پرنسس هلو: زمان نمایش! بررسی – دختر مضطرب به یک ملکه RPG تبدیل می شود

دومین بازی هلو نینتندو سرانجام متوجه شد که این شخصیت برای طراحی سطح هوشمند و صحنه مرکزی است.

پرنسس هلو: زمان نمایش! شبیه هیچ چیز دیگری نیست آی تی نباید مانند هر چیز دیگری باشید — این بازی اکشن ماجراجویی تنها دومین قسمت در تاریخ ۴۳ ساله سوپر ماریو است که پرنسس هلو را به قهرمان اصلی خود تبدیل می کند و با او مانند یک قهرمان درست و حسابی رفتار می کند. معمولاً، بازی‌های اصلی ماریو، دامن بلند و دست‌های کوچک هلو را به دلایلی تبدیل می‌کنند که چرا او برای اینکه یک زنبق شکننده در گلدان باشد، مناسب است. اما هلو حتی در قلعه آجری باشکوه خود در پادشاهی وسیع قارچ که در آن حکومت می‌کند، به ناچار توسط مردی عصبانی ربوده می‌شود. از این نظر، نینتندو از لحاظ تاریخی زنانگی را به عنوان بزرگترین مسئولیت هلو تحقیر کرده است. اما شوتایم! این کار را نمی کند

در عوض، روبان ها، لباس ها و انواع دیگر جادوهای دخترانه را با ابزارهای قانونی برابر می داند. گاهی اوقات، حتی به نظر می رسد که هلو در زرق و برقی به اندازه نمک، قدرت بیشتری نسبت به قدرتی که Bowser در هر دو عضله دوسر بازوی خود ذخیره می کند، می یابد. این به ایجاد Princess Peach: Showtime کمک می کند! به عنوان دو چیز: اول، این یک قسمت مبتکرانه Super Mario است. سپس، در نهایت به هلو، که بیش از حد زندگی خود را با کبودی در حاشیه گذرانده است، احترام گذاشت.

خارج از شخصیت منحصر به فرد هلو، پرنسس هلو: زمان نمایش! در طراحی سطح خلاقانه و سبک های متنوع مبارزه رضایت بخش است. این پویایی را طرح تا حدودی عجیب شوتایم می‌طلبد، که در آن زندگی از هنر تقلید می‌کند، زندگی را تقلید می‌کند، که رئالیسم جادویی را در فیلم چارلی کافمن تقلید می‌کند (به جز اینکه هیچ‌کس هرگز افسرده نمی‌شود، زیرا بدن‌شان ۱۰۰ درصد از عشق تشکیل شده است. ).

پرنسس هلو: زمان نمایش! – Nintendo Direct 9.14.2023

هلو و هموطنان وزغ او برای شرکت در نمایشی در تئاتر درخشان Sparkle در جزیره گونه Theet دعوت شده اند. Theets با دماغه لامپ – که به عنوان حامیان، کارگران و بازیگران تئاتر یا “Sparklas” عمل می کنند – مانند بقیه شخصیت ها و آنتاگونیست های کمکی Showtime! در سری Mario کاملاً جدید هستند. پر شدن زمان نمایش! کاملا با شخصیت های ناآشنا (به غیر از هلو) یک راه ظریف اما قطعی است Showtime! بازیکنان را وادار می‌کند تا با بانوی اصلی آن همذات پنداری کنند، در حالی که جایگاه او را در فرنچایز ایجاد می‌کند. فکر می‌کردم این هوشمندانه بود – همانطور که IGN بیان کرد، اولین بازی هلو، Super Princess Peach در سال ۲۰۰۵ برای DS، در برخی از بررسی‌ها رد شد زیرا هدف آن «مخاطبان دختر کمتر سخت‌کوه» بود. به هنگام. زمان نمایش! فضای کافی برای سوء تفاهم باقی نمی گذارد. وقتی در حال بازی Showtime هستید، لازم نیست نگران دختر بودن، یا مرد بودن یا هر کس دیگری باشید. تو هلو هستی

اما قبل از اینکه هلو بتواند به صندلی مخملی خود در جلوی صحنه برسد، تئاتر Sparkle توسط شرور جدید جادوگر گریپ و بازی Roly-poly او Sour Bunch تسخیر می شود. درست است، یک زن شرور! سری ماریو به‌طور قابل‌توجهی تعداد کمی دارد، بنابراین گریپ – با ماسک ونیزی پر زرق و برقش، و کلاه فلاپی‌اش ارزش چسباندن دارد. دختر گیبسون – متمایز می شود. بنابراین، من آنچه قبلاً گفتم را اصلاح می کنم: در حین بازی Showtime!، به غیر از هلو یا انگور، جنسیت ندارید. خود هلو ثابت می کند که به اندازه شکر داغ انعطاف پذیر است. برای نجات تئاتر، او باید در نمایشنامه هایی به ارزش حدود ۱۵ ساعت بازی کند و Theets را از تمایل گریپ به تراژدی نجات دهد.

به جای “نمایش”، بهتر است ۳۵ سطح Showtime را به عنوان سیاره های کوچک با فیزیک و سیاست خاص خود درک کنید. پس از ورود به درب صحنه، واقعیت هلو تغییر خواهد کرد تا مجموعه ۲٫۵ بعدی را که او وارد آن شده است، منعکس کند. این بدون استلا، همراه جدید هلو، و نگهبان تئاتر “Sparkle sprite” که بدنش روبانی بلند و گره خورده است، ممکن نیست. استلا به هلو اجازه می‌دهد تا از Sparkle به عنوان نیروی خوبی استفاده کند، بنابراین، وقتی B را روی سوئیچ فشار می‌دهم، نور ستاره‌های او صدای سیخ می‌زند و روبانش باز می‌شود. با چرخاندن همه جا، می‌توانم انواع مختلف سامری‌گرایی خوب را انجام دهم، مانند توت‌فرنگی‌های رسیده برای کیک، پر کردن تیت‌های پایین‌افتاده با اعتماد به نفس، یا سکه‌های متقاعد کننده – که الگوهای لباس جدید برای من می‌خرند – از مکان‌های پنهانشان.

این فقط کف قلابی قدرت هلو است. در نهایت ۱۰ نقش اصلی وجود دارد که هلو می تواند بازی کند، هر کدام با لباس و حرکت خاص خود، بسیار شبیه به یک بازی معمولی کربی. به عنوان مثال، شمشیرباز هلو، یک کلاه پر وحشیانه به سرش می زند و دسته شمشیر در دستش می زند، و به او قدرت می دهد تا سرسپردگان انگور ترش را بکوبد و تیت های فقیری را که زندانی کرده بودند، آزاد کند. هلو کونگ فو، با رنگ مصنوعی سایه چشم نارنجی اش، به ویژه چابک است، و به همین دلیل روی میله های راه راه آب نبات مانند خودش می پرد. اره برقی آبنبات چوبی و نه یک بازی با رتبه +E10 برای همه، که انبوهی از دشمن را با انگشتان نوک تیزش از بین می برد.

برخی از دگرگونی‌های هلو، مانند شیرینی پزی هلو، که با قیطان‌های هلندی به ضخامت نان‌های عسلی پاتوق می‌زند، به وضوح طرفداران جوان‌تر را هدف قرار می‌دهند. هر سطح هلو شیرینی پزی از شما می‌خواهد که کره خامه‌ای را از لوله‌ای به اندازه یک خانه شهری چند سطحی بیرون بکشید و کیک را لوله کنید، گاهی اوقات تزئیناتی به سادگی یک خط مستقیم دارد. سطوح بدون مبارزه Detective Peach، که در آن نوار سلامتی شما به توانایی شما در تشخیص سرنخ ها گره خورده است، به همین ترتیب تا زمانی که به اندازه کافی بزرگ شده باشید که خودتان رمان نانسی درو را بخوانید، رمز و راز کمی برای آنها وجود دارد.

اما پس‌زمینه‌های تئاتر و موجودات، مانند لاک‌پشت‌های نقاشی‌شده که به نظر می‌آیند از تخته‌لایه‌ای بدون لاک ساخته شده‌اند، یا دسته‌هایی از آتش مقوای شفاف، همان جذابیت لمسی بازی‌های مشهور Paper Mario و Yoshi's Crafted World را دارند. تنوع در طراحی سطح – از چیزهای معمولی ماریو، مشت زدن به دشمنان هنگام پریدن بر روی سکوهای دور، تا کارآگاهی با اشاره و کلیک، و بازی های ریتم معمولی که با ماهی انجام می شود – هیجان انگیز است. هر چه بیشتر Showtime بازی می کردم، بیشتر منتظر آینده هلو بودم. دیگر محکوم به آدم ربایی بی پایان نبود. تبدیل به سبدی از احتمال شیرین شده بود.

من در نهایت در اطراف تئاتر Sparkle دویدم که توسط خود جبرگرایی تقویت شده بود. هزاران سکه روی جیب‌هایم سنگینی می‌کرد، و من در حال جمع‌آوری سنگ‌های کلکسیونی و فیروزه‌ای اسپارکل بودم که قفل هر اتاق رئیس را باز می‌کرد (پنج دعوای خاص، یکی برای هر طبقه در تئاتر مجلل وجود دارد). در لابی مغازه می ایستم و لباسی با راه راه های سفید پهن مانند بیتل جویس انتخاب می کنم. هلو موهایش را به دم اسبی آماده نبرد کشیده است، و من او را با عجله به سمت سطح دیگری می برم در حالی که او لبه دامن سنگینش را بلند می کند.

صادقانه بگویم، من به یاد والری سولاناس – نویسنده فمینیست رادیکال می افتم که بیشتر به خاطر تیراندازی غیرقابل معذرت خواهی اندی وارهول در سال ۱۹۶۸ شناخته می شود – که در مانیفست SCUM خود در سال ۱۹۶۷ مبارزه لزج علیه پدرسالاری را تعریف کرد، دستورالعملی برای حذف مردان به خاطر صلح جهانی. من به این فکر می کنم زیرا Showtime! دنیایی بدون مردان است — مطمئنا تت های نر با سبیل های پلاستیکی وجود دارند، اما هیچ “مردی” به معنای وارهول یا ماریو وجود ندارد.

سولاناس می نویسد که نوع اول زن وسواس مرد[sees] ماده به‌عنوان کرم، اما SCUM واقعی «خود را شایسته حکومت بر جهان می‌دانند.» با لطف و صلح‌طلبی بیشتر (خدا را شکر)، پرنسس هلو: زمان نمایش! به هلو اجازه می‌دهد به این کهکشان پرهیاهوتر و فرمانده کهکشان نزدیک‌تر شود. یک جور زن. او در حال تبدیل شدن به یک دختر با برخی نمایندگی ها است و حتی به اسلحه هم نیاز ندارد.

پیش از این، هلو به سختی می توانست خود را کنترل کند، چه مسلح چه غیر مسلح. احساسات او ریشه قدرت او را در Super Princess Peach تشکیل داد. ایده بدی نبود. این سالم است که گاهی اوقات اجازه دهید احساسات سیل شوند. اما، تا آن زمان، نینتندو به سختی نشان داده بود که هلو چیزی بیش از ظرفی برای احساس است – چه مال او، چه احساسات جوشان در بوسر، که برای چندین دهه ناامید بوده است که او را در لباس عروسی وانیلی بپوشاند. فیلم برادران سوپر ماریو در سال ۲۰۲۳ برای نشان دادن هلو به عنوان شاهزاده خانمی تنومند و وفادار که در دفاع از خود و بهترین دوستانش مهارت دارد، سخت‌تر کار کرد، اما با این وجود، هلو را به جای مخوفش بازگرداند: جلوی شکارچی‌اش، بوزر، با لباسی سفید. او نداشت تمایل به بودن.

پرنسس هلو: زمان نمایش! به هلو اجازه می دهد هر چه که دوست دارد بپوشد. او می تواند آواز بخواند یا شنا کند. او می تواند از طریق خفا یا زور وحشیانه مبارزه کند. همه تنوع و لطافت Showtime! مانع از تبدیل شدن آن به یک بازی خسته کننده “دختر دختر” می شود – هلو بیش از هر چیز می خواهد Theets خوش دست را از آسیب نجات دهد و از قداست تئاتر آنها محافظت کند. زمان نمایش! هرگز سعی نمی کند تا نوعی ارتباط مصنوعی با بشریت و همکارانش ایجاد کند: سلطه، درشتی، ظلم. زنان کرم نیستند. آنها بی حد و حصر هستند برخی از آنها چشمانی خیس و گشاد دارند و نمونه های ابریشم صافی دارند و خجالت آور و کودکانه نیست – این محصول میل نرم و شیوا است.

پرنسس هلو همیشه این احساسات را داشت و آرزو داشت که یک رهبر خیرخواه باشد، پس شوتایم! به ضرورت زنانه است در خارج از قلعه، فضای بیشتری برای ملایم بودن وجود دارد. لوئیز گلوک در شعر سال ۲۰۰۱ می نویسد: “در یک سبد حصیری هلو بود / یک کاسه میوه بود.” “هلو رسیده.” “پنجاه سال. چنین پیاده روی طولانی / از در تا میز.” سرانجام هلو به حکومت می رسد.

یک کپی از پرنسس هلو: زمان نمایش! برای بررسی توسط نینتندو ارائه شده است.