بررسی Elegoo Neptune 4 Plus: چاپ سه بعدی برای سرگرمی و موشک

من همیشه مجذوب پرینترهای سه بعدی بودم، اما هرگز نمی دانستم که با یک چاپگر چه کنم. زمانی که شرکت Elegoo مستقر در شنژن به آنها پیشنهاد فرستاد ۳۵۰ دلار/۳۰۰ پوند Neptune 4 Plus برای بررسی، به این فکر کردم که بهتر است از پیشنهاد آنها استفاده کنم و بفهمم که با یک چاپگر سه بعدی مدرن چه چیزی امکان پذیر است – و چه چالش هایی در انتظار من به عنوان یک مبتدی کامل است. این چیزی است که من کشف کرده ام – از دستکش فرآیند راه اندازی اولیه تا موفقیت ها و شکست هایی که چند هفته اول پرینت سه بعدی را تعریف کرده اند.

اول، فرآیند راه اندازی. Neptune 4 Plus به صورت تکه‌ای عرضه می‌شود، بنابراین باید یک فرآیند مونتاژ به سبک IKEA را دنبال کنید تا به اجزای اصلی بپیوندید، غلاف کنترل موجود را سوار کنید و دسته‌ای از سیم‌ها را به هم وصل کنید. یک کتابچه راهنمای چاپی ارائه شده است، اما یک نسخه دیجیتالی روی یک USB نیز وجود دارد. آن چوب نیز شامل یک آموزش تصویری برای فرآیند راه اندازی، که با دقت دنبالش کردم. ساخت به خودی خود کاملاً ساده است و باید حدود یک ساعت طول بکشد، بدون هیچ چالش واقعی – اجزای کوچکتر هر مرحله مانند پیچ ​​ها در کیسه های جداگانه برچسب گذاری شده اند و همه ابزارها ارائه شده اند که خوب است.

چالش واقعی زمانی پیش می‌آید که همه چیز را به هم وصل کرده‌اید، همه چیز را به برق وصل کرده‌اید و دستگاه را برای اولین بار روشن کرده‌اید – همانطور که اکنون زمان تراز کردن است. این فرآیند مستلزم آن است که نازل را هر بار به اندازه صدم میلی متر بالا یا پایین بیاورید تا زمانی که یک تکه کاغذ بین نازل و بستر چاپ کشیده شود. بیرون این روند در شش نقطه در اطراف تخت تکرار می شود، با تنظیم این بار از فنرهای زیر که می توانید با چرخاندن یک صفحه کلید آن را سفت یا شل کنید. باز هم، شما به دنبال مقدار مناسبی از اصطکاک بین نازل، کاغذ و تخت هستید. قضاوت کردن چقدر اصطکاک کمی صبر می خواهد

پس از اتمام شش نقطه، یک ویدیوی یوتیوب دیده بودم که توصیه می کرد به مرحله بعدی نروید – تراز خودکار – بلکه در عوض به مرحله تسطیح اولیه برگردید، نقطه مرکزی را یک بار دیگر تراز کنید، شش فنر را دوباره و سپس انجام دهید. در نهایت به رویه تراز خودکار حرکت می کنیم. من این کار را انجام دادم – فقط یک یا دو بار کاغذم را پاره کردم – و با مرحله تراز خودکار پاداش گرفتم که نشان می دهد سر چاپ به ترتیب به ۳۶ نقطه مختلف روی تخت حرکت می کند.

از اینجا به بعد، اضافه کردن یک قرقره PLA به نگهدارنده در بالای دستگاه، تغذیه آن از طریق حسگر «خارج از PLA»، فشار دادن آن به بالای سر چاپ تا آنجا که ممکن است و سپس در نهایت است. با فشار دادن دکمه “بار” سر را گرم کنید و شروع به کشیدن PLA از طریق آن کنید. من کاملاً نمی‌دانستم با PLA که در آن جریان داشت چه کار کنم، اما از ابزار خراشنده پلاستیکی برای جدا کردن آن از تخت چاپ استفاده کردم و به نظر می‌رسید که خوب کار می‌کند.

