قانون آزادی رسانه اتحادیه اروپا و فشار برای استفاده از نرم افزارهای جاسوسی برای روزنامه نگاران

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که فرانسه، ایتالیا و یونان برخی از هفت کشوری هستند که به مقامات فشار می‌آورند تا در صورت امنیت ملی از خبرنگاران جاسوسی کنند.

قانون آزادی رسانه اتحادیه اروپا برای اولین بار در سپتامبر سال گذشته منتشر شد و هدف آن تقویت استقلال و کثرت گرایی بخش رسانه در اروپا است. با این حال، برخی از مفسران بیم دارند که بدون عبارت و مقررات صحیح، قانون جدید عملاً به نتایج معکوس دست یابد.

امروز، ۱۵ دسامبر، کمیسیون اتحادیه اروپا دور نهایی مذاکرات (سه گانه) را برگزار می کند که در آن ممکن است مشاهده شود که دولت های تندرو با سایر اعضا سازش پیدا می کنند.

قانون آزادی رسانه اتحادیه اروپا (EMFA) چیست؟

همانطور که ذکر شد، قانون آزادی رسانه اتحادیه اروپا تلاشی برای تعیین برخی قوانین برای تضمین و حفاظت از آزادی و کثرت گرایی رسانه ها در سراسر اتحادیه است. این امر به دنبال نگرانی‌هایی در مورد یک چشم‌انداز رسانه‌ای به شدت سیاسی شده است. برای این کار، شامل تدابیری در برابر مداخله سیاسی در تصمیم گیری های سرمقاله و استفاده از آن است نرم افزارهای جاسوسی علیه روزنامه نگارانچارچوبی برای شفافیت، افزایش حفاظت از منابع روزنامه نگاری و موارد دیگر.

به‌نظر می‌رسد مذاکرات در حال انجام، علی‌رغم اینکه نیات آن خوب و ضروری است، با برخی بندهای بحث‌برانگیز که مفسران را نگران می‌کند، قانون را شکل داده است.

«قانون آزادی رسانه اتحادیه اروپا (EMFA)، اگرچه با نیت خوب است، دارای نقص‌های قابل توجهی است. مدافعان حقوق دیجیتال نوشت در بنیاد Electronic Frontier در ۶ دسامبر، در مورد وضعیت ویژه پیشنهادی برای رسانه های بزرگی که محتوای آنها را نمی توان از پلتفرم های بزرگ فناوری حذف کرد، اظهار نظر کرد.

نکته بحث برانگیز دیگر در مورد استفاده از ابزارهای نظارتی علیه روزنامه نگاران است. برخی از کشورها که به عنوان راهی برای غیرقانونی کردن این عمل پس از پرونده های پرمخاطب در سراسر اروپا متولد شده اند، به دنبال بند “امنیت ملی” هستند (ماده ۴). به گزارش خبرنگاران بدون مرزاین “مقررات خطرناکی است که قانون را از درون مسموم می کند.”

آزادی بیشتر یا نظارت؟

در حالی که ماده بدنام ۴ و معافیت “امنیت ملی” چیز جدیدی نیست – در واقع در ژوئن به متن اضافه شد – افشاگری های جدید تا حدودی بر روی آن کشورها که با هم لابی می کنند برای مشروعیت بخشیدن به این نوع نظارت دولتی روشن می کند.

آ تحقیق مشترک در میان سه رسانه اتحادیه اروپا (تحقیق اروپا، غیرانتفاعی فرانسوی Disclose و مستقر در هلند Follow the Money) فاش کرد که فرانسه، یونان، ایتالیا، قبرس، فنلاند، سوئد و مالت آیا این هفت دولت همچنان در حال تلاش برای اجازه استفاده از نرم افزارهای جاسوسی علیه روزنامه نگاران با وجود موج انتقادات در سراسر صنعت هستند.

بر اساس سندی که توسط کنسرسیوم رسانه ای به دست آمده و توسط یک مقام بلندپایه آلمانی حاضر در سه گانه گذشته در ۲۲ نوامبر نوشته شده بود، ایتالیا قوی ترین مواضع خود را بیان کرد و بند اضافی را “لازم و خط قرمز” دانست. فرانسه، فنلاند و قبرس گفته اند که در مورد این موضوع “خیلی انعطاف پذیر نیستند”. در حالی که سوئد، مالت و یونان “با برخی نکات ظریف” موافق بودند.

آلمانی گرین یکی از مذاکره کنندگان گفت: “دولت ها کاری ندارند که با تلفن های روزنامه نگاران تماس بگیرند. ما در پارلمان اروپا برای این موضوع تدارک دیده ایم. این غیرقابل قبول است که کشورهای عضو اکنون سعی می کنند این بند جاسوسی را از در پشتی بازگردانند.” دانیل فروند، نماینده پارلمان اروپا، برای تحقیق در اروپا.

بزرگترین ترس در اینجا این است که چنین مقرراتی عملاً استفاده غیرقانونی از پگاسوس و نرم افزار جاسوسی درنده علیه روزنامه نگاران، که قبلاً در یونان، اسپانیا، بلغارستان و مجارستان رخ داده است. این دولت ها همگی قبلاً برای توجیه اقدامات خود با کارت امنیت ملی بازی کرده اند.

قبل از آخرین افشاگری‌ها، ۱۷ سازمان رسانه‌ای اروپایی یک قرارداد را امضا کردند نامه ی سرگشاده خواستار “تصویب جمله بندی قوی در نسخه نهایی”.

آن‌ها نوشتند: «ما عمیقاً نگران تأثیر سردرگمی هستیم که اگر متن نهایی شرایطی را برای افشای منابعی تعیین کند که با استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر فاصله دارند و بند «این مقاله بدون لطمه‌ای به مسئولیت کشورهای عضو در قبال آن است» را حفظ کند، نگران هستیم. حفظ امنیت ملی».

اتحادیه اروپا همیشه سنگر آزادی و کثرت گرایی رسانه ها بوده است، اما امروز این ارزش های مرکزی در حال افول هستند. جایی که حاکمیت قانون تضعیف می شود، آزادی رسانه ها اغلب اولین قربانی است.

در زمان نگارش این مقاله، نمایندگان کشورهای عضو اتحادیه اروپا در حال بحث در مورد این دو خط کاملاً متمایز در مورد این موضوع خاردار هستند. ما نمی دانیم کدام یک از این دو در نهایت پیروز خواهد شد، اما به احتمال زیاد تندروها باید با سایر کشورها سازشی پیدا کنند. آیا این برای محافظت واقعی از آزادی رسانه ها و روزنامه نگاران کافی است یا نه حریم خصوصی در اروپا هنوز دیده نشده است.