بررسی Snufkin: Melody of Moominvalley – فقط دوست داشتنی است

شما نمی توانید سنگی را در برایتون بدون برخورد با مومین پرتاب کنید. بوتیک ها و گالری هایی به آنها اختصاص داده شده است. آنها روی فنجان های چای و حوله های ساحلی ما هستند. آن‌ها روی گلدان‌های گیاهی کنار پنجره‌های ما و روی جلدهای کاغذی زمخت چاپ‌های فانتزی توو جانسون که کتابخانه‌های ما را در خود جای داده است. تعجب آور نیست که آنها به بازی های ویدیویی راه پیدا کرده اند، اما شگفت آور است – حداقل برای یک غریبه غم انگیز – کشف این که چیزهایی که احمق های طبقه متوسط ​​جنوبی مانند من به راحتی به آن دست می زنند، کمی به آن می خورند. آی تی. Snufkin: Melody of Moominvalley، یک بازی اکتشافی مخفیانه موزیکال، بهترین نوع غافلگیری است.

دنیای مومن ها چه لقمه ای می آورد؟ دیروز، در مونمین دره سرگردان بودم و اسنوفکین، فیلسوف پیپ‌کش سریال، را برای کمی قدم زدن می‌رفتم. فراتر از صخره ها و درختان، پارکی را که به دقت چیده شده بود، دیدیم، درختچه ها ناگهان به شکل های مودبانه بریده شدند، مسیرهای آرزویی که از میان درختچه ها و چمن های بلند دنبال کرده بودیم، با تخته های سنگفرش کوچک و مرتبی که بین چمنزارهای مودب قرار گرفته بودند، جایگزین شدند. درختان ناگهان حصارهای کم ارتفاعی در اطراف پایه های خود داشتند. در واقع دور همه چیز حصارهایی وجود داشت و افسران پلیس در حال گشت زنی نیز یا افرادی که خیلی شبیه آن بودند. افسران پارک!

این امر مستلزم پنهانکاری بود – برای به هم ریختن مسیرهای گشت زنی، پرهیز از مخروط های دید و رفتن مخفیانه از A به B. اما همچنین مستلزم مجموعه ای از لحظات تنظیمی بود که در آن اسنوفکین به نوعی به نشانه ای رسید – تابلویی که به مردم می گفت که پرسه نزنند. ، یا از مسیر خارج شوید یا هر چیز دیگری که علائم به مردم می گویند انجام ندهند. هرگاه اسنوفکین به یکی از این نشانه ها می رسید، آنها را از زمین بیرون می کشید. و هنگامی که او همه آنها را به دست آورد، یک کات سین افسانه ای وجود داشت که اسنوفکین را نشان می داد که پارک را به طور کلی زباله می کند، آن را از سطح دره مونین پاک می کند و همه چیز را به مکانی آشفته و آزاد باز می گرداند. چه گل درخشانی برای چنین بازی.

من کشف کردم که از فنجان های چای و ظروف ظروف آزاد شده ام. به نظر می رسند، اما درخشش فولاد در آن وجود دارد. اسنوفکین از سرگردانی، دراز کشیدن روبه‌روی حفره‌ها و پله‌های آسمان خوشحال است، اما او می‌خواهد طبیعت طبیعت باشد، نه اینکه مرتب شده و پشت موانع قرار گیرد. یک درخت باید یک آشفتگی زیبا باشد. چمن باید قلقلک و سرکش باشد. کمی در مورد این مطالب مطالعه کردم، متوجه شدم که اسنوفکین به طور کلی به مالکیت مشکوک است و حتی چادر خود را در کتاب یا کتاب دیگری دور انداخته است. بنابراین ملودی دره ماه او را در برابر نظم تحمیل شده بر طبیعت، مالکیت تحمیل شده بر منابع طبیعی قرار می دهد. یک نگهبان پارک مونین دره را به پادشاهی کوچک خود تبدیل کرده است و اسنوفکین همه آن را پس می گیرد.