درایو USB با چند طرح از قبل بارگذاری شده است، بنابراین من ترجیح دادم یک مدل کوچک بودا را چاپ کنم زیرا به نظر می رسید سریعترین ساخته شود. زمان ساخت آن را حدود ۲۰ دقیقه تخمین زد، اما پس از حدود ۱۲ بودا کامل شد – و به نظر می رسید در وضعیت خوبی کار می کند، با خطوط افقی بسیار کم رنگ قابل مشاهده است، اما در غیر این صورت جزئیات بیشتر از آنچه من انتظار داشتم در شکلی که فقط چند اینچ ارتفاع داشت. .

بزرگترین اشتباه من در آن شب اول این بود که بلافاصله چاپ دوم را شروع کردم: این بار یک گلدان گیاهی! من هیجان زده بودم که چیزی واقعاً مفید تولید کنم و مفهوم را ثابت کنم، اما چاپ آن حدود سه ساعت طول کشید – و از نیمه شب گذشته بود. من نمی‌خواستم بخوابم یا حتی اتاق را برای مدت طولانی ترک کنم، مبادا سازه با سرعت بالا بیرون بیاید یا چاپ از بین برود. دود PLA اتاق خیلی سمی نیست، فکر نمی‌کنم، اما به هر حال برای اطمینان چند پنجره را باز کردم.

علاوه بر خستگی روزافزون من، مشکل این چاپ آخر شب این بود که Elegoo با کلکسیون فن های ریز (۸۰ میلی متری؟) خود با تکان دادن میز و صدای جیر جیر سر و صدای زیادی ایجاد کرد. سر چاپ همانطور که به صورت دایره ای دور می چرخید. من اساساً همه چیز را از روی میز جابجا کردم تا کوبیدن موزون اشیاء به دیوار را متوقف کنم و دستگاه را به حالت “بی صدا” تغییر دادم – به طرز جالبی، “عادی” و “ورزشی” دو تنظیم سرعت دیگر هستند – و این باعث شد کمی احساس کنم. کمتر به خاطر بیدار نگه داشتن همسایگانم تا دیروقت با راکت مشکوک مقصرم.

پس از این آزمایش اولیه، احساس راحتی فزاینده‌ای با دستگاه داشتم و شروع کردم به چاپ کردن چاپ‌ها از دستگاه خود از طریق WiFi به چاپگر با شعار ABP – همیشه چاپ شود. طی چند روز آینده، تعداد زیادی مدل از Thingiverse دانلود کردم و ساختم:

• کلت ۱۹۱۱ تپانچه (بهترین چیزی که تا به حال چاپ کرده ام – جزئیات باور نکردنی)
• کلاه کلید وزن دار Companion Cube (چاپ در شش دقیقه!)
• زیور کریسمس دانه برف (بسیار سریع، اگر کمی خاکستری باشد)
• دو عدد آجیل شکن (واقعا مفید و خنک برای دیدن یک پیچ کار عالی)
• بودای دیگر (برای اهداف آزمایشی)
• USP-S با سرکوبگر متحرک (بزرگترین چیزی که من تا به حال چاپ کرده ام اما به طرز عجیبی)
• قایق باریک (قبل از اینکه چیزی به نام “پشتیبانی” را کشف کنم که باید در زیر “اورهنگ” باشد تا چاپگر سه بعدی در “هوای خالی” چاپ نکند، یک توده بزرگ از رشته را چاپ کردم)
• Panzerkampfwagen VI Tiger 1 Ausf. E مخزن با برجک چرخان (که نیاز به تلاش زیادی برای برداشتن تکیه گاه های چاپ شده در شکاف کوچک بین آج ها و شاسی داشت)
• موشک کلاسیک (تا بتوانم از این عنوان مقاله استفاده کنم)

من از جزئیات کاملاً راضی بودم – دیدن حروف ظریف در کناره ۱۹۱۱ به خصوص شگفت‌انگیز بود – و سرعت تولید همه چیز، با طولانی‌ترین چاپ (USP-S) در حدود هشت ساعت، با مدل‌های کوچک‌تر. مثل دانه های برف، فندق شکن ها، بودا و موشک که در حدود نیم ساعت انجام می شود.

پس از انجام چندین چاپ، سعی کردم از یک برنامه اسلایسر که به صورت آنلاین توصیه شده بود، OrcaSlicer، به جای گزینه ارائه شده Elegoo Cura 4.8 استفاده کنم. اگرچه نمایه ای برای نپتون ۴ حرفه ای وجود داشت، که من فکر می کردم به اندازه کافی نزدیک است، در نهایت شکست خورد. چاپ بعدی که امتحان کردم به نازل داخل تخت چاپ کوبید، و پس از این شکست، بسیاری از چیزهایی که امتحان کردم شکست خوردند، حتی چاپ نمونه های از پیش برش شده ارائه شده با چاپگر، و من متقاعد شدم که به شدت همه چیز را به هم ریخته ام. بالا – من نازل را شکسته بودم یا سیستم عامل را به نحوی پر کرده بودم.

خوشبختانه، مشکلات من با باز کردن مکرر دستی و خودکار حل شد و من به سر کار برگشتم. به آرامی، برخی از مهارت‌های پشتیبانی لازم را یاد گرفتم: چگونه با استفاده از Cura پشتیبانی اضافه کنم، که مطمئناً از برخی بلایای قبلی جلوگیری می‌کرد، افزودن انواع مختلف پشتیبانی، و سپس حذف آن پشتیبانی‌ها از هر دو مکان خارجی (آسان) و داخلی (واقعاً سخت). هر چاپی سالم باقی نماند، اما هیچ چیز نیز کاملاً خراب نشد. من واقعاً چیزهای جالبی درست می‌کردم، حداقل اگر به جزئیات دقیق آن نگاه نمی‌کردید.

حدود یک هفته بعد، زمان خوبی برای نوشتن این بررسی و به اشتراک گذاشتن تجربیاتم به نظر می رسد. این احتمالاً جای تعجب ندارد، اما نکته اصلی که در اینجا آموخته‌ام این است که واقعاً چقدر در مورد پرینت سه بعدی اطلاعات کمی دارم و این عمل چقدر پیچیده است! این یکی از بهترین و بدترین بخش‌ها در مورد انتخاب یک سرگرمی جدید است – چیزی که در ابتدا ساده و ساده به نظر می‌رسد، نشان می‌دهد که پیچیدگی زیبا و وحشتناکی دارد که اگر مراقب نباشید می‌تواند شما را کاملاً از کار بیاندازد.

اشتباه نکنید، خواندن رشته‌های Reddit و تماشای ویدیوهای YouTube اطلاعات مفید زیادی را ارائه می‌کند، اما دیدن اینکه چند متغیر برای تغییر دادن وجود دارد و چقدر باید در نظر داشته باشید می‌تواند تقریباً طاقت‌فرسا باشد: برش مدل‌های خود را به روز رسانی سیستم عامل، انتخاب نرم افزار اسلایسر، تعویض نازل ها، انجام تعمیر و نگهداری، استفاده از مواد مختلف و غیره و غیره.

با این حال، در نهایت، من در مورد آن طرف چیزها خیلی نگران نخواهم بود – اگر همه چیز به طرز وحشتناکی اشتباه پیش رفت، به دنبال کمک خواهم بود، اما در حال حاضر از توانایی فکر کردن به چیزی لذت می برم. “برای چاپ”، و سپس چند ساعت بعد یک مدل پلاستیکی کوچک از آن داشته باشید. اگر کاملاً چاپ نشده باشد یا کمی اشتباه پیش برود، خوب است – من در نهایت همه چیز را متوجه خواهم شد و در مورد آن استرس ندارم در این میان چیزها خیلی زیاد است.

