بررسی هشدار محتوا – ۱۵ دقیقه شهرت خنده دار اما فراموش نشدنی

بازی چندنفره ترسناک بقا بر شیرین کاری های تبلیغاتی تسلط دارد، اما تاثیر ماندگاری بر جای نمی گذارد.

چندین چیز وجود دارد که تقریباً همه قبول دارند آزاردهنده هستند. به عنوان مثال هزینه های پردازش. قبل از اینکه قوطی آبجو خود را بمباران کنید، مگس هایی را که در اطراف صورت شما پرواز می کنند، تخلیه کنید. به همین ترتیب، «اینفلوئنسرها» – سازندگان TikTok، یوتیوب‌برها، و دیگر جوانان ۲۲ ساله ژل‌شده – تمایل دارند تا حد زیادی عصبانیت را برانگیزند، به همین دلیل است که Content Warning بدش نمی‌آید آنها را وارد یک بازی ترسناک کند.

اما، بر خلاف نارضایتی شما از مگس های گنگ، خستگی اینفلوئنسرها نیز با حسادت موج می زند: “چرا من یک میلیارد فالوور ندارم؟” ممکن است در لحظه‌های ضعیف، زمانی که کار به‌طور خاص احساس شکستگی می‌کند، متعجب شوید. “MrBeast حتی این کار را نمی کند واقعا درمان کوریبنابراین، از آنجایی که Content Warning یک بازی چندنفره است، مانند یک طنز مؤثر از وسواس گسترده ما در مورد توجه به نظر می رسد. با این حال، در بیشتر مواقع به اندازه انگیزه دیدن و دوست داشتن برای همیشه توسط همه فراموش شدنی است.

این یک بازی باخت است. به معنای واقعی و مجازی. در تئوری، Content Warning مانند بازی چندنفره‌ی ترسناک بقا مورد علاقه Steam عمل می‌کند. شرکت مرگبار. در چرخه های سه روزه، شما و حداکثر سه SpöokTubers مشتاق دیگر باید به یک گودال زغال سنگ فرود آیید. هدف شما فیلمبرداری از چیزی ناراحت کننده، ویروسی شدن و کسب درآمد است. شما هستید لوگان پلو مغز شما با سرعت یک چهارم کار می کند. بنابراین با یک مخزن اکسیژن رو به اتمام وارد گودال می‌شوید و آنقدر زنده می‌شوید که با یک زنگ غواصی خفه‌کننده به سطح زمین برگردید، فیلم‌های خود را روی رایانه آپلود کنید و درآمد تبلیغاتی را تماشا کنید که عجله می‌کند.

قرار است اینگونه کار کند، اما تنها یک هفته پس از محبوبیت، رایگان است راه اندازی روز اول آوریل، متوجه شدم که بازی های تصادفی آنلاین در حال پایان دادن به بازی ها هستند. در زمان نگارش، Content Warning ممکن است از اوج ۲۰۴۰۰۰ بازیکن اولیه خود فاصله زیادی داشته باشد، اما همچنان جذابیت قابل توجهی را به خود جلب می کند. ۵۵۰۰۰ بازیکن همزمان. همکار مستقل ۲۰۲۴ Palworld می تواند به آن مربوط باشد؛ پس از تسلط بر زمستان مرده بازی های ویدیویی، در نقطه ای مشابه نشسته است. اما تمام بازی‌هایی که برای آماده‌سازی برای این بررسی انجام دادم تنها پس از یک روز بدنامی فوق‌العاده، ویروسی و سفیدپوست به پایان رسید، زیرا هم‌تیمی‌هایم ارتباطشان را قطع کردند.

من هیچ بازی خصوصی بازی نکردم، اگرچه گزینه های ذخیره فایل این امکان را برای شما فراهم می کند که با دوستان یا به تنهایی بازی کنید. دومی عمدتاً بی فایده است – در دو تلاشم برای بازی انفرادی، در دو دقیقه اول کاوش در گودال تاریک، یا آنچه بازی «دنیای قدیمی» می‌نامد، جان باختم.