این البته به روش های دوست داشتنی و ملایمی انجام می شود. بخش اعظم ملودی دره مومین شامل سرگردانی در صحنه‌های آبرنگی زیبا از طبیعت، حرکت از جنگلی به غار، صخره‌ای به غار تا ساحل یخ‌زده بهار است. اسنوفکین به دنبال دوست گمشده‌ای می‌گردد و سعی می‌کند از پارک نگهبان پیشی بگیرد، اما بازی جایی برای پیمایش آرام – پریدن بین سنگ‌ها، قرار دادن سنگ‌ها برای پریدن، بالا رفتن از صخره‌ها – و پازل‌های ساده که اغلب شامل آلات موسیقی است، پیدا می‌کند. سازدهنی اسنوفکین می تواند هر موجودی را در شعاع دایره ای به دست آورد، در حالی که فلوت او وسیله ای هدفمندتر است و می توان به طبل او ضربه زد تا اشیا را به زمین بزند یا چیزها را بیدار کند. یک پازل معمولی ممکن است شما را وادار کند که با استفاده از سازدهنی خود، یک شخصیت از نوع گوسفند را به نقطه ای روی صخره فریب دهید، تا بتواند به شما روحیه بدهد. یا شاید زنبورهای وزوز باید با صدای فلوت آرام شوند، یا یک استالاکتیت باید از سقف غار با صدای درام کوبیده شود. تنوع و بازیگوشی، این پازل ها بیشتر در مورد تعامل Snufkin با دنیای طبیعی هستند تا متوقف کردن پیشرفت شما.

بخش‌های مخفی کاری منظم در آن پارک‌های وحشتناک ساختار کمی به چیزها می‌دهند، و فراتر از آن یک سیستم در حال تکامل از ماموریت‌ها و ماموریت‌های جانبی وجود دارد. همه چیز به خوبی اندیشیده شده است و کمی شگفتی را به همراه دارد. به عنوان مثال، یک تلاش نجات در نهایت انتظارات را وارونه می کند، در حالی که نقشه بازی برای منظره ای که توصیف می کند کاملاً مناسب نیست، به این معنی که شما همچنان باید به حیات وحش دوست داشتنی اطراف خود توجه کنید و هر گونه بوته ای را که ممکن است شکار کنید. حاوی قطعات الهام‌بخشی است که به شما امکان می‌دهد آلات موسیقی خود را ارتقا دهید – این سطح بندی شاید تنها بخشی از بازی باشد که کمی پیچ‌خورده به نظر می‌رسد – اما ممکن است یک شوخی در درون آنها پنهان شده باشد یا یک حیوان نیازمند یا یک چهره آشنا از کتاب ها و فنجان های چای و ظروف.

کمی وارد این بازی شدم، با اسنوفکین بر فراز تپه‌ها و تاج‌ها پرسه می‌زدم، از جزئیات کوچکی مانند یک بانوج که با تنبلی بین درختان کشیده شده بود، یا منظره‌ای ناگهانی که در افق می‌نگرد، دریایی ساکن با ماه متورم ون گوگ که بر فراز آن معلق است، لذت می‌بردم. مجموعه‌ها هوشمندانه می‌آیند و می‌روند و بدون اینکه بیش از حد مورد استقبال قرار بگیرند، و یک سوئیچ در مرحله میانی به یک مکان جدید یکی از زیباترین نقشه‌هایی را دارد که فکر می‌کنم تا به حال در یک بازی دیده‌ام.

و این. من هرگز هیچ یک از کتاب‌های مومین را نخوانده‌ام، اما سال گذشته یا شاید سال قبل از آن، خاطراتی از جانسون را در مورد دوره‌ای از زندگی‌اش خواندم که در آن او در جزیره کوچکی به نام کلوهارون ساکن شد. این “صخره ای در میانه ناکجاآباد” بود، بدون آب جاری یا برق و هیچ سرپناهی باید ساخته می شد. کتاب یک چشم انداز رویایی را ارائه می دهد، اما این یکی از آن رویاهایی است که در آن کارهای زیادی برای انجام دادن دارید. دسته بندی چوب و سوخت و چیزهایی برای خوردن و نوشیدن: جانسون همه اینها را دوست دارد، اما هیچ کدام را پنهان نمی کند یا سعی نمی کند آن را به عنوان چیزی که آسان بود قاب کند. وقتی اسنوفکین با آرامش یک پارک را برچید و نیروهای نظم و مقررات را به عقب براند، من همان انعطاف‌پذیری، همان صلابت را می‌بینم.