سوال بزرگی که در این مورد داشتم این بود که «آیا واقعاً اینطور است؟ مفید برای داشتن یک چاپگر سه بعدی؟” من فکر می کنم است مفید است، اما این ابزار هزینه دارد – فضای فیزیکی روی میز – تقریباً نیمی از یک میز Ikea Idasen 160×80 سانتی متری کاملاً مقرون به صرفه است. زمان صرف شده برای چاپ، پس از پردازش، برنامه ریزی و نگهداری؛ نیاز به باز نگه داشتن پنجره ها در زمستان برای جلوگیری از ایجاد دود PLA. و البته سرمایه گذاری روی خود چاپگر.

برای این کار، می‌توانید عملاً انواع نامحدودی از خوش دستی‌های کوچک و متوسط ​​را با قیمت نسبتاً متوسطی در PLA و قدرت بسازید، یعنی حداقل برای چند سال برای هدایایی دسته‌بندی شده‌اید (تا زمانی که دوستانتان خسته شوند. چیزهای پرینت سه بعدی!). شما می توانید چیزهای مفیدی نیز بسازید، مانند گلدان های گیاهی و آجیل شکن هایی که من درست کردم، اما چالش بیشتر در مورد این است که با چه کارهایی می توانید انجام دهید – و مهارت های لازم برای طراحی قطعات سفارشی را خودتان به دست آورید – تا تسلط بر تنظیمات چاپ. فکر می کنم پس از تعداد نسبتاً کمی چاپ پول خود را پس خواهید گرفت و هر چه چاپگر طولانی تر کار کند، ارزش آن بهتر می شود.

و از نظر ارزش، Neptune 4 Plus یک نمونه خوب به نظر می رسد. در مقایسه با سایر پرینترهای سه بعدی که من دیده ام، بسیار بزرگ است، اما نسبتاً مقرون به صرفه است. سیستم عامل و نرم افزار ناپخته باقی می مانند، من فکر می کنم منصفانه است که بگوییم، با نرم افزار Cura ارائه شده توسط Elegoo بر روی نسخه شماره ۴٫۸ است، در حالی که ساخت اصلی Cura در نسخه ۵٫۵ (به گفته بسیار بهبود یافته) است… اما همه چیز خارج از جعبه است. کار می کند. مطمئناً پلاگین و بازی نیست، اما فرآیند ساخت ساده و نسبتاً مختصر است، و داشتن برخی از مدل‌های ارائه شده بر روی خود چاپگر به من این اطمینان را داد که چاپ‌های بزرگتر و پیچیده‌تر را زودتر امتحان کنم. من عملکرد WiFi را دوست دارم، LED های یکپارچه برای تخت و نازل را دوست دارم، من توانایی انجام تسطیح دستی تخت را دوست دارم.

بنابراین، در پایان، من واقعاً این چاپگر سه بعدی را دوست دارم ۳۵۰ دلار/۳۰۰ پوند مطمئناً با توجه به اندازه آن ارزش خوبی برای پول دارد. فقط باید بالغ شود تا بتوانم با بسته های نرم افزاری مختلف از آن استفاده کنم و بدون ترس سیستم عامل را ارتقا دهم. (رفتن به subreddit اختصاصی و دیدن گزارش‌هایی از افرادی که دستگاه‌های خود را به دلیل به‌روزرسانی میان‌افزار بریک می‌کنند، ظاهر خوبی نیست، مطمئناً.) در حال حاضر، اگر به سیستم عامل پیش‌فرض و بسته نرم‌افزاری پیش‌فرض پایبند باشید، شگفت‌آور به نظر می‌رسد. ضد گلوله برای مبتدیان – فقط به یاد داشته باشید که تخت را چند بار هموار کنید و هر چند چاپ محل چاپ را با الکل پاک کنید، و شما باید آماده باشید!

من به آزمایش Neptune 4 Plus در پشت صحنه ادامه خواهم داد، بنابراین اگر چیزی است که می خواهید بدانید – یا چیزی که می خواهید امتحان کنم و چاپ کنم، به من اطلاع دهید!