سرنوشت Aerith در Final Fantasy 7 Rebirth و مشکل با بازسازی ها

این قطعه حاوی اسپویلرهای اصلی Final Fantasy 7 و Final Fantasy 7 Rebirth است. لطفاً تا زمانی که Rebirth را تمام نکرده اید، مطالعه نکنید.

اغراق کردن اینکه مرگ Aerith در Final Fantasy 7 اصلی چقدر نمادین بود، سخت است. او ممکن است اولین شخصیت اصلی نباشد که در این سری مرده است، اما به دلیل محبوبیت بسیار زیاد بازی پس از انتشار، مرگ او مطمئناً بزرگترین را داشت. تأثیر. موج‌های آن در Final Fantasy 7 Rebirth، قسمت دوم سه‌گانه بازسازی‌شده اخیراً منتشر شده، ادامه دارد.

اما چرا مرگ او اینقدر خاطره انگیز بود؟ این یک لحظه تکان دهنده است، به سادگی می توان گفت. تکان دهنده به این دلیل که یک شخصیت کلیدی که بازیکنان عاشق شده اند، از بین رفته است. فقط به این دلیل که با وضوح کامل نشان داده می شود، موسیقی مانند نفس کشیدن متوقف می شود تا زمانی که او کساد کند و پیانو غمگینی بزند. بی سر و صدا دراماتیک است و تصویر شمشیر بلند تقریباً طنزآمیز سپیروث که سینه او را سوراخ می کند غیر قابل چشم پوشی است. سپس، لحظاتی بعد، مانند راه FF7، در حال اسنوبرد به پایین کوه هستیم.

بازسازی این لحظه معمایی ایجاد می کند. چگونه آن را در همان سطح از ارزش شوک بازسازی می کنید؟ غیرممکن است و اسکوئر انیکس آن را می داند. صاعقه دو بار نمی زند. اگر بدانیم که در راه است، مرگ Aerith در حال حاضر بدون تاثیر است.

بنابراین، با روحیه حفظ شوک اصلی، پیچ و تاب بزرگ توسعه دهندگان این است که یک جهان چندگانه ایجاد کنند تا ما را در حدس زدن نگه دارد. اهداف متعددی را دنبال می کند: ساختاری را برای عقب نشینی و ترکیب عناصر از سرتاسر اسپین آف های مختلف فراهم می کند. این یک روایت داستانی برای سرنوشت Aerith می دهد تا ما را در حدس زدن نگه دارد. و اجازه می دهد تا در مورد ماهیت این که یک بازسازی می تواند باشد، اظهار نظر کنیم و چیزهای آشنا را به چیزی تازه تبدیل کنیم.

تولد دوباره، در یک سطح، یک بازی است در باره بازی ها – یک تجربه خودارجاعی درباره وجود خودش. با این حال، اسکوئر انیکس با این کار خطر بیگانه کردن طرفداران جدید و قدیمی را به طور یکسان کرده است.

این تفسیر فراروایتی که در سرتاسر Rebirth اجرا می‌شود، تنها با آگاهی قبلی از نسخه اصلی کار می‌کند. بنابراین، واقعاً خنده دار است که Square Enix مکرراً بر آن اصرار کند سه گانه بازسازی برای تازه واردان استقبال می شود. این نیست! FF7 در حال حاضر یک شبکه درهم از خطوط داستانی در چندین اسپین آف است که با Kingdom Hearts در سهام wtf رقابت می کند. Rebirth به جای اینکه نسخه اصلی را بازگو کند، عناصری از Crisis Core را در بر می گیرد. همیشه بحراناحتمالاً The First Soldier و Dirge of Cerberus موضوعاتی به دنباله فیلم Advent Children. به جای اینکه سه گانه بازسازی تجربه ای قطعی را ارائه دهد که آن خطوط داستانی را در یک بسته منحصربفرد در بر می گیرد، دانش قبلی را فرض می کند و همه چیز را یک قدم جلوتر به سوی یک جهان چندگانه می برد. شاید یک قدم خیلی دور.

به‌عنوان یکی از طرفداران سریال، می‌توانم از تمایل به تا کردن عناصر خارج از نسخه اصلی قدردانی کنم. من همچنین می‌توانم از تفسیر فراروایتی به‌عنوان یک پیچش خودارجاعی هوشمندانه قدردانی کنم: به طور خلاصه، Remake می‌بیند که شخصیت‌ها سرنوشت را در بازی فریب می‌دهند تا سرنوشت جدیدی را رقم بزنند، درست همانطور که توسعه‌دهندگان به تغییرات احتمالی که یک بازسازی می‌تواند ایجاد کند اشاره می‌کنند. این ایده در نهایت از بین می رود زیرا طرح اصلی تولد دوباره به سختی از اصل اصلی منحرف می شود. به جای اینکه به طور کامل متعهد به تغییر باشد، قبل از ارائه یک پایان عجیب و غریب که بیشتر از پاسخ دادن به سؤالات است، مرز بین قدیم و جدید را می گذراند.

