“فاز ترس”: توماس سالا در یک بازی دیگر Falconeer

اوایل امسال با توماس سالا، سازنده The Falconeer و بازی جدیدش، Bulwark: Falconeer Chronicles صحبت کردم. زمانی که توسعه در Bulwark به پایان می‌رسید، به‌ویژه مشتاق بودم که چت کنم، زیرا، به‌عنوان یک توسعه‌دهنده تقریباً انفرادی، روند سالا همیشه بسیار اکتشافی به نظر می‌رسید.

در مورد Bulwark، این روند اکتشافی منجر به یک بازی واقعاً جذاب شده است: یک ماجراجویی که شما را موظف می‌کند یک تمدن در وسط اقیانوس بسازید. این بازی که تا حدودی توسط دنیای The Falconeer شکل گرفته است – و تا حدی توسط یک “نمونه نمایشی در حال تکامل” شکل گرفته است – این یک بازی دیگر ساخته سالاست که تشخیص آن غیرممکن است. بنابراین چه احساسی دارد که از چنین توسعه شهودی بیرون بیایید؟

---

اوضاع چطوره؟

توماس سالا: قرار است یک ساعت و نیم دیگر ارسال پلی استیشن را انجام دهیم. آنها فقط برخی از فضاها را در زبان ژاپنی به هم ریختند. من سه هفته است که این کار را انجام می دهم! هر شب دارم کار توسعه دهنده بازی را انجام می دهم. این بخش غیر سرگرم کننده توسعه است: “اوه، خطوط ژاپنی در این صفحه پر شده است.” این یک دردسر است!

این کاملا با اولین سوالی که می خواستم از شما بپرسم مرتبط است. آخرین باری که صحبت کردیمگفتی، “خلاقیت برای من آشفته است.” و من مجذوبم: آیا زمانی وجود دارد که شما به پایان بازی برسید، جایی که وارد دوره ای می شوید که کمی شبیه به مرتب کردن کار است؟ الان اینجا هستی؟

Bulwark: Falconeer Chronicles – One Epic Build Trailer | بازی های PS5 و PS4

سالا: من دیروز در این مورد توییت کردم. من در حمام بودم و تمام لحظات بدم را در حمام دارم. من حدود سه ساعت در حمام نشستم و سعی کردم آرامش داشته باشم، و بعد از آن غرغرها بیرون آمدند.

برای من خلاقیت دو مرحله دارد. مرحله آزاد وجود دارد که در آن شما فقط در حال کاوش هستید و به خود انگیزه می دهید. این “به این نگاه کن!” و همه چیز هیجان انگیز و جدید است و شما در حال کشف چیزهای جدید هستید. و این موضوع خودش است.

و سپس به نقطه‌ای می‌رسی که همه چیز در حال اجراست – گفتم ترس، اما ممکن است فقط آسیب‌پذیری یا اضطراب باشد. شما به جایی می رسید که باید این چیز را به دنیا بیاورید و مردم در مورد آن نظر داشته باشند. بنابراین به مرحله ای می رسید که دیگر نمی توانید از نظر ذهنی آزاد باشید، زیرا نگران این هستید که مردم چه فکری می کنند و چگونه کار می کند و آیا کافی است یا خیر.

این دو بخش متمایز خلاقیت است. اما فکر می کنم بیشتر اشتباهات رشد من در زندگی زمانی است که متوجه نشده ام وارد فاز دوم شده ام، جایی که فکر می کنم هنوز آزادم و در واقع نیستم. من در حال حاضر به جای کاوش آزادانه، تمام انتخاب هایم را از نظر ذهنی ذخیره می کنم. من آن را ترس می نامم، زیرا بسیار ترسناک است، زیرا شما به دنیا می روید. اما در واقع بسیار آسیب پذیر است. زمانی است که شما می روید: بسیار خوب، من این کار را انجام دادم و اکنون آن بیرون است.

بنابراین من بلافاصله یک سوال در مورد آن دارم. چگونه از ایده های جسورانه محافظت می کنید؟ چگونه از جسارت خود در مرحله دوم محافظت می کنید، جایی که چیزها را دوباره ارزیابی می کنید و محتاط تر هستید؟

سالا: وقتی در آن مرحله هستید نمی توانید آن مکان خلاق را لمس کنید. من فکر می کنم ممکن است یک خیابان یک طرفه باشد. بنابراین وقتی وارد این ذهنیت شدی که در آن به بقیه مردم دنیا فکر می‌کنی و در مورد کاری که انجام می‌دهی چه فکر می‌کنند، یا از کجا می‌خواهی امرار معاش کنی، یا باید به یک ضرب الاجل برسی، یا دنیا به نوعی دخالت می کند؟ فکر نمی کنم بتوانید به آن وضعیتی که در آن تصمیم های جسورانه می گیرید برگردید. و اینجاست که حرفه ای گری و انضباط شروع می شود.

