صفحه‌های تسویه‌حساب شلوغ به «انفجار» کمک می‌کنند

انعام دادن یک بحث قدیمی آمریکایی است. چقدر و چه زمانی پرداخت می کنید؟ انتخاب است یا الزام؟ به طور کلی، فناوری حداقل در طول سال ها این کار را آسان کرده است. تلفن‌های هوشمند باعث شد دوستان بتوانند یک ماشین حساب برای دریافت انعام پیدا کنند و صورت حساب را تقسیم کنند. و اکنون، صفحه‌های تسویه‌حساب در همه جا، از فروشگاه‌های حضوری گرفته تا برنامه‌های تحویل، دکمه‌هایی را اضافه کرده‌اند که طراحی شده‌اند تا انعام دادن را برای شما آسان‌تر کنند.

این راحت است، تا زمانی که اینطور نباشد. طبق یک مرکز تحقیقاتی جدید Pew گزارش، فرهنگ انعام در آمریکا در سال های اخیر تغییر کرده است. هفتاد و دو درصد از آمریکایی ها می گویند که انتظار می رود انعام دادن در مکان های بیشتری نسبت به پنج سال پیش باشد. همه اینها مربوط به فناوری نیست، اما انکار آن سخت است نقش صفحه نمایش پرداخت در تورم بالا دارد. حتی گزارش Pew Research اشاره می کند که عمل انعام “در حال دستخوش تغییرات ساختاری و فناوری قابل توجهی است” از جمله “گسترش پلتفرم‌های پرداخت دیجیتال و دستگاه‌هایی که انعام را تشویق می‌کنند“

روزهایی که به دفتر می روم، گهگاه در یک کافی شاپ محلی از خودم یک لاته پذیرایی می کنم. همه چیز خوب است، تا زمانی که من پرداخت کنم. بخشی از وجود من از این واقعیت می میرد که یک لاته کوچک اکنون در منهتن حدود ۹ دلار است. وقتی کارتم را به ترمینال زدم، از من می پرسد که چقدر می خواهم انعام بدهم – ۲۰ درصد، ۲۵ درصد، و تعداد بالاتری که از حافظه خود مسدود کرده ام، اضطراب به وجود می آید. یک گزینه برای وجود دارد نه انعام یا برای وارد کردن یک نوک سفارشی، اما آنها کوچکتر هستند، و فشار دادن آن دکمه ها من را پر از اضطراب می کند که من آدم بدی هستم.

اخیراً، یکی از برادران مالی پشت سر من آهی کشید، زیرا مدت زیادی طول کشید تا رابط کاربری سفارشی را بفهمم. در نهایت در یک وحشت ناشی از اضطراب اجتماعی، دکمه ۲۵ درصد را فشار دادم. یا ۱۱٫۲۵ دلار. با آن قیمت، از لاته پشیمان شدم، و در ذهنم، شبح سوزه اورمان را شنیدم که مرا به خاطر داشتن غذای هزار ساله‌ام آزار می‌داد.

کیوسک های سلف سرویس گاهی اوقات از من بپرسید که آیا من هم می خواهم انعام بدهم. جسارت حتی پرسیدن هم حیرت آور است. و حتی اگر اکثر مردم در آن سناریو «بدون نکته» را انتخاب کنند، حافظه عضلانی و برنامه‌ریزی اجتماعی ممکن است به این معنی باشد که شخصی به طور تصادفی انعام می‌دهد.

صفحه نمایش همه این کارها را تا حدودی آسان می کند زیرا ریاضیات را کاهش می دهد. شما فقط دکمه ای را فشار دهید که به طور خودکار درصدی یا گاهی اوقات یک دلار اضافه می کند. همه اینها در جریان منظم تسویه حساب تعبیه شده است، و شما مجبور نیستید در کیف پول خود بگردید تا به شیشه انعام اضافه کنید. این تفکر – خواه این باشد که چقدر می توانید هزینه کنید یا اینکه چگونه بر کل شما تأثیر می گذارد – به معنای بیرون رفتن از پنجره است. این شبیه به خرید آنلاین یا درون برنامه ای است – فقط دکمه را فشار دهید و ادامه دهید.

رایج است که کارکنان خدمات عموماً راهنمایی های مستقیم را ترجیح می دهند – یا به آنها تحویل داده شود یا از طریق Venmo ارسال شود. اما اکنون که گزینه‌های پرداخت بدون نقد و اعلانات پرداخت پول رایج‌تر هستند، این کجا مناسب است؟ برای یک کسب و کار بسیار آسان است که این صفحات پرداخت را به سیستم خود اضافه کند و برای تنظیم پایین ترین گزینه “آسان” با قیمتی که ممکن است بالاتر از آن چیزی باشد که می خواهید ارائه دهید. آنها همچنین اغلب انتخاب یک جایگزین برای گزینه های از پیش تعیین شده را برای شما دشوارتر می کنند. در این صفحه‌ها، گزینه‌های «بدون نکته» یا سفارشی کوچک‌تر یا پایین‌تر در منو هستند. و در حالی که هیچ کس نیست اجبار کردن شما برای انجام هر کاری، یک متقاعد کردن ملایم اتفاق می افتد که همیشه احساس درستی نمی کند. با DoorDash، اگر ندارید قبل ازنکته، شما اکنون یک هشدار دریافت می کنید که شما غذا ممکن است به تاخیر بیفتد. اگر انعام را به جای یک انتخاب یک تعهد بدانید، منطقی است – اما برای کسانی که انعام را پاداشی برای خدمات خوب می دانند، ممکن است مانند اخاذی نیز احساس شود.

تا جایی که ممکن است، من همچنان سعی می کنم به صورت نقدی انعام بدهم. تابستان گذشته در بستنی‌فروشی محلی‌ام، دلم را گرم کرد که دلارم را در شیشه‌ای با برچسب «کمکم کن هزینه تحصیلم را در خارج از کشور ایتالیا تأمین کنم». احساس خیلی بهتری نسبت به یک درخواست دیجیتال داشت.