دانشمندان «دانشگاه اوزاکا» در ژاپن پروتئینی به‌نام HKDC1 پیدا کرده‌اند که باعث مراقبت بیشتر از دو اندامک می‌شود: میتوکندری و لیزوزوم. مهم‌ترین ویژگی این پروتئین نقش آن در جلوگیری از پیری سلول است.
براساس گزارش‌های منتشرشده، دانشمندان نشان داده‌اند که وقتی سلول، به ویژه میتوکندری یا لیزوزوم‌ها، تحت فشار قرار می‌گیرند، پروتئین HKDC1 فعال‌تر می‌شود. همچنین در پروتئین دیگری که با نام TFEB شناخته می‌شود، شواهدی وجود داشته که دخالت آن در حفظ عملکرد هر دو اندامک را نشان می‌دهد. بنابراین، محققان با بررسی آن متوجه شدند که TFEB یک ژن خاص، یعنی HKDC1 را هدف قرار می‌دهد.
برای محافظت از میتوکندری در برابر آسیب، فرآیندی به‌نام «میتوفاژی» وجود دارد که اندامک‌های آسیب‌دیده را از بین می‌برد. راه‌های مختلفی برای انجام این کار وجود دارد و یکی از روش‌های شناخته‌شده استفاده از پروتئین‌های با نام PINK1 و پارکین (Parkin) است.
«منگینگ کوی»، محقق اصلی توضیح می‌دهد:
«متوجه شدیم که HKDC1 با پروتئینی به نام TOM20 که در غشای خارجی میتوکندری قرار دارد، هم پوشانی دارد. و با آزمایش‌های خود متوجه شدیم که HKDC1 و تعامل آن با TOM20 برای میتوفاژی وابسته به PINK1/پارکین مهم است.»
TFEB و HKDC1 نیز در این زمینه نقش مهمی را ایفا می‌کنند. در واقع زمانی که میزان HKDC1 سلول‌ها کاهش پیدا کند، فرآیند پاکسازی درون لیزوزوم‌ها مختل می‌شود. در واقع، در این شرایط قدرت ترمیم آن‌ها از بین می‌رود و لیزوزوم‌ها در صورت آسیب با چالش‌هایی برای ترمیم مواجه می‌شوند.
«شوهی ناکامورا»، یکی دیگر از محققان این پژوهش توضیح می‌دهد:
«لیزوزوم‌ها و میتوکندری‌ها از طریق پروتئین‌هایی به نام VDAC با یکدیگر تعامل دارند. به‌طور خاص، HKDC1 مسئول تعامل با VDACها است. این پروتئین برای تعامل میتوکندری – لیزوزوم و در نتیجه ترمیم لیزوزوم‌ها ضروری است.»
به‌طور کلی، عملکرد پروتئین HKDC1 در هر دو حوزه لیزوزومی و میتوکندری باعث جلوگیری از پیری سلولی و همچنین حفظ یکپارچگی ساختاری این اندامک‌های حیاتی می‌شود.
منبع: https://digiato.com/health/japanese-researchers-protein-prevent-aging