بررسی Tekken 8 – یک سری پیچیده که به یک سریال استقبال کننده تبدیل شده است

Tekken 8 یک پیشرفت قابل توجه نسبت به Tekken 7 و یک عمل متعادل کننده کاملاً اجرا شده است که بازیکنان مسن را راضی نگه می دارد و در عین حال آزادی علامت تجاری خود را برای تازه واردان آشکار می کند.

من از Tekken ناراحتم. حتی به‌عنوان فردی که خود را به زبان و اصطلاحات جامعه بازی‌های مبارزه‌ای آشنا می‌داند، همیشه Tekken را در مقایسه با همتایان خود غیرقابل نفوذ می‌دانستم.

چه به دلیل انبوهی از مکانیک‌های قدیمی توضیح‌داده‌شده از ورودی‌های قبلی باشد، چه دستورالعمل‌های غیرضروری نامفهوم در فهرست‌های بزرگ و دلهره‌آور شخصیت‌ها، یا به‌طور کلی تحقیر عجیب فرنچایز از آموزش‌ها، بهبود در هر عنوان جدید Tekken به نظر می‌رسد. وظیفه حل نشدنی من در هر تکرار جدید به نقطه‌ای رسیده‌ام که مجبور می‌شدم به راهنمای یوتیوب مراجعه کنم – اغلب توسط یک مرد عصبی بیچاره که به شدت در میکروفون خود نفس می‌کشد ضبط می‌شود و او در حال توضیح دادن چه فریم درستی است. حرکت است – زیرا دانش مورد نیاز برای اجرای واقعی بازی به راحتی در خود بازی در دسترس نبود.

Tekken 7 مظهر این ناامیدی‌ها برای من بود، بازی‌ای که تنها بخشی از کارهایی را که می‌توانستید در حالت داستان اصلی انجام دهید، به شما آموزش می‌داد، آموزشی خارج از این را ارائه نمی‌کرد، و بعد از آن جرات فروش را داشت. بازیکنان پس از این واقعیت، داده ها را برای حالت تمرین خود به عنوان DLC قاب می کنند. در مقایسه با Tekken 8، این دو بازی نمی توانند متمایزتر از این احساس شوند و این برای آن بسیار بهتر است. برای اولین بار در تاریخ سریال، می توانم با اطمینان بگویم که بالاخره احساس می کنم می دانم دارم چه کار می کنم.

برای دیدن این محتوا، لطفاً کوکی‌های هدفمند را فعال کنید.

تنظیمات کوکی را مدیریت کنید

برخلاف نوشته‌های قبلی Tekken که یک آموزش را به طور کامل حذف می‌کردند، Tekken 8 یک حالت کامل را صرفاً به یادگیری حرکات اصلی خود اختصاص داده است. Arcade Quest بدون شک بین آن و حالت تور جهانی Street Fighter 6 مقایسه خواهد کرد، اما در حالی که هر دو هدف یکسانی دارند – ارتقای آنچه در غیر این صورت یک آموزش خسته کننده بود با تبدیل آن به روایتی که بازیکنان می توانند در حین یادگیری آن را دنبال کنند – برداشت Tekken 8 این ایده بسیار ساده‌تر است و کار باورنکردنی را در برجسته کردن مکانیک‌هایی که Tekken را از سایر بازی‌های مبارزه‌ای جدا می‌کند، انجام می‌دهد.

معلم شما، مکس، به طور معمول شما را مجبور می‌کند تا تمرین‌های آموزشی بین مبارزات را در بازی‌ها انجام دهید – تمرین‌هایی که مختص شخصیتی است که در حال حاضر استفاده می‌کنید. هر مکانیک جدیدی که به شما آموزش داده می شود متناسب با حریفانی است که در مرحله بعدی با آنها روبرو خواهید شد و آنها همیشه بلافاصله برای پیشرفت ضروری هستند. به عنوان مثال، حریفان در یکی از آخرین بازی‌هایی که بازدید می‌کنید، بسیار تهاجمی هستند، اما همچنین دفاع‌های محکمی دارند، که شما را مجبور می‌کند تا تمرینات مکس را با استفاده از معکوس‌هایی که او به شما یاد داده برای مقابله با آن‌ها تمرین کنید.

این بدان معنا نیست که Arcade Quest جامع است، اما من متوجه شدم که چند چیز خاص در طول درس های مکس مورد بررسی قرار نگرفته است، مانند پرش های دیواری و پرش جهانی پایین، بلکه کار قابل تحسینی را انجام می دهد. متراکم کردن آنچه که انجام می دهد به قطعات آسان هضم می شود. جدا نگه داشتن حالت آرکید کوئست و داستان از یکدیگر مزیت دیگری را نیز به همراه دارد که به بازیکنان باتجربه Tekken اجازه می‌دهد تا این حالت را به طور کامل نادیده بگیرند، زیرا حالت تمرین هر آنچه را که برای سرعت بخشیدن به سیستم‌های جدیدتر معرفی‌شده در Tekken 8 به آن‌ها نیاز دارند، ارائه می‌دهد. در حالی که به طور همزمان از نیاز به جا کفشی در خط داستانی که در غیر این صورت از طرح فوق العاده پوچ تکن می کاهد اجتناب می شود.

اگر داستان Tekken 8 یک سس تند بود، Da Bomb Beyond Insanity بود. خلاصه‌های داستان را می‌توانید مشاهده کنید قبل از شروع، تمام تلاش خود را بکار می‌برند تا شما را با سرعت بیشتری در مورد داستان آشنا کنند، اما آن‌ها تنها کارهای زیادی می‌توانند انجام دهند تا ناآگاهان را برای آنچه که در پی خواهد آمد آماده کنند. شلاق روایی که وقتی از تماشای جین که ناامیدانه تلاش می‌کند و شکست می‌خورد پدرش را در تلاش برای جبران گناهان گذشته‌اش شکست می‌دهد، به صحنه‌ای رخ می‌دهد که در آن یک جن‌گیر ایتالیایی (با صداپیشگی صداپیشه اتزیو آدیتوره، دیگو بالدوین) در مورد پیچیدگی‌های ظریف‌تر بحث می‌کند. اخلاق با یک پاندا (به نام پاندا) را نمی توان اغراق کرد – اما علیرغم آن یک سواری مضحک لذت بخش است. یا احتمالاً به خاطر آن است. و با توجه به محتوای واقعی داستان، صداگذاری واقعاً گیج کننده است. این اعتقاد که دیالوگ تنها با آن ارائه می شود، نشان می دهد که حماقت را بیشتر می کند، به خصوص هر زمان که به خودم یادآوری کردم که صداپیشگی ویکتور توسط بازیگر برنده جایزه سزار، ونسان کسل انجام می شود.

یکی از چیزهایی که Tekken 8 به خوبی Street Fighter 6 نمی‌کند، اجرای طرح کنترل «سبک خاص» آن است، گزینه‌ای که بازیکنان می‌توانند با فشار دادن یک دکمه ساده در طول مسابقه فعال کنند. شبیه طرح کنترل مدرن Street Fighter 6، Special Style فشردن یک دکمه را به حرکات خاصی تبدیل می‌کند که معمولاً به ورودی‌های خاصی نیاز دارند، و به شما این امکان را می‌دهد که ترکیب‌های پیچیده را با چکش زدن مکرر یک دکمه انجام دهید.

متأسفانه در مورد Tekken 8، کاراکترها به طور استاندارد به مجموعه بزرگی از حرکات دسترسی دارند که استفاده از سبک ویژه محدود کننده به نظر می رسد، به گونه ای که هرگز در Street Fighter 6 چنین نبود. راه های زیادی برای نزدیک شدن به حریف یا پایان دادن به یک ترکیب ترکیبی وجود دارد. به طور ایمن، وقتی سبک خاص فعال می شود، دیگر وجود نخواهد داشت، اساساً ترکیبات ساده تر را برای کاهش شانس فرود هر کمبو در وهله اول معامله می کنند. هنوز هم گزینه خوبی برای حالت داستانی است، زمانی که مجبور می شوید از شخصیتی استفاده کنید که با آن ناآشنا هستید – یا برای دوست شما وقتی که بازی را برای اولین بار امتحان می کند از آن استفاده کند – اما خارج از این خیلی زیاد است. یک مانع است و به طور فعال مانع از رشد بازیکنانی می شود که واقعاً مایل به پیشرفت هستند. همانطور که گفته شد، گنجاندن یک طرح کنترل ساده تر چیزی است که باید ستایش شود، با توجه به اینکه هر تلاشی برای بهبود دسترسی و دسترسی به بازی چیزی است که باید تجلیل شود. حداقل نشان می دهد که قلب آنها در جای درستی قرار دارد.

با توجه به اینکه چقدر بازی روی رایانه شخصی تماشایی به نظر می رسد، عملکرد آن بدون نقص بود. من در تمام طول شصت ساعتی که در بازی Tekken 8 سپری کردم، هیچ باگ یا اشتباهی از هر نوع تکنیکی را تجربه نکردم – به جز چند افت فریم کوتاه در طول تغییر از گیم پلی به کات سین در آخرین اکت داستان. با این حال، باید بگویم که برای تکمیل همه چیزهایی که هم در حالت داستانی و هم Arcade Quest ارائه می‌دادند، تنها شش ساعت طول کشید، بنابراین کسانی که به دنبال بازی Tekken صرفاً برای تجربه تک‌نفره آن هستند، ممکن است ناامید شوند. برای هر شخصیت ۳۲ اپیزود شخصیتی نیز وجود دارد که هر کدام داستان و صحنه منحصر به فرد خود را برای باز کردن قفل دارند، اما هر یک از این قسمت‌ها احتمالاً تنها ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می‌کشد.

