جنگ جهانی دوم زمان تحولی برای نیروهای مسلح ایالات متحده بود. در ژوئن ۱۹۴۲، الف مجله زندگی این گزارش خاطرنشان کرد که جنبشی برای فراگیرتر کردن ارتش وجود دارد.

متأسفانه، تاریخ ثابت خواهد کرد که برای ادامه مبارزه با تعصب، کار بسیار بیشتری باید انجام شود. که در “ادغام نیروهای مسلح، ۱۹۴۰-۱۹۶۵” موریس جی. مک گرگور درباره فعالان حقوق مدنی می نویسد: “اگرچه جداسازی هدف اصلی آنها بود، اما کمپین آنها علیه همه اشکال تبعیض به ویژه در نیروهای مسلح بود.” در نتیجه چنین سیاست های تبعیض آمیزی، ۷۶۱ به عنوان یک گردان آفریقایی-آمریکایی لوئیزیانا در آوریل ۱۹۴۲ تشکیل شد.

کمپ هود تگزاس به زودی به پایگاه خانگی گردان تبدیل شد، جایی که آنها به طور قابل توجهی طولانی تر از حد معمول آموزش دیدند: دو سال از آن. این بدان معنا بود که در زمان استقرار ۷۶۱، آنها تجربه گسترده ای با تانک هایی داشتند که با آنها آموزش دیده بودند، از جمله ام ۵ استوارت و شرمن. آنها همچنان دارایی های ارزشمندی برای متفقین خواهند بود.

کاپیتان جان دی لانگ از پلنگ های سیاه، همانطور که گردان شناخته شد، قول خود را برای ۷۶۱ بسیار واضح بیان کرد. او گفت، موزه ملی جنگ جهانی دوم گزارش می دهد، “به خودم قسم خوردم که هیچ گاه تیتری وجود نداشته باشد که بگوید من و مردانم جوجه زدیم.” شجاعت آنها قطعاً در نبرد مورویل-ل-ویک وجود داشت، که لانگ خاطرنشان کرد بسیار چالش برانگیزتر از آن چیزی بود که انتظار می رفت: “این یک جهنم بود؛ مردان من ببر بودند، آنها مانند کهنه سربازان کارکشته می جنگیدند.”

تا پایان جنگ، شکی وجود نداشت که این دقیقاً همان چیزی بود که گردان تبدیل شده بود. استناد واحد ریاست جمهوری در سال ۱۹۷۸ از “روحیه رزمی تسلیم ناپذیر و از خود گذشتگی آنها به وظیفه” تجلیل کردند و خاطرنشان کردند که آنها “اعتبار زیادی را به گردان ۷۶۱ تانک، ارتش ایالات متحده و این ملت منعکس می کنند.” این واقعاً ستایش بالایی بود و به خوبی به دست آورده بود، و این یک بی عدالتی بزرگ بود که پلنگ های سیاه مجبور بودند بر چنین تعصبی غلبه کنند تا خود را شایسته آن نشان دهند.

در مجموع، بیش از یک میلیون آمریکایی آفریقایی تبار در طول جنگ جهانی دوم در برخی ظرفیت ها به ایالات متحده خدمت کردند. تلاش هر یک از آنها، و هر متحدی که برای انجام این حق خود مبارزه کرد، به روشی بسیار واقعی منجر شد فرمان اجرایی ۹۹۸۱ ژوئیه ۱۹۴۸با آن رئیس جمهور هری اس ترومن به جداسازی در نیروهای مسلح پایان داد.