این جنگنده با دو فروند J-79-GE-15 جنرال الکتریک نیرو می گرفت که هر کدام ۱۷۰۰۰ پوند نیروی رانش ایجاد می کردند. حداکثر سرعت آن ۱۴۰۰ مایل در ساعت و سرعت کروز ۵۹۰ مایل در ساعت بود. برد آن (۱۷۵۰ مایل) و سقف پرواز (۵۹۶۰۰ فوت) نیز مزیت قابل توجهی به آن داده است. تکرارهای مختلف F-4 (که تعداد زیادی از آنها وجود داشت) به سرعت ۲٫۲ ماخ رسیدند (یک زمانی این یکی از سریع ترین جنگنده های جهان) ۱۸۰۰۰ پوند را حمل می کرد، سقف هایی بالاتر از ۶۲۰۰۰ پا داشت و بسیار فراتر رفت (F-4B برد ۲۳۰۰ مایل داشت).
نزدیک به ۵۲۰۰ فروند تا زمان پایان تولید در سال ۱۹۷۹ ساخته شد – ۲۶۰۰+ برای USAF، ۱۲۰۰+ برای نیروی دریایی و تفنگداران دریایی ایالات متحده، در حالی که حدود ۱۴۰۰ فانتوم چند منظوره با ۱۲ کشور دوست دیگر خدمت کردند.
آخرین F-4 نیروی دریایی در اکتبر ۱۹۸۶ روی ناو USS America فرود آمد. در طول عملیات طوفان صحرا، نیروی هوایی F-4G Wild Weasels (نسخه بازسازی شده F-4E) را برای ردیابی رادار دشمن و سرکوب دفاع هوایی دشمن مانند SAM پرتاب کرد. باتری ها این اثربخشی به ارتش ایالات متحده کمک کرد تا در عرض ۲۴ ساعت آسمان بالای عراق و کویت را کنترل کنند.
از سال ۲۰۲۰، F-4 همچنان در خدمت ایران، ژاپن، کره جنوبی، یونان و ترکیه بود. نیروی هوایی آلمان همچنان از فانتوم ها در Holloman AFB به عنوان سکوی آموزشی برای خلبانان جنگنده خود استفاده می کند. این هدف که به عنوان هدف هوایی QF-4 تعیین شده است، همچنان به عنوان یک هدف هوایی بدون سرنشین قابل استفاده مجدد مافوق صوت برای آزمایش موشک های هوا به هوا و زمین به هوا عمل می کند. به گفته نیروی هوایی، ۸۴ فروند QF-4 فعال در حال حاضر در پایگاه نیروی هوایی تیندال (فلوریدا) و هولومان AFB (نیومکزیکو) در حال عملیات هستند.
منبع: https://www.slashgear.com/1474587/f-4-phantom-excellent-fighter-jet/