مقدمه
دوربین ۲۵٫۲ مگاپیکسلی Lumix G9 II پاناسونیک رسید با سر و صدای زیاد، زیرا این اولین دوربین Micro Four Thirds این شرکت با فوکوس خودکار تشخیص فاز هیبریدی است. و از اولین روز راه‌اندازی، پاناسونیک به لطف سرعت عکسبرداری فوق‌العاده ۶۰ فریم در ثانیه و وضوح نسبتاً بالا، آن را به عنوان بهترین دوربین حیات‌وحش و اکشن با سنسور کوچک معرفی کرد.
با این حال، من (و دیگران) متوجه شدیم که نویدهای زیادی برای سازندگان محتوا نیز دارد. فوکوس خودکار هیبریدی برتر نیز نسبت به مدل‌های قبلی برای ویدیو بهتر است و تا ۵٫۸K ویدیو ۶۰p، ۴K در ۱۲۰p، تثبیت‌کننده باورنکردنی و حتی ضبط SSD ProRes را ارائه می‌دهد. روی کاغذ، از شرکت برتر است GH6 اختصاصی vloggingاگرچه فاقد فن دومی و چند ویژگی جزئی دیگر است.
این به G9 II کمی بحران هویت می دهد. آیا این بهترین دوربین سازنده محتوا، رویای تیراندازی اکشن یا بهترین دوربین ترکیبی است؟ برای فهمیدن این موضوع، یک دوربین خرده فروشی با سیستم عامل نهایی تولید و پشتیبانی از عکس RAW دارم.
بدن
از نظر فیزیکی، G9 II بیشتر شبیه S5 II فول فریم است تا G9 شش ساله. طراحی نرم تر و گردتر G9 به جای آن، بدنه ای زاویه دارتر و لبه سخت تر، از بین رفته است. برای دوربین Micro Four Thirds نسبتا بزرگ است و ۶۵۸ گرم وزن دارد (OM-1 سیستم OM 599 گرم وزن دارد)، اگرچه وزن آن دقیقاً برابر با G9 اصلی است.
طراحی بیشتر تجاری است تا زیبا، اما من کاربردی بودن آن را دوست دارم. دستگیره رج دار ایمن است و هر کنترلی را که نیاز دارید، از جمله جوی استیک، گردونه کنترل جلو، عقب و عقب، صفحه تنظیم، صفحه تیراندازی و دکمه های متعدد دارد. چند چیز نسبت به G9 تغییر کرده است، زیرا صفحه دوگانه سمت چپ اکنون فقط یک چرخش عکسبرداری است، سوئیچ روشن/خاموش در مکان بهتری قرار دارد و دارای یک صفحه عکاسی جلویی است. اکنون این یک الگو برای دوربین های پاناسونیک است، بنابراین اگر به مدل هایی مانند GH5 عادت دارید، به سرعت خود را با آن وفق خواهید داد.
استفاده از منوها نیز آسان است، اما ای کاش یک سوئیچ اختصاصی عکس/فیلم با کنترل های جداگانه داشت. به عنوان مثال، اگر V-log را روی ویدیو تنظیم کنید، این تنظیمات به عکس‌ها نیز منتقل می‌شود – و قطعاً آن را نمی‌خواهید. برای جدا نگه داشتن عکس ها و ویدیوها، باید از یکی از تنظیمات شماره گیری سفارشی «C» استفاده کنید.
البته صفحه نمایش LCD 1840K نقطه ای به طور کامل برای ولاگرها و عکاسان خودکار قابل بیان است و اکثر کنترل ها توسط صفحه لمسی در دسترس هستند. این دوربین دارای منظره یاب OLED 3680K نقطه‌ای است که با دوربین‌های دیگر در این محدوده قیمتی برابری می‌کند، مانند X-T5 فوجی‌فیلم. من رزولوشن EVF کمی بیشتر را در دوربین های پرچمدار ترجیح می دهم، به خصوص برای عکسبرداری از پرندگان، اما بد نیست.
G9 II از باتری مشابهی با S5 II استفاده می کند که امکان ثبت ۳۹۰ عکس با شارژ متوسط را فراهم می کند. استقامت ویدیو بهتر از GH6 است، اگرچه نزدیک به ۱۰۰ دقیقه در ۴K 60p دوام دارد.
قابلیتی که انتظارش را نداشتم ضبط SSD است. این به شما امکان می دهد فایل های ProRes با پهنای باند بالا را از طریق درگاه USB-C در یک درایو خارجی ضبط کنید. این به مقداری تقلب نیاز دارد، اما یک صرفه جویی در زمان شگفت انگیز است، زیرا می توانید فایل ها را مستقیماً بدون نیاز به رمزگذاری ویرایش کنید. همچنین دارای یک جفت اسلات کارت SD UHS-II است، اما از CFexpress مانند GH6 پشتیبانی نمی کند.
یک پورت HDMI با اندازه کامل خوب وجود دارد، اما G9 II هنوز از ضبط ویدیوی RAW پشتیبانی نمی کند. شما همچنین دارای جک میکروفون و هدفون به همراه یک پورت USB-C هستید که از سرعت انتقال ۱۰ گیگابیت بر ثانیه و شارژ سریع PD پشتیبانی می‌کند.
کارایی
با سنسور و پردازنده جدید، G9 II یک شیطان سرعت است – اما این اولین شکست پاناسونیک در فوکوس خودکار تشخیص فاز است. این امر گاهی به دلیل مشکلاتی مانند تاخیر گاه به گاه و کمبود مجموعه ویژگی های هوش مصنوعی در مقایسه با رقبا نشان می دهد.
این دوربین می‌تواند با شاتر مکانیکی تا ۱۰ فریم در ثانیه یا ۶۰ فریم در ثانیه در حالت شاتر الکترونیکی SH60 با فوکوس خودکار پیوسته، عکس‌های پشت سر هم با فرمت RAW به علاوه JPEG بگیرد. اگر به چنین سرعتی نیاز ندارید (و نمی‌خواهید بافر را خیلی سریع پر کنید)، در حالت الکترونیکی ۲۰ فریم بر ثانیه هم پخش می‌شود. پاناسونیک همچنین یک حالت پیش از انفجار را معرفی کرد که به طور مداوم ۱٫۵ ثانیه قبل از اینکه شاتر را به طور کامل فشار دهید، عکس‌های پشت سر هم را طی می‌کند – به شما کمک می‌کند حتی اگر کمی کند هستید عکس بگیرید.
دارای یک بافر بزرگ است که امکان عکسبرداری بیش از سه ثانیه با سرعت ۶۰ فریم در ثانیه و عکاسی بدون وقفه با شاتر مکانیکی را فراهم می کند. با این حال، پاک کردن بافر بیشتر از سایر دوربین ها طول می کشد – در برخی موارد تا یک دقیقه – تا حدی به دلیل کندی درگاه های SD. این می تواند بسیار آزاردهنده باشد، زیرا دوربین در حالی که بافر پاک می شود عملاً کار نمی کند.
با این حال، این نوع سرعت قابل توجه است – به شرطی که فوکوس خودکار بتواند ادامه یابد. خوشبختانه، سیستم جدید تشخیص فاز در G9 II عمدتاً از عهده این کار بر می آید. عکاسی با سرعت ۶۰ فریم در ثانیه با فعال کردن تشخیص چشم، اکثر عکس‌های من با سوژه‌ای که به سمت دوربین می‌دوید، فوکوس داشتند.
هنگام استفاده از تله‌فوتوی جدید ۲۰۰-۸۰۰ میلی‌متری پاناسونیک، برای سوژه‌های دورتر کاملاً قابل اعتماد نبود و در ابتدا به آن سرعتی که من می‌خواستم قفل نمی‌شد. با این حال، فوکوس خودکار تشخیص چشم، به طور کلی برای افراد انسان و حیوانات قابل اعتماد بود. فاقد تنظیمات خاصی برای پرندگان است، اما به نظر می‌رسد که سیستم به طور خودکار بین پرندگان و گوزن جابه‌جا می‌شود، برای مثال، اگر در جنگل عکس می‌گیرید.
همچنین می تواند موتورسیکلت ها و اتومبیل ها را ردیابی کند، و اگرچه من آن را روی اولی آزمایش نکردم، اما به خوبی وسایل نقلیه را ردیابی می کند. هیچ تنظیم «خودکار» مانند آنچه در جدیدترین مدل‌های کانن می‌بینید وجود ندارد، بنابراین اگر از حیوان خانگی و صاحبش عکس می‌گیرید، باید به حالت فوکوس دستی بروید.
به عبارت دیگر، پاناسونیک شروع خوبی دارد اما راهی برای رسیدن به فوکوس خودکار فوق‌العاده مطمئن و هوشمند سونی دارد. با این حال، من انتظار دارم که در طول زمان بهبود یابد.
اگر نگران کرکره در حالت الکترونیکی هستید، نگران نباشید. سرعت بازخوانی برای یک سنسور غیر انباشته سریع است، بنابراین کج شدن و سایر مشکلات به جز در موقعیت‌های شدید مانند پروانه‌های هواپیما، مشکلی ندارند.
پاناسونیک سیستم تثبیت بدنه مشابه GH6 را در نظر گرفته است، بنابراین می تواند لرزش را تا ۸ استاپ یا ۷٫۵ توقف با لنزهای تله فوتو کاهش دهد. برای عکاسی دستی بسیار موثر است و به شما امکان می‌دهد عکس‌ها را در یک چهارم ثانیه یا کمتر بدون تاری عکس بگیرید.
کیفیت تصویر
G9 II دارای همان حسگر ۲۵٫۲ مگاپیکسلی بهره دوگانه با وضوح GH6 است، اما کیفیت تصویر برای عکس ها بهتر است، با نویز کمتر در سطوح ISO پایین تر.
با پنج مگاپیکسل اضافی نسبت به G9 اصلی، عکس‌های واضح‌تری می‌گیرد و جزئیات بیشتری را نسبت به رقبایی مانند OM-1 ارائه می‌کند – به شما امکان می‌دهد کمی بیشتر برش دهید. رنگ‌های JPEG مستقیماً خارج از دوربین عالی به نظر می‌رسند و نیاز به روتوش کمی دارند.
سنسور بهره دوگانه همچنین در نور کم آن را برای دوربین Micro Four Thirds خوب می کند. نویز بسیار کمی تا ISO 1600 قابل مشاهده است، و تا زمانی که به درستی نوردهی کنید، فراتر از آن تا حدود ISO 12800 به خوبی مدیریت می شود. همانطور که گفته شد، همیشه بهتر است با یک دوربین با سنسور کوچک نور بیشتری داشته باشید، زیرا سطح نویز می تواند به سرعت از کنترل خارج شود، به خصوص با عکس های کم نوردهی شده.
ویرایش فایل‌های RAW نسبتاً آسان است و به شما فضایی می‌دهد تا نکات برجسته را کاهش دهید یا جزئیات را در سایه‌ها نشان دهید. باز هم، سنسور کوچک آن را از این نظر در نقطه ضعف دوربین های فول فریم قرار می دهد، با این حال، زیرا نویز بیشتری در ISO های بالاتر ظاهر می شود.
اکنون G9 II دارای عملکرد تقویت دامنه پویا است که به طور خودکار اعمال می شود. از مدارهای با بهره بالا و پایین استفاده می کند و آنها را در یک عکس با سبک HDR ترکیب می کند. این به افزایش دامنه دینامیکی در نور شدید خورشید و سایر شرایط دشوار کمک می کند.
حالت دستی با وضوح بالا، در عین حال، چندین تصویر را در یک عکس ۱۰۰ مگاپیکسلی بدون نیاز به سه پایه ترکیب می کند. برای عکس هایی مانند مناظر با حرکت محدود به طرز شگفت آوری خوب عمل می کند و وضوح را به شدت افزایش می دهد. متوجه شدم که فایل‌های JPEG با وضوح بالا وقتی بزرگ‌نمایی می‌کنید ظاهری مصنوعی دارند، گویی دوربین سعی می‌کند جزئیاتی را که وجود ندارد اضافه کند. به همین دلیل، پیشنهاد می‌کنم هنگام استفاده از این ویژگی، RAW را فعال کنید.
سرانجام، پاناسونیک صفحه ای از فوجی فیلم با نمایه رنگی سیاه و سفید جدید به نام Leica Monochrome گرفت. بدیهی است که با همکاری لایکا ساخته شده است و دارای هایلایت های روشن تر و کنتراست بیشتر است. این به راحتی بهترین تنظیمات “ظاهر” عکس است که در هر دوربین پاناسونیک دیده‌ام (برای ویدیوهای سیاه و سفید نیز عالی است).
ویدیو
شاید پاناسونیک مایل به شنیدن این موضوع نباشد، اما اگر من یک تولید کننده محتوا بودم که به دنبال دوربین Micro Four Thirds بودم، این مدل را از GH6 با قیمت مشابه خریداری می کردم.
بله، GH6 چند مزیت دارد. می‌تواند ویدیوی ProRes را مستقیماً روی کارت‌های CFexpress ضبط کند، در حالی که برای انجام همین کار در G9 II باید یک SSD تنظیم کنید. همچنین دارای یک فن است که امکان ضبط ویدیوی نامحدود را فراهم می کند، بنابراین است برای فیلمبرداران رویداد بهتر است. در نهایت، می توانید ویدیوی RAW را به یک ضبط کننده خارجی خروجی بگیرید.
جدای از آن، G9 جایگاه خودش را دارد. هر دو می توانند ۵٫۷K تا ۶۰ فریم بر ثانیه یا ۱۲۰p 4K ضبط کنند و G9 II از ضبط ۱۰ بیتی V-Log و ضبط داخلی ۴K با نرخ داده بالا و فایل های فریم I با قابلیت ویرایش آسان، دقیقاً مانند GH6 پشتیبانی می کند. و می توانید ضبط ProRes با پهنای باند بالا را از طریق درگاه USB-C انجام دهید – دوباره درست مانند GH6.
فقدان فن زمان ضبط G9 II را محدود می کند، اما نه به طور قابل توجهی. زمان ضبط ۴K و ۵٫۷K در ۳۰ و ۶۰ فریم بر ثانیه عملاً نامحدود است. حتی ۴K با سرعت ۱۲۰ فریم بر ثانیه می تواند بیش از ۲۰ دقیقه طول بکشد و تعداد کمی از کاربران به آن نیاز دارند.
و G9 II کارهایی را انجام می دهد که GH6 نمی تواند. فوکوس خودکار تشخیص فاز به وضوح برای فیلمبرداری برتر است، لرزش را از بین می‌برد و فوکوس را بسیار سریع‌تر می‌کند (اگرچه همان هشدارهای AF برای عکاسی اعمال می‌شود). همچنین در مقایسه با ISO 2000 برای GH6، دارای کف ISO 500 برای ضبط V-log تقویت شده با دامنه پویا است. این امر عکاسی در زیر نور خورشید را کاربردی‌تر می‌کند، جایی که مزایای لگ و افزایش دوگانه در آن بیشتر است.
همانند GH6، تثبیت‌کننده برای ویدئو بسیار عالی است، اگرچه ZV-E1 سونی یک لمس بهتر است. حالت Boost سطح صافی نزدیک به سه پایه را فقط برای عکس های استاتیک فراهم می کند. روشن کردن E-Stabilization در برخی موارد نیاز به گیمبال را از بین می برد (اگرچه IBS الکترونیکی در ZV-E1 سونی یک مو بهتر است). این حالت همچنین تاب برداشتن لبه‌ها را با لنزهای زاویه باز تصحیح می‌کند که اولین مورد برای دوربین‌های بدون آینه است. به‌عنوان یک سازنده محتوا، تثبیت‌کننده به تنهایی باعث می‌شود به جای دوربین‌های بالقوه توانمندتر مانند R6 II Canon، به سراغ G9 II بروم – زیرا می‌دانم که می‌توانم بدون سه پایه فیلم‌های عالی بگیرم.
ویدیوی ۴K بیش از حد نمونه برداری شده و بنابراین بسیار واضح است، اگرچه ۴K 120p برش کمی نرم تر است. محدوده دینامیکی در حالت V-log فوق‌العاده است، بنابراین تنظیم آن بعداً آسان است، مخصوصاً در ISO 500 پایه. رنگ‌ها طبیعی هستند و قابلیت نور کم برای دوربین‌های با سنسور کوچک به لطف سیستم بهره دوگانه، ثابت است. بنابراین از نظر کیفیت ویدیو، من شکایتی ندارم.
با این اوصاف، چند ویژگی مفید برای ایجاد محتوا در دوربین‌های سونی و کانن وجود ندارد، مانند ویترین محصول اختصاصی سونی و جبران تنفس فوکوس.
بسته شدن
با تمام این اوصاف، G9 II 1900 دلاری یکی از تواناترین دوربین های هیبریدی است که من دیده ام. هندلینگ، سرعت و فوکوس خودکار بهبودیافته آن را به گزینه ای جذاب برای عکاسان حیات وحش تبدیل کرده است. اما قابلیت ها و کیفیت عالی ویدیو، آن را به انتخابی عالی برای سازندگان محتوا نیز تبدیل می کند.
رقابت اصلی پاناسونیک در بخش عکاسی، OM-1 2000 دلاری است. G9 II وضوح بیشتری دارد، اما OM-1 دارای سنسور سریع تری است. برای عکس ها، بسته به نیاز شما، هر کدام انتخاب خوبی است. با این حال، G9 II برای ویدیو بسیار برتر است.
در سمت تولید محتوا، ZV-E1 2200 دلاری سونی یک رقیب آشکار است و برای ولاگرها بهتر است. GH6 خود پاناسونیک که در حال حاضر به ۱۷۰۰ دلار تخفیف داده شده است، گزینه دیگری است. با این حال، هیچ یک از این مدل ها نمی توانند G9 II را در قسمت عکاسی لمس کنند. شاید بهترین جایگزین کاملا هیبریدی X-H2 فوجی فیلم باشد، زیرا هم سرعت و هم ویدئو را ارائه می دهد، اما قیمت آن ۶۰۰ دلار بیشتر است. در همه موارد، اگر شما فردی هستید که هم به عکاسی و هم فیلمبرداری علاقه دارید، G9 II یک انتخاب عالی است.
این مقاله در ابتدا در Engadget در https://www.engadget.com/panasonic-g9-ii-review-its-best-micro-four-thirds-camera-to-date-120020562.html?src=rss منتشر شد.
منبع: https://www.engadget.com/panasonic-g9-ii-review-its-best-micro-four-thirds-camera-to-date-120020562.html?src=rss