با این حال، نقطه گیر واقعی مرگ Aerith است. این دیگر لحظه تکان دهنده و ساده نسخه اصلی نیست، بلکه اوج گیج کننده ای برای یک بازی حدس و گمان پیچیده از داستانی است که با همان مفهوم مرگ او وسواس دارد. حتی قبل از انتشار بازی، اسکوئر انیکس از اینکه سرنوشتش فاش نشود، ناامید بود. سپس شروع بازی آینه مرگ او در نسخه اصلی است که از همان ابتدا با ما بازی می کند.

چه زمانی لحظه بزرگ در نهایت می رسد، ما Aerith را می بینیم که کشته شده اما همچنین نجات یافته است. مرده بلکه زنده این یک باتلاق متحول از جهان‌های متعدد، جدول‌های زمانی و تفاسیر است که لحظه‌ای ارزش احساسی را از بین می‌برد. Sephiroth را فراموش کنید، ابهام قاتل واقعی در Rebirth است.

می توانم تمایل به حدس زدن بازیکنان را درک کنم. به هر حال، چند بازیکن از Aerith در پخش مجدد نسخه اصلی دست کشیدند تا قبل از مرگش وقت خود را برای او تلف نکنند؟ میدونم که من مقصرم همچنین اسکوئر انیکس را به خاطر امتحان چیز جدیدی با خط داستانی چندجهانی‌اش تحسین می‌کنم، حتی در جایی که یک بازسازی مستقیم تک‌بازی از نسخه اصلی به راحتی کافی بود – و احتمالاً فروش خوبی هم داشت. علاوه بر این، من شک ندارم که Aerith همچنان نقش مهمی در Reunion یا هر بازی سومی که در نهایت به نام آن تمام شود، ایفا خواهد کرد. شاید او حتی در یک لحظه آخر فداکاری یک مرگ مناسب دریافت کند.

با این حال، برای تولد دوباره، نتیجه این همه پیچیدگی نتیجه‌ای شمالتی و ساخاری به یک بازی استثنایی است که کار شخصیت‌های فوق‌العاده منتهی به این نقطه را تضعیف می‌کند. تولد دوباره در اپیزودهای شخصیتی فردی خود برتر است، اما روایت فراگیر و پایان دادن به Aerith را بشارت می دهد و او را بالاتر از دیگران قرار می دهد. این بازی یک قطعه گروهی است، اما همه اینها به سرنوشت او بستگی دارد.

به‌علاوه، نمی‌توانم نسبت به توسعه‌دهندگانی که بخش اعظم Rebirth را صرف دستکاری و مخدوش کردن انتظارات ما می‌کنند، بدبین نباشم. چرا؟ در وهله اول به ماهیت یک بازسازی بپردازید، بلکه به معنای واقعی کلمه سه بازی را خریداری کنید. مرگ Aerith در نسخه اصلی پیامدهای داستانی روشنی دارد: اثبات سوء نیت Sephiroth ضروری است. در Rebirth کمتر واضح است و به نظر می رسد که فقط به این دلیل است که اینجا رخ می دهد دارد به آینه اصلی. در اینجا مرگ Aerith تنها در رابطه با بازی اصلی مهم است. افزودن ابهام به آن بیشتر شبیه یک تصمیم تجاری است تا روایتی.

من صادقانه عاشق Final Fantasy 7 Rebirth هستم من در نقدم به تفصیل توضیح دادم. من با آن قطعه و امتیاز آن بازی کردم، اما در نهایت تصمیم گرفتم که پایان بازی تجربه را خراب نکند. من عاشق بازیگوشی، گرمی و لطافت آن، شخصیت پردازی عمیق، بازی ورق شگفت انگیز آن هستم. به عنوان بازسازی یک کلاسیک دوست داشتنی، به طرفداران فرصتی برای تجربه دوباره آن آشنا می دهد. این واقعاً دلیل وجودی یک بازسازی و دستاوردی شگفت‌انگیز است که فراتر از دیگرانی است که به یک لیسیدن رنگ رضایت می‌دهند.

با این حال، بازی با سرنوشت Aerith بر موضوعی در هسته بازسازی‌ها تاکید می‌کند، و همین موضوع که فراروایت Rebirth منعکس می‌کند: چگونه بازگویی یک داستان آشنا همچنان می‌تواند شگفت‌انگیز باشد؟ با متمایل شدن بیش از حد به پیچیدگی، تولد دوباره در نهایت ما را به جای اشک با علامت سوال رها می کند.