اشکال کامپیوتری سیستم ارتباطی وویجر ۱ را مختل می کند

فضاپیمای وویجر ۱ با یک مشکل ارتباطی مواجه است، به این معنی که در حال حاضر قادر به ارسال داده های علمی به زمین نیست. این جفت کاوشگر وویجر که در سال ۱۹۷۷ به فضا پرتاب شد، دورترین اجرام ساخت بشر در جهان هستند که از مدار سیارات خارج شده و به فضای بین ستاره‌ای، منطقه بین ستاره‌ها، سفر کرده‌اند.

ناسا این موضوع را این هفته اعلام کرد و تأیید کرد که فضاپیما همچنان قادر به ارسال و دریافت دستورات است اما داده های علمی ندارد. ناسا در گزارشی نوشت: «مهندسان در حال کار برای حل مشکل یکی از سه رایانه داخلی وویجر ۱ به نام سیستم داده پرواز (FDS) هستند. به روز رسانی. این فضاپیما در حال دریافت و اجرای دستورات ارسال شده از زمین است؛ با این حال، FDS به درستی با یکی از زیرسیستم های کاوشگر به نام واحد مدولاسیون تله متری (TMU) ارتباط برقرار نمی کند. در نتیجه، هیچ داده علمی یا مهندسی به آن ارسال نمی شود. زمین.”

اشکال کامپیوتری سیستم ارتباطی وویجر ۱ را مختل می کند
تصویر هنرمند از یکی از فضاپیماهای وویجر. Caltech/NASA-JPL

سیستم داده‌های پرواز یا FDS اطلاعات را از سیستم‌های فضاپیما و ابزارهای علمی آن جمع‌آوری می‌کند و این اطلاعات را به صورت دسته‌بندی می‌کند تا بتوان آن را به صورت دودویی توسط واحد مدولاسیون تله متری یا TMU به زمین ارسال کرد. مهندسان روی زمین متوجه شدند که TMU در حال ارسال یک الگوی باینری تکراری است که نشان می‌دهد با نوعی خطا مواجه است و داده‌های واقعی را ارسال نمی‌کند و منبع مشکل را به FDS ردیابی کردند.

ناسا هشدار می‌دهد که با توجه به اینکه سخت‌افزار فضاپیما چند دهه قدمت دارد، رفع این مشکل ممکن است مدتی طول بکشد. مشکل دیگر این است که از آنجایی که فضاپیما بسیار دور است، ارسال و دریافت پیام از زمین به زمان قابل توجهی نیاز دارد – در حال حاضر، به دلیل سرعت نور، ارسال پیام از هر راه ۲۲٫۵ ساعت طول می کشد.

با این حال، وویجر ۱ از بسیاری از شماره های قبلی خود عقب نشینی کرده است. در ماه مه سال گذشته، فضاپیما با سیستم کنترل ارتفاع خود دچار مشکل شد که در نهایت در سپتامبر برطرف شد و اوایل امسال، ناسا به طور موقت ارتباط خود را با کاوشگر دیگر، وویجر ۲ قطع کرد. اما آنها همچنین در یک محیط با تشعشع بالا هستند که می تواند در دراز مدت به الکترونیک آسیب برساند. این فضاپیما در ابتدا برای یک ماموریت پنج ساله برای مطالعه مشتری و زحل ساخته شد، اما با توجه به طول عمر آنها، آنها به دانشمندان کمک کردند تا فراتر از آن مطالعه کنند، مانند یادگیری در مورد فضای بین ستاره ای.

توصیه های سردبیران







سیستم داده‌های پرواز یا FDS اطلاعات را از سیستم‌های فضاپیما و ابزارهای علمی آن جمع‌آوری می‌کند و این اطلاعات را به صورت دسته‌بندی می‌کند تا بتوان آن را به صورت دودویی توسط واحد مدولاسیون تله متری یا TMU به زمین ارسال کرد. مهندسان روی زمین متوجه شدند که TMU در حال ارسال یک الگوی باینری تکراری است که نشان می‌دهد با نوعی خطا مواجه است و داده‌های واقعی را ارسال نمی‌کند و منبع مشکل را به FDS ردیابی کردند.


منبع: https://www.digitaltrends.com/space/voyager-1-communications-issue/

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *