هر دو خودرو وارد لمانز ۶۴ شدند، اما هیچ کدام از خودروها به پایان نرسیدند. فراری سه جایگاه برتر (و پنج رتبه از شش رتبه برتر) را به خود اختصاص داد و پورشه پنج رتبه از شش رتبه بعدی را به خود اختصاص داد. Aerodjet رنه بونت در رده ۲۳ قرار گرفت (پس از شروع در رتبه ۵۳)، با انجام ۲۶۰ دور. پانهارد CD LM64-01 به مدت ۱۳ ساعت (۱۲۴ دور) دوید قبل از اینکه مشکلات گیربکس مسابقه آن را متوقف کند، در حالی که LM64-02 به مدت ۱۰ ساعت (۷۷ دور) قبل از از کار افتادن موتور آن کار کرد.
هیچ یک از خودروها دوباره مسابقه ندادند تا اینکه هر دو در سال ۲۰۰۴ در لمان کلاسیک در چهلمین سالگرد تنها مسابقه خود شرکت کردند. دویچ به ساخت خودروهای بیشتری ادامه داد و نسخه مسافربری پانهارد تا سال ۱۹۶۷ ساخته شد، زمانی که پانهارد تصاحب شد و در سیتروئن ادغام شد. دویچ بعداً روی همین موضوع کار کرد خودروی مسابقه ای نمادین پورشه ۹۱۷که به همین ترتیب دم بلند و ضریب درگ پایینی داشت.
امروزه Panhard CD LM64 به عنوان یکی از شناخته شده ترین نمونه های اولیه مسابقه در Le Mans و یکی از مهم ترین آنها در نظر گرفته می شود زیرا بدون استثنا، آیرودینامیک ترین خودروی تمام دوران است. با ضریب درگ فقط ۰٫۱۲، از هر خودرویی که تا به حال ساخته شده، شیک تر است، از جمله فولکس واگن XL1 (Cd 0.186)، مک لارن اسپیدتیل (Cd 0.278)، هر مدل تسلا، و حتی اتومبیل های مسابقه ای با سرعت ساخته شده مانند Mk1 Ford GT40. (0.35).
پس طعنه آمیز است که طراح خودرو فرانسوی چارلز دویچ، که حروف اول او (CD) در نام خودرو است، مخفف ضریب درگ (Cd) نیز هست.
منبع: https://www.slashgear.com/1461955/le-mans-panhard-lm64-history/