چیزی که ما بازی می‌کردیم – قهرمانان اکشن، تاس‌ها و مکان‌های خالی از سکنه

۱۲ آوریل ۲۰۲۴

سلام! به ویژگی معمولی ما خوش آمدید، جایی که کمی در مورد برخی از بازی هایی که در چند روز گذشته انجام داده ایم، می نویسیم. این هفته: قهرمانان اکشن، تاس ها، و مکان های خالی از سکنه قدیمی.

اگر دوست دارید برخی از نسخه‌های قدیمی‌تر What We've Beening را دنبال کنید، آرشیو ما اینجاست.

قهرمان نیست، سوییچ

ما در مورد ژانرها به روش درست فکر نمی کنیم. من از این مطمئنم. تیراندازان؟ مترویدوانیا؟ خوب. همه خوب. اما اگر کمی بال های خود را باز کنید چه اتفاقی می افتد. در اینجا یک سبک جدید وجود دارد: بهترین بازی برای یک ساعت بازی. (اتفاقاً Hulk: Ultimate Destruction متعلق به این سبک است.) در اینجا یک بازی دیگر وجود دارد: هیجان انگیزترین بازی برای انجام وقتی که کنترل ها را فراموش کرده اید.

بالای لیست من برای این یکی قهرمان نیست. من عاشق این بازی هستم. Roll7 خط اسکیت خود را می گیرد و آن را در بازی های اکشن به کار می برد. نه فقط بازی‌های اکشن، بلکه آن تیراندازی‌های سینمایی وحشیانه که در آن شما در پشت چیزی غرق می‌شوید و دشمنانتان آن را با گلوله پر می‌کنند. امروز نیم ساعتی پریدم و مثل همیشه خوب بود. شاید بهتره چون در پنج دقیقه اول یادم رفته بود که چگونه دوباره بارگذاری کنم.

مطمئناً می‌توانستم به راحتی بفهمم چگونه این کار را انجام دهم، یا فقط به طور تصادفی به دکمه‌ها ضربه بزنم، اما چرا باید این کار را انجام دهم وقتی وحشتی که آن را تنظیم می‌کرد به طرز هذیانی با چیزی که می‌نواختم هماهنگ بود. داشتم می دویدم، سر می خوردم، تیراندازی می کردم و بعد به جایی می رسیدم که گلوله هام تمام می شد و… و… ارغ!

بنابراین ژانر جدید من وجود دارد: هیجان انگیزترین بازی برای انجام وقتی که کنترل ها را فراموش کرده اید. من می روم و به ژانرهای دیگر فکر می کنم. و من قرار است بیشتر Not a Hero را بازی کنم – تا زمانی که یک کلیپ ماندگار باشد.

-کریس دونلان

Slice & Dice، اندروید

ببینید اگر شما همیشگی اینجا هستید، قبلاً دیده اید که در این مورد نوشته ام. فکر می کنم، نه چندان مخفیانه، درگیر این بازی هستم.

خیلی چیزها در مورد ورودی امروز شبیه آخرین باری است که در مورد Slice & Dice نوشتم: من در سفر بودم و دستم به بازی رسید تا زمان را با آن بگذرانم – چیزی که Slice & Dice در آن مهارت دارد. و وقتی این کار را کردم، از اینکه چقدر هنوز از آن لذت می برم شگفت زده شدم.

خلاصه سریع: Slice & Dice یک بازی تاس انداز است که در آن تیم قهرمانان فانتزی شما هر کدام یک تاس شش وجهی دارند که توانایی هایشان بر روی آن ترسیم شده است. شما غلت می زنید تا ببینید آنها در هر دور چه می کنند و دشمنان نیز همین کار را می کنند. همانطور که پیشرفت می کنید، سطح می شوید و آیتم های جدیدی را تجهیز می کنید، و بس.

مهمتر از آن، زمانی که بازی را به شریکم دادم تا او را از اضطراب پرواز منحرف کنم، قدرت کشش Slice & Dice را از نزدیک دیدم. او قبلاً هرگز بازی نکرده بود، اما در عرض حدود پنج دقیقه، گیر کرد و به تلفن من برای بقیه پرواز به خانه فرمان داد – سپس وقتی به خانه رسیدیم آن را روی استیم نصب کرد. آخرین بار، پسرم بود که بازی را در قطار خانه به او معرفی کردم و او نیز به کنترل تلفن من پرداخت.

همه اینها باعث می شود فکر کنم که در واقع، چیز خاصی در مورد این بازی وجود دارد. شاید این فقط من نیستم که یک بازی اندرویدی عجیب و غریب را دوست دارم. شاید Slice & Dice معامله واقعی باشد.

-برتی

World of Warcraft، PC

اجازه دهید شما را به سفری برگردانم به تابستان ۲۰۰۵، زمانی که آهنگ You're Beautiful از جیمز بلانت به طرز تهدیدآمیزی در صدر جدول تک آهنگ های بریتانیا قرار گرفت. من تقریباً مطمئن هستم که MMOها در آن زمان برای من یک مفهوم تقریباً کاملاً بیگانه بودند، اما World of Warcraft در حال ظهور بود و من به برخی از دوستان اجازه دادم تا با من صحبت کنند که در آن گیر کنم.

خاطره من از اولین ساعات حضورم در World of Warcraft خاطره ای از گیج و سردرگمی است که در منطقه شروع Night Elf سرگردان بودم، لیستی از خرید بی وقفه از Bric-a-Brac برای NPC های سیری ناپذیر جمع می کردم و با هوسبازی صفحه کلیدم را فشار می دادم و به طرز ناخوشایندی می دیدم. کاملاً ناآشنا، رقص رزمی تیک تایمرها و مربع های چشمک زن آشکار می شود. و اگر پیام چت غیرمنتظره ای از دوستان WoW من نبود، احتمالاً آن را همانجا می گذاشتم.

گفتند: «بیا تو را پیاده روی کنیم!» و در حالی که کار دیگری جز پرسه زدن در محافل گیج و سردرگم وجود نداشت، در آن حضور داشتم، بنابراین یکی از شگفت‌انگیزترین تجربه‌های بازی ویدیویی زندگی‌ام را آغاز کردم. وقتی به نقطه قرار ملاقات رسیدم، می بینید که فقط یک یا دو دوست منتظر نبودند. آنها کل انجمن خود را آورده بودند. و ما یکپارچه راه افتادیم – آه چقدر راه رفتیم! – جن شب در سطح ضعیف من از هر طرف توسط جنگجویان ترسناک دو طرف بود، چیزی که ساعت ها به نظر می رسید.

سفر ما (همانطور که من به یاد دارم) از دارناسوس شروع شد، یک قایق سواری به دیگری تبدیل می شد تا اینکه در نهایت به بندر منتیل رسیدیم. و اینجا پیاده روی به طور جدی آغاز شد، از میان باتلاق های مرگبار تالاب به آرامش نسبی دریاچه مدان. سپس به سمت قله‌های پوشیده از برف Dun Morogh، و در نهایت به منطقه سرسبز جنگل Elwynn رفتیم و مقصد نهایی‌مان – پایتخت پر پیچ و خم و پر پیچ و خم استورم‌ویند – است که اکنون فقط یک سفر کوتاه با شما فاصله دارد. این شبیه یک اودیسه واقعی بود، یک ماجراجویی در میان دنیایی به‌طور باورنکردنی وسیع، به گونه‌ای که قبلاً فقط آرزویش را داشتم، و این یک خاطره بازی است که تا به امروز برایم ارزشمند است.

البته، از آنجایی که زندگی همان چیزی بود که هست، در نهایت به گوشه های دیگری رفتم. اما این آخر هفته، حدود ۱۹ سال بعد، ناگهان هوس کردم که به WoW برگردم، و کشف اینکه چقدر تغییر کرده است – و چقدر ثابت مانده است – در تمام این مدت یک هیجان واقعی بود. کاملاً غیرمنتظره، روز دیگر مسیری را اشتباه گرفتم و متوجه شدم که راه خود را به تالاب پیدا کرده‌ام، و اساساً آن سفر اولیه را برعکس انجام داده‌ام. و در حالی که این گوشه های دور آشنا ممکن است نزدیک به دو دهه بعد کمی قدیمی به نظر برسند، حداقل برای این بازیکن بازگشته، شگفتی دنیای WoW کم نشده است – و من واقعاً نمی توانم منتظر کاوش بیشتر باشم.

– مت