منتقدان می گویند اولین پرواز فرا اقیانوس اطلس با سوخت ۱۰۰٪ “پایدار” در حال شستشوی سبز است

اولین پرواز فراآتلانتیک جهان با سوخت ۱۰۰٪ پایدار هوانوردی (SAF) توسط منتقدان به عنوان “گرین شستشو” مورد حمله قرار گرفت.

سفر سه شنبه از لندن به نیویورک با Vrigin Atlantic 787 توسط خطوط هوایی و سیاستمداران به عنوان یک “نقطه عطف” در سفر به صفر خالص جشن گرفته شده است. با این حال، دانشمندان و فعالان اقلیم این ادعاها را تحقیر کرده اند.

نظرات در مورد پتانسیل SAF ها، که از جایگزین های مختلف برای سوخت های فسیلی ناشی می شوند، تقسیم شده است. بر اساس یک برگه اطلاعات Virgin Atlantic، برای پرواز روز سه‌شنبه، SAF عمدتاً از چربی‌های زائد و قندهای گیاهی ساخته شده است. [PDF] به اشتراک گذاشته شده با TNW. این شرکت هواپیمایی انتظار دارد که انتشار کربن حاصله ۷۰ درصد کمتر از تولید سوخت جت مبتنی بر نفت باشد.

شای وایس، مدیر عامل شرکت ویرجین آتلانتیک، گفت که پرواز آزمایشی بوئینگ ۷۸۷ ثابت می کند که SAF “می تواند به عنوان یک جایگزین ایمن و قابل حمل برای سوخت جت مشتق شده از فسیل استفاده شود.” او افزود که این “تنها راه حل مناسب برای کربن زدایی هوانوردی در مسافت طولانی است.”

واکنش‌های دولت بریتانیا – که تا حدی بودجه مبارزه را تامین کرد – حتی خوش بینانه‌تر بوده است. ریشی سوناک، نخست وزیر، این سفر را به عنوان «اولین پرواز خالص صفر فراآتلانتیک» ستود، در حالی که وزارت حمل و نقل اعلام کرد که «دوران جدیدی از پرواز بدون گناه را آغاز می کند». هر دوی این ادعاها بلافاصله توسط گروه‌های زیست‌محیطی رد شد.

کیت هویت، مدیر سیاست‌گذاری فدراسیون محیط زیست هوانوردی (AEF)، گفت وعده‌ها مبنی بر اینکه این سفر ما را به «پرواز بدون گناه» نزدیک‌تر می‌کند، «شوخی» بود. او خاطرنشان می کند که SAF ها در حال حاضر حدود ۰٫۱٪ از سوخت جهانی هوانوردی را تشکیل می دهند – و مقیاس آن بسیار دشوار خواهد بود. پایدار.

هویت به TNW گفت: «تلاش برای افزایش تولید سوخت جایگزین، استفاده از ضایعات صنایع اساساً ناپایدار مانند کشاورزی فشرده حیوانات، یا استفاده از پلاستیک غیرقابل بازیافت – همانطور که دولت بریتانیا در حال برنامه ریزی برای انجام آن است – به سختی یک راه حل پایدار است.

وی افزود که SAFها همچنین به اندازه نفت سفید در لوله اگزوز CO2 منتشر می کنند. این به این دلیل است که آنها هنوز هم سوخت هیدروکربنی هستند و در هنگام احتراق، گاز CO2 مشابه نفت سفید تولید می کنند. با توجه به AEF، هر گونه کاهش CO2 صرفه جویی “خالص” در طول فاز تولید خواهد بود – مانند جبران کربن.

لیارتباط آن با ایده «پرواز بدون گناه» عمیقا گمراه کننده است و خطر ایجاد یک بحث درست و صادقانه در مورد اینکه چقدر می توانیم در حین دستیابی به اهداف آب و هوایی چقدر پرواز کنیم، وجود دارد. «اگر مردم به این باور برسند که صنعت راه حلی برای پرواز سبز پیدا کرده است که می تواند برای محیط زیست مضر باشد.”

نگرانی های AEF تکرار شد توسط Stay Grounded، یک شبکه جهانی از مبارزان بحران آب و هوا. این گروه این پرواز را “گرین شویی” توصیف کرد.

Stay Grounded اصرار دارد که SAF یک پرواز خالص صفر یا حتی پایدار نیست، زیرا بر مقادیر زیادی سوخت زیستی و استفاده ناکارآمد از انرژی‌های تجدیدپذیر متکی است. این گروه همچنین SAF را به عنوان “هدر دادن زیست توده و انرژی های تجدید پذیر در حمل و نقل برای ثروتمندان” مورد انتقاد قرار داد. گفته می‌شود که اصطلاح مناسب‌تر برای منبع انرژی «جایگزین‌های سوخت فسیلی» یا «سوخت‌های کشاورزی» است.

“[The] فینلی اشر، مهندس سابق هوافضا در رولز رویس و یکی از اعضای Stay Grounded در بیانیه‌ای گفت: سوخت از طریق فرآیندی تولید شده است که یک بن‌بست فناوری است. استفاده از سوخت جت موجود.”

تا زمانی که پرواز واقعا سبز امکان پذیر نباشد، هم AEF و هم Stay Grounded می گویند تنها گزینه پایدار کاهش چشمگیر سفرهای هوایی است. با توجه به صنعت هوانوردی، این به سادگی واقع بینانه نیست.

این بخش همچنین به مزایای اجتماعی و اقتصادی SAF اشاره کرده است.

مانند بسیاری از خطوط هوایی، ویرجین آتلانتیک می خواهد که SAF تا سال ۲۰۳۰ ۱۰ درصد سوخت هوانوردی را به خود اختصاص دهد. این شرکت پیش‌بینی می‌کند که این مبلغ حدود ۱٫۸ میلیارد پوند (۲٫۱ میلیارد یورو) در ارزش افزوده ناخالص به بریتانیا و همچنین بیش از ۱۰۰۰۰ شغل کمک خواهد کرد.

با این حال، ویرجین آتلانتیک با مبارزان در یک نکته موافق است: رسیدن به تولید SAF در مقیاس بسیار چالش برانگیز است. برای دستیابی به این هدف، این شرکت هواپیمایی خواستار سرمایه گذاری بیشتر دولت است.