۲۹ آوریل ۲۰۰۱، مأموریت ریزگرانشی مکسوس ۴ با موفقیت از شمال سوئد پرتاب شد.
موشک پرتاب‌کننده، یک کاستور ۴B با سوخت جامد ۱۱٫۵ تنی بود که محموله‌ای به وزن ۴۸۹ کیلوگرم از هفت آزمایش علمی را با پیوندهای تله‌متری و ویدئویی مرتبط با آنها حمل کرد.
این محتویات در پنج ماژول مستقل چیده شده بودند و کل بسته شامل ۱۴ دوربین فیلم‌برداری و یک دوربین مادون قرمز بود.
شمارش معکوس و پرتاب در شرایط تقریباً عالی انجام شد. مکسوس ۴ به سمت بالا پرتاب شد تا به حداکثر سرعت حدود ۳۶۰۰ متر در ثانیه و حداکثر ارتفاع ۷۰۴ کیلومتر برسد.
از سوختن بوستر تا ۷۰ کیلومتر بالای جو و ورود مجدد اتمسفر ۷۴۰ ثانیه بعد، محموله در شرایط ریزگرانشی عالی قرار داشت. هر هفت بسته علمی، که در پنج ماژول مستقل قرار گرفته‌اند، و همچنین تله‌متری مأموریت، به خوبی عمل کردند.
دانشمندان توانستند آزمایش‌های خود را به‌صورت تعاملی انجام دهند. بااین‌حال، سیستم بازیابی چتر نجات به درستی مستقر نشد و بسته محموله در اثر برخورد با زمین به شدت آسیب دید.
دانشمندان وقتی دریافتند که بسیاری از کارهای آزمایشی آنها قابل نجات است، احساس آسودگی کردند. ماژول‌های علمی قوی بودند و اگرچه بیشتر تجهیزات برای استفاده مجدد، بیش از حد آسیب دیده بودند، اما بسیاری از داده‌های ذخیره‌شده در هواپیما قابل بازیابی بودند.
بسیاری از نمونه‌های باارزش تولیدشده در ریزگرانش، برای مثال کریستال‌های سیلیکون و زئولیت، از تصادف جان سالم به در برده بودند.
منبع: https://digiato.com/astronomy/maxus-4-lunched