Caprice به عنوان بسته آپشن Z18 در ایمپالا در اواسط سال ۱۹۶۵ آغاز شد. خریداران Impala Caprice با ۲۴۲٫۱۰ دلار اضافی، متریال صندلی با کیفیت بالاتر، تزئینات گردویی واقعی روی پانل درها و داشبورد، و نکاتی مانند فرش با پرزهای عمیق و یک سرپوش زیباتر را دریافت کردند. پلاک کاپریس به تنهایی در اشکال کوپه، سدان و استیشن واگن در سال ۱۹۶۶ منتشر شد و در سال های ۱۹۷۱، ۱۹۷۷، ۱۹۹۱، ۱۹۹۹ و ۲۰۰۶ به روز رسانی کامل نسل ها را دریافت کرد.
خریداران اولیه کاپریس می‌توانستند مجموعه‌ای از موتورهای V8 را از ۲۸۳ اینچ مکعب تا ۴۲۷ اینچ مکعبی که ۴۲۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد، انتخاب کنند. همانطور که با مونت کارلو و ایمپالا انجام داد، Chevy در دهه ۱۹۷۰ در واکنش به بحران نفت و تغییر ذائقه مصرف کنندگان، کاپریس را کوچک کرد.
کاپریس لبه های اصلاح شده و عملکرد قوی خود را حفظ کرد و Chevy در سال ۱۹۷۳ “Classic” را به نام مدل اضافه کرد. روند موتور در سال ۱۹۷۷ کاپریس را به عنوان خودروی کلاسیک سال انتخاب کرد و شورلت را به دلیل توانایی آن در ترکیب مهندسی، راحتی سرنشینان، هندلینگ، عملکرد و استایل در بهترین پکیج تکی متمایز کرد.
مانند بیسکاین و ایمپالا، کاپریس نیز مدت‌ها مورد علاقه شرکت‌های مجری قانون و تاکسی‌سازی بوده است و آثار کلاسیک با ملایمت را به امری نادر تبدیل کرده است. رایج است که آنها را برای فروش با قیمتی کمتر از ۱۰۰۰۰ دلار پیدا کنید، حتی مدل های مطلوب دهه ۷۰ و ۸۰٫
منبع: https://www.slashgear.com/1456597/most-underappreciated-chevrolet-muscle-cars/