نگاهی به آنچه که موتور ۴٫۰ لیتری جیپ را بسیار عالی کرده است

جیپ از اوایل سال ۱۹۴۸ شروع به ارائه شش آپشن مستقیم در جیپسترها و پیکاپ ها کرد، از جمله نسخه های با گشتاور ۲۳۲ و ۲۵۸ (۴٫۲ لیتری) اینچ مکعبی که از دهه ۱۹۷۰ شروع شد. جیپ ۲۵۸ را در CJ، واگنر، پیکاپ، جیپستر و سری YJ Wrangler که در سال ۱۹۸۷ معرفی شد. مدل های XJ Cherokee. 4.0 اولین بار در سال ۱۹۹۱ در رانگلرز ظاهر شد و در طول دهه ۱۹۹۰ در مدل های پیکاپ کومانچی، واگنیرز و گرند چروکی نیز موجود بود. جیپ ۴٫۰ را پس از مدل سال ۲۰۰۶ کنار گذاشت و آن را با یک موتور V6 3.8 لیتری جایگزین کرد.

محبوبیت ۴٫۰ تا حد زیادی به دلیل قابلیت اطمینان معروف آن است. انتظار می رود این موتورها با تعمیر و نگهداری منظم بیش از ۲۰۰۰۰۰ مایل کارکرد قابل اعتماد ارائه دهند و یکی از مالکان چروکی ۵۰۰۰۰۰ مایل را با موتور ۴ لیتری اصلی جیپ خود طی کرده است.

این موتورها به دلیل طراحی داخلی ساده، بدون مشکل کار می کنند. ۴٫۰ مانند بسیاری از موتورهای دیگر دارای میل بادامک بالای سر نیست. در عوض، از سیستمی از بالابرها، میله ها و راکرهای هیدرولیک برای عملکرد سیستم شیر استفاده می کند. ۴٫۰ همچنین یکی از اولین موتورهای I6 بود که دارای سیستم تزریق سوخت چند پورت بود، سیستمی که توسط رنو و بندیکس توسعه یافته بود. موتورهای ۴٫۰ لیتری با این سیستم اغلب به عنوان موتورهای “رنیکس” شناخته می شوند. در بررسی بلندمدت خود از چروکی ۱۹۹۷، روند موتور در مورد ۴٫۰ I6 گفت: “مالکان علاقه زیادی به موتور شش سیلندر خطی ۴٫۰ لیتری/۱۹۰ اسب بخاری با گشتاور دارند. این نیروگاه OHV با عمر طولانی برای رساندن مردم به جایی که باید بروند، چه از طریق کولاک یا بالا رفتن از دامنه کوهی پرتگاه.”