش ماموریت بود و ثابت شد که قادر به بازگشت نیست.

تازه واردها با موانع برخورد می کنند

Relativity Space مستقر در کالیفرنیا سال‌ها برای ساخت اولین موشک‌های قابل استفاده مجدد با چاپ سه بعدی کار می‌کند و برنامه‌هایی برای یک وسیله نقلیه با وزنه متوسط ​​تا سنگین که می‌تواند مأموریت‌هایی را به ماه و مریخ بفرستد، ساخته است. اولین موشک آن، Terran 1، در ماه مارس سال جاری پرتاب شد، اما مدت کوتاهی پس از پرتاب شکست خورد. آی تی به برخی از نقاط عطف کلیدی رسیدبا این حال، عبور از Max-Q (نقطه حداکثر فشار دینامیکی روی یک سفینه فضایی در طول پرواز) و جداسازی مرحله. اکنون، Relativity Space توجه خود را به وسیله نقلیه بزرگتر خود معطوف کرده است. Terran 2که قصد دارد در سال ۲۰۲۶ از کیپ کاناورال آماده پرتاب شود.

ABL Space، همچنین مستقر در کالیفرنیا، اولین پرواز خود را در سال ۲۰۲۳ با پرتاب موشک RS1 خود انجام داد. اندکی پس از بلند شدن، همه ۹ موتور RS1 خاموش می شود و باعث می شود که وسیله نقلیه دوباره به زمین سقوط کند. در یک زیر پشته هری اوهنلی، مدیر عامل شرکت، در پایان ماه اکتبر، برخی از کارهایی را که این شرکت در ماه‌های پس از اولین پرواز انجام داده است، برای آماده‌سازی برای دومین پرواز خود توضیح داد، اما هنوز تاریخی برای پرواز ۲ اعلام نشده است.

بیشتر در سال ۲۰۲۴ در راه است

دیوید دوکروس / ESA / Arianespace

از بسیاری جهات، سال ۲۰۲۳ مانند آغازگر اتفاقات آینده در سال ۲۰۲۴ است، که بر اساس جدول زمانی پروژه های فعلی، چه خصوصی و چه با حمایت دولتی، سال بزرگی برای پروازهای فضایی شکل می گیرد. اسپیس ایکس قبلاً گفته است که در حال برنامه ریزی برای حمله است ۱۲ ماهانه در سال ۲۰۲۴ راه اندازی می شودکه این رقم را تا پایان سال به ۱۴۴ می رساند.

امسال پایان راه راکت بلندمدت آریان ۵ آریاناسپیس بود، که در طول ۲۷ سال خدمت خود به وسیله پرتاب پیشرو در اروپا برای ماموریت های سنگین تبدیل شده است. آریان ۵ خودش را داشت آخرین پرواز در ماه جولایو تا زمان عرضه جانشین خود، آریان ۶، قاره را با گزینه های کمی برای پرتاب برای ماموریت های بزرگ باقی می گذارد. با این حال، آریان ۶ نیز مانند سایرین در طول سال ها با تأخیر پس از تأخیر ضربه خورده است و آن را بسیار عقب می اندازد. موشکی که Arianespace در حال توسعه آن است آژانس فضایی اروپاانتظار می رود اولین پرواز خود را در تابستان ۲۰۲۴ انجام دهد.

ناسا و بوئینگ در حال برنامه ریزی برای اولین پرواز خدمه کپسول فضاپیمای قابل استفاده مجدد استارلاینر هستند که پس از چندمین بار بازگشت در سال جاری، اکنون آماده آماده سازی است. حدود مارس ۲۰۲۴. ناسا همچنین قصد دارد مرحله بعدی ماموریت خود را در ماه راه اندازی کند. آرتمیس دومدر اوایل نوامبر ۲۰۲۴٫ این دومین پرواز برای موشک سیستم پرتاب فضایی ناسا (SLS) خواهد بود و چهار فضانورد در کپسول اوریون برای پرواز با ماه خواهد داشت. اما مثل همیشه، منطقی است که انتظار تاخیر داشته باشیم.

این مقاله ابتدا در Engadget در https://www.engadget.com/spacex-dominated-private-spaceflight-in-2023-but-its-competitors-mostly-arent-quitting-153050005.html?src=rss منتشر شد.

منبع: https://www.engadget.com/spacex-dominated-private-spaceflight-in-2023-but-its-competitors-mostly-arent-quitting-153050005.html?src=rss