اول، من با پا گذاشتن به یک تله ریسمان جان خود را از دست دادم، سلامتی ام در نیش های بد و بزرگ از بین رفت تا جایی که دیگر چیزی برای برداشتن نمانده بود. سپس، من با یک بمب سرگردان منفجر شدم، یکی از چندین بمب هیولاهای سایلنت تپه که دنیای قدیم را زیر و رو می کنند و آن را تلخ، اما به سختی ترسناک می کنند. من مدام با ویسکر مواجه می‌شدم، مثلاً یک پیچ‌شکن با یک همزن دستی چرخان برای سر. من بی دفاع بودم و فقط دوربین فیلمبرداری بسیار مهمم را در دست داشتم که یک بازیکن در هر بازی از آن برای فیلمبرداری از شبهه ها و گرفتن سلفی استفاده می کند. ویسکر دنبالم آمد و مرا تهدید کرد، اما من واقعاً نترسیدم، زیرا من یک کاسه زرده تخم مرغ نیستم.

حتی در دنیای خودخواهانه و آنلاین برندسازی شخصی، به دوستانی نیاز دارید که به شما کمک کنند تا از هر مشکل واقعی خلاص شوید. بنابراین Content Warning در واقع یک بازی آنلاین فقط چند نفره است، کیفیتی که من در ابتدا به عنوان یک زن آزاردهنده می‌دانستم. اگرچه استفاده از چت صوتی در بازی اجباری نیست، اما برای برنامه ریزی فیلم و هماهنگ کردن فرار گروه شما به سطح بسیار مفید است. طبق تجربه من، اتاق‌های گفتگوی صوتی تحت تسلط مردان می‌تواند با زنان خصمانه باشد، بنابراین در ابتدا از بازی Content Warning ناراحت بودم.

سپس متوجه شدم که هیچ کس آن را جدی نمی گیرد، به جز، شاید، به عنوان یک فرصت صداگذاری. در هر بازی که من بازی کردم (با آن‌طور که گمان می‌کردم، بازیکنان ظاهراً کاملاً مرد بودند)، حداقل یک نفر خود را به عنوان رهبر غیررسمی گروه و نقش‌باز اصلی منصوب می‌کرد. یک بار، پس از اینکه هر کدام چهره‌های شکلک‌های روشن و چانه‌مان را انتخاب کردیم و کلبه‌ای رنگارنگ را که در آن بازی‌ها شروع می‌شود، ترک کردیم، هم تیمی شادمان از همه ما استقبال کرد «به یک ویدیوی دیگر بازگردیم». من برای یک ثانیه مات و مبهوت شدم و به این فکر کردم که آیا در جریان Twitch مکیده شده ام یا خیر. سپس متوجه شدم که او دوربین را گرفته و در حالت سلفی با آن صحبت می کند. بعداً، بازیکن دیگری در مورد “جنگل انتحاری ژاپنی” فریاد زد، و ذهن خود را با لوگان پل تکمیل کرد و من را به خنده انداخت. شگفت زده شدم.

پوچ بودن چت صوتی، علیرغم احتیاط من، بهترین بخش Content Warning است. این بازی مطمئناً در برخی از جنبه‌های طنز دیگر خود، مانند آواتارهای لثه‌ای که چراغ قوه‌ها را در یک بازوی کاملاً کشیده نگه می‌دارند، ساخته شده است. آنها به نظر من مانند فوتبالیست های بداخلاق هستند که نگران هستند توپ از اورانیوم پوشیده شده باشد. و اگر موفق شدید یک بازی را در چرخه کامل سه روزه‌اش پیش ببرید، می‌توانید از پول SpöökTube که به دست می‌آورید برای خرید وسایل مشابه برای ویدیوها و احساسات خود استفاده کنید، مانند توپ گو (۱۵۰ دلار) یا Ancient Gestures 1 (انگشت میانی)، که اساساً تنها انگیزه ملموس شما برای تکمیل یک بازی سه روزه کامل هستند. هشدار محتوا هیچ سیستم روایت یا پیشرفتی فراتر از کسب درآمد ندارد، که به همان اندازه که به نظر می رسد ناامید کننده است.