زیرا آن وقت تبدیل به یک پیگیری فکری می شود، جایی که شما باید کاری را که انجام می دهید تجزیه و تحلیل کنید. شما بر اساس نتیجه ای که می خواهید، انتخاب های فکری می کنید. بنابراین شما به مرتب کردن وسایل خود بروید، و من متوجه شدم که هر چه بیشتر این کار را انجام دهم، آگاهانه تر از آن آگاه هستم. من می توانم تمام سیم های کوچکی را که از درختان بسته ام ببینم و سپس می توانم شروع به چیدن آنها کنم و چیزی از آن ببافم.

گاهی اوقات این به معنای کشتن چیزی است. من فکر می‌کنم این مرحله کمی “عزیزان خود را بکش” است، جایی که شما فقط هر چیزی را از بین می‌برید و تمیز می‌کنید. این بسیار عقلانی تر است و شما در انتخاب های خود سخت تر و مستدل تر می شوید. و تجاری مانند. من فکر می کنم این فقط مراحل است. من افرادی را می شناسم که می توانند آن چیزها را با هم مخلوط کنند. اما من نمی توانم.

برای بازگرداندن آن، آیا هیچ چیز خلاقانه ای از آن مرحله تحلیلی بیرون می آید؟

سالا: این کار را انجام می دهد. فکر می کنم برای The Falconeer، در فاز اول خیلی گیر کردم و در فاز دوم به اندازه کافی نبودم. بنابراین، آن بازی بسیار سازش ناپذیر است. یه جورایی ریسه و خامه. اما آنجا بود که من یاد گرفتم که شما واقعاً می توانید آنچه را که انجام می دهید تجزیه و تحلیل کنید و به نوعی آن را هدایت کنید.

بنابراین، اگر به برخی از هنرها نگاه کنید، گاهی اوقات بسیار وحشیانه است اگر مستقیماً از ذهن هنرمند خارج شود. هضم آن به عنوان بیننده سخت است. و وقتی در آن فاز فکری هستید، می توانید خود را به عنوان آن بیننده تغییر دهید و بگویید: “باشه، من این کار را کردم. این کاری است که قرار است انجام دهد، این چیزی است که روی بازیکن یا بیننده تاثیر می گذارد.” و سپس می توانید آن را هدایت کنید یا به نوعی – من نمی گویم “آن را کمی ضد عفونی کنید”؟

اگر به تابلوی فرانسیس بیکن و برخی از این اشکال گوشتی و عجیب و غریب نگاه کنید؟ گاهی اوقات خیلی زیاد است. اگر فقط می خواهید ترس و عصبانیت را نشان دهید که کارساز است یا آسیب شخصی. اما بازی ها همیشه آرزویی هستند. در برخی موارد باید بخواهید در چیزی بهتر شوید. بنابراین فکر می‌کنم وقتی از نظر فکری با آن درگیر می‌شوید، می‌توانید کمی مزخرفات را حذف کنید و لحظه‌ای را پیدا کنید که شبیه این است: “باشه، من این را دوست دارم. این چیزی است که من می‌خواهم.” می توانید خودتان را تحلیل کنید. “خوب، ظاهراً این همان چیزی است که قرار است باشد. و حالا بیایید آن را کمی شکل دهیم که برای همه قابل هضم باشد.” و من فکر می‌کنم «همه» در کاری که من انجام می‌دهم، اصطلاحی است بسیار سست، زیرا همیشه یک جایگاه کوچک خواهد بود. اما شما آن را برای افراد بیشتری از من شکل می دهید.

خنده دار است که شما در مورد بیکن صحبت می کنید، زیرا همیشه من را به یاد یکی از آن نقاشان آلا پریما می اندازید، نقاشانی که فقط رنگ را جابجا می کنند و سپس در نهایت به شکل عالی در می آید. و بسیار id مانند است. اما به نظر من اکنون در نقطه ای هستید که می توانید ببینید در این فرآیند چه کرده اید؟ صحبت با شما در مورد این بازی در چند سال گذشته چه چیز هیجان انگیزی بود؟ فقط شما همیشه نسبت به آن احساس می کنید. میدونی، تو اینجوری میگی: “اوه، آره، من این کار رو کردم.” اما اکنون شما مرا به عنوان کسی می‌بینید که اکنون در واقع شکل کامل کاری را که انجام داده‌اید دریافت کرده‌اید و به آن واکنش نشان می‌دهید. شما می توانید همه چیز را ببینید.

سالا: بله، اما چیز ترسناک در مورد آن این است که شما می توانید شکست های آن را نیز ببینید. به همین دلیل است که مرحله ترس است. می توانید آن را ببینید. من همیشه می خواهم بیشتر کار کنم. هرگز لحظه ای نیست که به آنجا بروم: بایست. بنابراین همیشه می خواهید کارهای بیشتری انجام دهید. و در یک نقطه، شما باید بگویید، “باشه، بیایید آن را جمع بندی کنیم.” و همچنین مرحله ای است که برای مدتی با آن تمام شده ام. بازی باید در جهان باشد تا بتوانم دوباره شارژ کنم و سپس دوباره با افکار مردم در مورد آن درگیر شوم.

با این حال، همیشه کار نمی کند، زیرا وقتی ترس به درون من می رود، ترس از این نیز هست: من در حال تمام شدن پول هستم. و سال ۲۰۲۳ برای بازی های مستقل بی رحمانه بود. فکر نمی کنم به اندازه کافی در مورد آن صحبت شود. اما شما تعداد زیادی از این هندهای با کیفیت بالا را می بینید که بودجه کمی از دوره پول رایگان دریافت کردند. و آنها در حال کاوش در مرزها بودند. اما مردم آزادی داشتند و بعد پول وارد نمی‌شود و حالا همه آن را می‌برند. زیرا بازار در هند واقعاً خشن بوده است. کسی مستقل نیست که من با آن صحبت کنم که نترسد.

بنابراین، وقتی این ترس به درون شما می‌آید، بسیار خطرناک است، زیرا با خلاقیت می‌خواهید بگویید، “چگونه می‌توانم این را بیشتر کنم…؟” این مانند برخی از کارهای نمایشی در حال تکامل است که من در Bulwark انجام دادم، جایی که با افرادی که آن را بازی می کردند و آن را هضم می کردند، کار می کردم، و سعی می کردم اشتباهات زیادی از این نظر مرتکب نشوم.

اما به همین دلیل است که من نسخه ی نمایشی را در یک نقطه قطع کردم. این شما را به شک و تردید بیشتر سوق می دهد: در مورد اینکه مردم چه فکری می کنند بیشتر نگران می شوید. می توانید با آب حمام نوزاد را بیرون بیاندازید. و من فکر می کنم که این بزرگترین خطر در مورد فعلی Bulwark است: تلاش برای انجام کارهای بیش از حد. متوجه هستم. خیلی کارها را انجام می دهد. و سپس، “اوه، بیایید آن را دشوارتر، چالش برانگیزتر کنیم…” بنابراین در پایان یک پروژه با خودم می جنگم: چقدر می خواهم انجام دهم؟ این یک تعادل خوب بود، آن جو خلاقانه را حفظ کرد، و سپس: من می خواهم یک بازی خوب بسازم، نه فقط برخی اظهارات شخصی. بنابراین به همین دلیل است که “ترس” ممکن است کلمه خوبی برای همه اینها باشد. بسیار آسیب پذیر است. به این معنی است که شما آن را در آنجا قرار می دهید. و خیلی سخت است که در آن فشار عاطفی که به دست می آورید، در اعتقادات خود محکم بمانید.

این نیز فوق‌العاده خطرناک است، زیرا برای من بسیار گران است که بخواهم خانواده را زنده نگه دارم یا کارها را ادامه دهم. چون من کنسرت های جانبی و تدریس زیادی انجام نمی دهم. من به این احتیاج دارم. من معتقدم که اگر این تعامل را با مخاطبان خود انجام دهید، چیزهایی به شما می آموزد که احساس شما را نسبت به کاری که انجام می دهید افزایش می دهد. و من از افرادی که در Discord طرفداران فوق العاده ای هستند بسیار آگاه بوده ام که، می دانید، این بازی را هر روز برای استراحت، ساعت ها و ساعت ها انجام می دهند. فقط به این دلیل که می توانند چیزهایی بسازند. من می خواهم آن را زنده نگه دارم. این یک طناب محکم است. و گاهی اوقات، مانند توسعه The Falconeer، تعامل با افراد دیگر بسیار سخت است زیرا همه چیز احساسی است. و گاهی اوقات می توانید از آن لذت ببرید. من به مدت ۱۵ سال کار برای استخدام انجام دادم و همیشه به صحبت های مشتریان گوش می دادم. بنابراین شاید این یک نوع تصدیق مجدد بود که همه چیز بد نیست. شما باید در یک نقطه نرم شوید.

من فکر می کنم Bulwark هنوز هم این چیز عجیب و غریب است. چیزی که من در مورد مکان فعلی آن دوست دارم این است که همه این قطعات را در جای خود دارد و همه چیز صداگذاری شده است و محتوای زیادی وجود دارد. و می توانید به سایر شهرک ها بروید. برخی از منابع تمام می شود، و سپس شما نیاز به جابجایی و تجارت و غیره دارید. اما هنوز هم این است که شما بگویید: “باشه، من این دنیای کوچک قلعه را دارم. حالا من می خواهم اعلام جنگ کنم و ببینم چه می شود. یکی می‌خواهد بگوید، “خب، این عمق مانند هیچ بازی پارادوکسی را ندارد”، اما فقط یک اشاره کوچک وجود دارد: همیشه برای تعامل با شما وجود دارد. می‌دانید، Windows Central گفت: “این یک بازی استراتژی کم‌مخاطره است که کلمه را فتح می‌کند.” و من فکر می کنم: بله، این همان جایی است که من آن را می خواهم.