ستاره شناسان کشف کردند که چگونه کهکشان های کوتوله کوچک “فسیل” تشکیل می دهند

کهکشان‌ها در اشکال و اندازه‌های متفاوتی وجود دارند، از جمله آنهایی که بسیار کوچکتر از کهکشان راه شیری ما هستند. این کهکشان های کوچکتر، نامیده می شوند کهکشان های کوتولهدر مقایسه با چند صد میلیارد ستاره در کهکشان ما، می تواند کمتر از ۱۰۰۰ ستاره داشته باشد. و هنگامی که این کهکشان‌های کوتوله پیر می‌شوند و شروع به فرسایش می‌کنند، می‌توانند به شکلی کوچک‌تر و متراکم‌تر به نام کهکشان کوتوله فوق فشرده تبدیل شوند.

تلسکوپ Gemini North اخیراً بیش از ۱۰۰ کهکشان کوتوله فرسایشی را مطالعه کرده است و می بیند که چگونه ستاره ها و گاز بیرونی خود را از دست می دهند و به کهکشان های کوتوله فوق فشرده یا UCD تبدیل می شوند.

ستاره شناسان کشف کردند که چگونه کهکشان های کوتوله کوچک “فسیل” تشکیل می دهند
این تصویر یک کهکشان کوتوله را نشان می‌دهد که در حال انتقال به یک کهکشان کوتوله فوق فشرده است، در حالی که کهکشان بزرگ‌تر از لایه‌های بیرونی ستاره‌ها و گازهایش جدا می‌شود. کهکشان های کوتوله فوق فشرده یکی از متراکم ترین گروه های ستاره ای در جهان هستند. این اجرام اسرارآمیز که نسبت به سایر کهکشان‌ها با جرم مشابه فشرده‌تر هستند، اما بزرگ‌تر از خوشه‌های ستاره‌ای – اجرامی که بیشتر به آن‌ها شباهت دارند – طبقه‌بندی را به چالش می‌کشند. قطعه گم شده در این پازل فقدان اشیاء انتقالی یا میانی کافی برای مطالعه بوده است. با این حال، یک بررسی جدید کهکشانی، این قطعات گمشده را پر می کند تا نشان دهد که بسیاری از این اجرام مرموز احتمالاً از نابودی کهکشان های کوتوله تشکیل شده اند. NOIRLab/NSF/AURA/M. زمانی

یکی از محققان، اخترشناس NOIRLab، اریک پنگ، گفت: «نتایج ما کامل‌ترین تصویر را از منشأ این دسته از کهکشان‌های اسرارآمیز ارائه می‌کند که تقریباً ۲۵ سال پیش کشف شد. بیانیه. در اینجا ما نشان می‌دهیم که ۱۰۶ کهکشان کوچک در خوشه‌ی Virgo دارای اندازه‌هایی بین کهکشان‌های کوتوله معمولی و UCD هستند، که زنجیره‌ای را آشکار می‌کند که «شکاف اندازه» بین خوشه‌های ستاره‌ای و کهکشان‌ها را پر می‌کند.»

در حالی که ستاره شناسان پیش بینی می کردند که کهکشان های کوتوله می توانند به UCD تبدیل شوند، اما موارد زیادی از تبدیل یکی به دیگری را مشاهده نکرده بودند. بنابراین این مطالعه به دنبال این «حلقه های گمشده» بود تا ببیند این انتقال چگونه رخ داده است. آنها دریافتند که این کهکشان‌های میانی اغلب در نزدیکی کهکشان‌های بزرگ‌تر قرار دارند، که ستاره‌ها و گاز کهکشان‌های کوتوله کوچک را از بین می‌برند تا یک UCD را پشت سر بگذارند.

Kaixiang Wang از دانشگاه پکن توضیح داد: “وقتی مشاهدات Gemini را تجزیه و تحلیل کردیم و همه آلودگی های پس زمینه را حذف کردیم، می توانستیم ببینیم که این کهکشان های گذار تقریباً منحصراً در نزدیکی بزرگترین کهکشان ها وجود داشتند. ما بلافاصله متوجه شدیم که دگرگونی محیطی باید مهم باشد.”

این اجرام با استفاده از داده‌های بررسی‌های آسمانی که با استفاده از مشاهدات Gemini North پیگیری شد، شناسایی شدند. این به محققان این امکان را داد که کهکشان های کوتوله کوچک را از میان کهکشان های پس زمینه ای که در آسمان دیده می شوند، انتخاب کنند.

پنگ گفت: “این هیجان انگیز است که ما در نهایت می توانیم این تحول را در عمل ببینیم.” به ما می گوید که بسیاری از این UCD ها بقایای فسیلی قابل مشاهده کهکشان های کوتوله باستانی در خوشه های کهکشانی هستند و نتایج ما نشان می دهد که احتمالاً بقایای کم جرم بیشتری نیز وجود دارد.

این تحقیق در مجله منتشر شده است طبیعت.

توصیه های سردبیران







یکی از محققان، اخترشناس NOIRLab، اریک پنگ، گفت: «نتایج ما کامل‌ترین تصویر را از منشأ این دسته از کهکشان‌های اسرارآمیز ارائه می‌کند که تقریباً ۲۵ سال پیش کشف شد. بیانیه. در اینجا ما نشان می‌دهیم که ۱۰۶ کهکشان کوچک در خوشه‌ی Virgo دارای اندازه‌هایی بین کهکشان‌های کوتوله معمولی و UCD هستند، که زنجیره‌ای را آشکار می‌کند که «شکاف اندازه» بین خوشه‌های ستاره‌ای و کهکشان‌ها را پر می‌کند.»


منبع: https://www.digitaltrends.com/space/gemini-northi-ultra-compact-dwarf-galaxies/

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *