کاری که هوندا به جای توربوشارژ کردن موتور بیت انتخاب کرد این بود که برای هر یک از سیلندرها بدنه دریچه گاز جداگانه به آن بدهد. این بخشی از سیستم MTREC (کنترل موتور پاسخگوی چندگانه دریچه گاز) بود که اساساً به بلوک معمولی ۶۶۰ سی سی که هوندا در دیگر خودروهای خود استفاده می کرد، پیچ شده بود.
بدنه دریچه گاز فردی چیزی است که معمولاً در یک سوپراسپرت عجیب و غریب رده بالا یا یک ماشین مسابقه ای پیدا می کنید، بنابراین این واقعیت که هوندا از این راه حل برای موتور Beat استفاده کرده است، این واحد کوچک را کاملاً قابل توجه می کند. این خودرو قدرتی بیشتر از رقبای خود در آن روز نداشت، و مطمئناً گشتاور بسیار کمتری را کاهش می‌داد، اما این واقعیت که باید آن را تا ۸۱۰۰ دور در دقیقه برسانید تا تمام ۶۴ اسب بخار قدرت آن را استخراج کنید، بخش مهمی بود. . از جذابیت آن
می‌توانید دور از نقطه‌ای که اوج قدرت تولید می‌شود بپیچید، زیرا خط قرمز موتور ۹۰۰۰ دور در دقیقه بود. گشتاور نقطه قوت این موتور نبود، و بدتر از آن، نه تنها مقدار زیادی از آن وجود نداشت (فقط ۴۴ پوند فوت)، بلکه در ۷۰۰۰ دور در دقیقه تحویل داده شد.
این بدان معناست که فقط با رانندگی معمولی Beat، دور زدن تا ۷۰۰۰ دور در دقیقه غیرعادی نیست در حالی که برای خرید آخر هفته در راه هستید و حتی سعی نمی کنید سریع رانندگی کنید. و فراموش نکنیم که همه این اتفاقات در یک ماشین روباز کوچک با موتور در پشت گوش‌های شما رخ می‌دهد – همه چیز به هیجان می‌افزاید.
با این حال، سرعتی که بیت می تواند به آن دست یابد، چندان هیجان انگیز نیست. سرعت این خودرو به صورت الکترونیکی به ۸۴ مایل در ساعت محدود شده است و برای رسیدن به سرعت ۶۰ به ۱۳ ثانیه زمان نیاز دارد.
[Featured image by Andrew Bone via Wikimedia Commons | Cropped and scaled | CC BY 3.0]
منبع: https://www.slashgear.com/1484378/honda-beat-engine-strange/