بنابراین، خود بازی به ندرت به اندازه سایر بازیکنان Content Warning سرگرم کننده است، که، متوجه شده ام که می توانند فریاد بزنند، ناله کنند، و بیش از حد متقاعد کننده باشند. ویدیوی شرم آور عذرخواهی. من یک چراغ قوه دارم … و ایده بسیار مناسبی در مورد نحوه استفاده از آن دارم. “اوه خدای من!” هم تیمی‌هایم بعدا گریه می‌کردند و من خودم را فدای دیدگاه‌ها می‌کردم، و اجازه می‌دادم یک هیولا مرا هول کند.

این چیز دیگری است که در مورد Content Warning دوست دارم – این در واقع یک بازی نقش آفرینی سازنده محتوا است. مؤثرترین راه برای معروف شدن این است که اجازه دهید در حالی که شخص دیگری فیلم می‌گیرد، اذیت شوید، یا تصمیم بگیرید که حداقل به چه کسی اهمیت می‌دهید و از او بخواهید که کار وحشتناکی انجام دهد. متوجه شدم که وقتی هم تیمی‌ها را از دست دشمنان بزرگ فرار می‌کردند، متوجه شدم که ناامید می‌شوم، چراغ قوه‌هایشان بی‌فایده راه‌های بایر پیش روی‌شان را نشان می‌داد. می خواستم فریاد بزنم: “یک کار باحال انجام بده، مثل اینکه خودت را بیندازی توی چرخ گوشت!” اخطار محتوا به طرز حیله‌ای باعث تحقیر ارباب مگس‌ها می‌شود. بلند کردن و نشانه گیری دوربین فیلم دانه دانه آن، حس حذف شدن از واقعیت شما را می افزاید، دری بسته بین شما و عمل.

ژان بودریار فیلسوف فرانسوی در مقاله خود در سال ۱۹۹۹ می نویسد: «در عکاسی، ما هیچ چیز نمی بینیم. عکاسی یا لایت نویسی. ما هرگز در حضور واقعی شی نیستیم. بین واقعیت و تصویر آن، مبادله غیرممکنی وجود دارد.

در Content Warning و در انواع محتوای بی‌قلب که تقلید می‌کنند، این تبادل خیلی زیبا نیست. این امر مستلزم آن است که همدلی خود را کنار بگذارید، زیرا همیشه فکر می کردید که توجه حیاتی تر است. این یک انگیزه انسانی مضحک است، بنابراین Content Warning یک بازی مضحک است. از قصد.

من می توانم با آن کار کنم، اما مشکل اینجاست: نور همیشه از تاریکی عبور می کند. و کاهش تعداد بازیکنان Content Warning – هر چند که ممکن است برای هر بازی پس از افزایش اولیه پنجره انتشار آن طبیعی باشد – به من می گوید که افراط در این انگیزه ممنوعه، تمایل به دیده شدن، مهم نیست که چه باشد، یک روند گذرا است. بدون پخش‌کننده‌های بامزه‌اش، Content Warning آنقدر بی‌اهمیت است که نمی‌تواند تاثیری ماندگار بگذارد. مانند سایر بازی های طعنه آمیز مربوط به فرهنگ پرمصرف ما – “رمان ضد بصری” ۲۰۲۱ کلاس ۰۹یا سیم کارت تلویزیون واقعیت آینده خانه له شدن – هشدار محتوا نشان دهنده بی تفاوتی خداگونه است. همه ما با زندگی، عمدتاً از طریق صفحه نمایش، آن را درونی کرده ایم. اما بی تفاوتی سوخت کافی برای الهام گرفتن نیست، و فکر می کنم در نهایت متوجه خواهیم شد که هرگز چنین نبوده است.

یک نسخه از اخطار محتوا برای بررسی توسط انتشارات Landfall ارائه شد.