در عوض، به احتمال زیاد متوجه خواهید شد که بیشتر وقت خود را هم در حالت تمرین و هم در لابی های آنلاین می گذرانید. حالت تمرین قبلاً در Tekken 7 قوی به نظر می رسید، اما چند پیشرفت در قابلیت استفاده، مانند توانایی چرخیدن در لیست حرکتی خود بدون نیاز به باز کردن منو، روند آزمایش را تا حدی ساده کرده است که در واقع منجر به هزینه کمتر من شده است. زمان در حالت تمرین و زمان بیشتری برای بازی آنلاین. و در مورد آن تجربه آنلاین، در دو روزی که توانستم آن را با سرورهای فعال آزمایش کنم، بدون در نظر گرفتن اینکه رقبای من چقدر دور بودند، خواستگاری نرم و ابریشمی بود. بازی‌هایی که از اینجا در بریتانیا با بازیکنانی از آمریکا و آسیا انجام شد، هرگز به چیزی فراتر از دو فریم بازگشت منجر نشد، حتی زمانی که حریفان من ارتباطات کاملی نداشتند.

در همین حال، گزینه‌های تعامل با دیگر بازیکنان در لابی‌ها به طرز شگفت‌انگیزی عمیق بود – حتی اگر شخصیت‌های Xbox Live Arcade که همه ایجاد کرده بودند، به لطف برخی گزینه‌های سفارشی‌سازی محدود، در نهایت بسیار شبیه به نظر می‌رسند. در یک نمونه خاص، متوجه شدم که دو بازیکن در یکی از آرکیدها با یکدیگر می جنگند، بنابراین به جای اینکه بیهوده منتظر تمام شدن آنها باشم، ترجیح دادم هر دوی آنها را به چالش بکشم.

شما می توانید دانلود کنید یا بلافاصله با روح هر بازیکنی که در لابی با آن روبرو می شوید مبارزه کنید، و یک سرگرمی آموزش دیده با هوش مصنوعی از نحوه بازی شخصیت دلخواه خود ایجاد کنید، که هر روز شخصیت گفته شده به صورت آنلاین به روز می شود. اگر بخواهید، حتی می‌توانید تجربه خود را به چالش بکشید – تجربه‌ای فروتنانه وقتی متوجه شدم که روح هوارنگ خودم در حال تکرار همان ترکیبی است که من یاد گرفته بودم در حالت تهوع. با این حال، به چالش کشیدن روح فوق الذکر حریف، با توجه به اینکه چقدر با سبک بازی واقعی آنها مطابقت داشت، در واقع به طرز شگفت انگیزی روشنگر بود، زمانی که من در نهایت فرصت مبارزه با آنها را پس از پایان مبارزه قبلی آنها داشتم.

با ۳۲ کاراکتر موجود در فهرست پایه، بیشترین مقدار موجود در هر بازی مبارزه ای با بودجه کلان در زمان راه اندازی در حافظه اخیر، من این شانس را نداشتم که همه مبارزان را به طور گسترده آزمایش کنم – اما کسانی که بیشترین زمان را با آنها گذراندم تازه واردان بودند. . ویکتور، هوارنگ اصلی قدیمی من، و در کمال تعجب، جون اصلی من. هر شخصیت آنقدر متفاوت است، و سبک بازی آنها آنقدر متنوع است که تلاش برای تصمیم گیری در مورد اینکه چه کسی بازی کند یا چه کسی در یک بازی قوی ترین احساس را داشته باشد، بسیار سخت است. نگاه کنید، اما مهمترین چیز این است که تک تک آنها از بازی لذت می بردند. به نظر می‌رسد که مکانیک جدید Heat برخی از شخصیت‌ها را بیشتر از دیگران ترجیح می‌دهد، زیرا به نظر می‌رسد که شخصیت‌هایی مانند ویکتور تنها در حین بازی در Heat آسیب بیشتری می‌بینند، در حالی که دیگران حرکات جدید را باز می‌کنند یا، در مورد آلیسا، آنها را قادر می‌سازند تا صراحتاً مقداری توهین آمیز داشته باشند. آسیب تراشه به حریفان شما زمانی که برخی از حرکات خاص مسدود شده است.

در گذشته، من سعی کردم سه بازی مختلف Tekken، Tekken 5، ۶ و ۷ را به درستی یاد بگیرم، اما همیشه پس از ده ها ساعت سرمایه گذاری روی هر یک از آنها، منصرف شدم. اینها در قلب بازی های میراثی هستند، بازی مبارزه ای معادل یک خورش همیشگی. این فهرست‌های عظیم حرکتی که هر یک از شخصیت‌های بازگشتی دارند، نتیجه دهه‌ها اصلاح واقعی هستند، شخصیت‌هایی که از یک بازی به بازی دیگر اصلاح و ویرایش شده‌اند. کیفیت غیرقابل نفوذی که قبلاً به آن اشاره کردم فقط از فقدان آموزش ناشی نمی شد، بلکه ناشی از احساس شروع هر بازی از پشت پا بود.

یک طرفدار مادام العمر از هر سری بازی های مبارزه ای، طبیعتاً با برتری گسترده نسبت به یک تازه کار، به تکرار بعدی خود می آید، صرف نظر از اینکه چه تغییراتی ایجاد شده است، اما Tekken تنها سری بازی های مبارزه ای بود که باعث شد فکر کنم تلاش برای عقب نشینی این بود. یک کار غیر ممکن

نسخه ای از Tekken 8 توسط Bandai Namco برای بررسی ارائه شد.