مک که قبلاً مکینتاش سخت‌گیرتر بود، امروز ۴۰ ساله می‌شود و طولانی‌ترین محصول اپل را در میانسالی قرار می‌دهد. اما مانند کسی که نیمه پایانی زندگی خود را نزدیک می بیند و به شکل دونده ماراتن می رسد، مک در قوی ترین مکان برای چندین دهه است. از منظر درآمد، فروش مک در سال ۲۰۲۳ به شدت کاهش یافت، اما این به دنبال چهار سال رشد بود که احتمالاً محصول تقاضای سرکوب‌شده برای خط تولید مک بهبود یافته بود.
در سال ۲۰۲۰، اپل سرانجام شروع به ارائه آن کرد، تا حد زیادی به لطف ورود اپل سیلیکون به مک و آغاز عصری که اکنون در آن هستیم. در حالی که مک قبل از اپل سیلیکون روی زمین لرزان بود، اکنون بسیار احمقانه است که بگوییم مک به ۵۰ سالگی خود نمی رسد. با این حال، این همیشه یک امر مسلم نبود. در حالی که مک قدیمی ترین محصول اپل است، اما لحظات زیادی را نیز پشت سر گذاشته است که به نظر می رسد در آستانه بی ربطی یا فاجعه کامل است. در بیشتر دهه ۹۰، قبل از اینکه استیو جابز، مدیرعامل شرکتی که خود تاسیس کرده بود، بازگردد، مکینتاش به هم ریخته بود.
نسبت به قدرتی که ارائه می‌داد بسیار گران بود، مجموعه محصولات اپل گیج‌کننده و درهم‌تنیده بود و رایانه‌های شخصی ویندوزی اکنون هم رابط کاربری گرافیکی و هم عملکردی دارند تا Mac را به یک انتخاب ضعیف برای اکثر مردم تبدیل کند. و حتی پس از بازگشت جابز و معرفی iMac و iBook و احیای خطوط Power Mac و Powerbook، G3 و G4 همچنان در بیشتر کارها از رایانه های شخصی عقب مانده بودند. از قضا، انتقال به اینتل در سال ۲۰۰۶ کمک کرد مک مرتبط‌تر شود، حتی زمانی که اپل را یک دهه بعد عقب نگه داشت، زیرا این شرکت به دنبال طراحی‌های نازک و سبک لپ‌تاپ با «نوآوری‌هایی» مانند نوار لمسی و صفحه‌کلید پروانه‌ای بود که آن را عقب نگه داشت. بگذار قدرتش از بین برود
اما در سال ۲۰۱۴، زمانی که مک ۳۰ ساله شد، در مکان بسیار خوبی قرار داشت. اپل سال های اخیر را با مدیر عامل سابق استیو جابز بر روی آیفون و سپس آی پد متمرکز کرده بود – مفهومی که نشان می‌دهد آی‌پد ماشین اصلی‌تر برای اکثر مردم خواهد بود. اما حداقل در مورد لپ تاپ ها، مک نسبتا قانع کننده بود. وقتی جابز در سال ۲۰۰۸ آن را از روی یک پاکت روی صحنه بیرون کشید، سرانجام به چیزی تبدیل شد که می‌خواست. آیفون‌ها به مک‌بوک ایر کمک کردند تا در کافی‌شاپ‌ها و محوطه‌های دانشگاهی همه‌جا حاضر شوند. در همین حال، مک‌بوک پرو با صفحه‌نمایش عالی، پورت‌های فراوان و قدرت کافی برای تبدیل شدن به یک استودیوی متقاعدکننده برای موبایل، برای شرکت خلاق و حرفه‌ای اپل مناسب بود.
با این حال، اگر دقت کنید، نقاط ضعف زیادی در ترکیب وجود داشت. شاید واضح ترین آن حماسه عجیب مک پرو بود. برای سال‌ها، رایانه‌های برج‌سبک اپل گران‌تر و گران‌تر می‌شد و به وضوح از محدوده اکثر مصرف‌کنندگان خارج می‌شد. این به خودی خود چیز بدی نبود، اما اپل زمانی که در سال ۲۰۱۳ طراحی مجدد مک پرو استوانه‌ای را منتشر کرد، نتوانست تشخیص دهد که بازار هدفش به دنبال چیست – و سپس نتوانست آن را به طور معناداری برای سال‌ها ارتقا دهد. بین کمبود به روز رسانی و طراحی که قابلیت توسعه را محدود می کرد، مک پرو در بخش بهتری از یک دهه، کمی شوخی در خط تولید اپل بود.
سپس اپل در سال ۲۰۱۶ تغییر فاجعه باری را در MacBook Pro انجام داد. اجازه دهید راه‌هایی را که اپل با این نسل از لپ‌تاپ‌ها از دست داد، حساب کنیم. اول، صفحه کلید پروانه ای غیر قابل اعتماد، که ظاهرا فقط برای این وجود داشت که اپل بتواند این لپ تاپ ها را تا حد امکان نازک و سبک کند. سپس پورت های مفیدی مانند HDMI، USB-A و یک اسلات کارت SD به نفع تنها چهار پورت USB-C / Thunderbolt حذف شد که یکی از آنها برای شارژ مورد نیاز بود. همچنین نوار لمسی، یک نوار OLED نازک روی صفحه کلید وجود دارد که بسته به برنامه ای که استفاده می کنید، به صورت پویا تغییر می کند. یک ایده شسته رفته، اگرچه نتوانست جذابیت زیادی در میان توسعه دهندگان یا کاربران نهایی به دست آورد، و فقدان کلید فرار فیزیکی کاربران را برای سال های آینده گیج کرد.
در نهایت، در حالی که اپل موفق شد مدل های مک بوک پرو ۱۳ و ۱۵ اینچی را بسیار نازک تر و سبک تر از مدل های قبلی خود کند. . بسیاری از کاربران گرمای بیش از حد و دریچه گاز پردازنده را تجربه کردند، گویی محفظه بسیار نازک همراه با تراشه های قدرتمند ترکیب بدی است.
در همین حال، مک‌بوک ایر ارجمند سال‌ها با به‌روزرسانی‌های جزئی و طراحی و صفحه‌نمایش با وضوح پایین که به سرعت غیررقابتی می‌شد، رها شد. iMac و Mac mini برای کاربرانی که به دنبال دستگاه دسکتاپ می‌گردند گزینه‌های خوبی بودند، اما انتخاب یک لپ‌تاپ مک در آن زمان تمرینی برای سازش و پرداخت برای چیزی بود که احتمالاً همه جعبه‌ها را بررسی نمی‌کرد.
در سال ۲۰۱۹، زمانی که اپل یک مک پرو جدید به سبک برج را با گزینه های توسعه بیشتر معرفی کرد، همه چیز نشانه هایی از تغییر را نشان داد. اما مهم‌تر از آن، اپل مسیر خود را در صفحه‌کلید پروانه‌ای وحشتناک تغییر داد و کلیدهای سبک قیچی را به مک‌بوک پرو و چند ماه بعد مک‌بوک ایر (که از آن زمان با نمایشگر رتینا و پردازنده‌های جدیدتر اینتل به‌روزرسانی شده بود) بازگرداند. به طور شگفت انگیزی، اپل آن را ساخت مک بوک پرو ۱۶ اینچی اصلاح شده ضخیم‌تر و سنگین‌تر از چیزی که جایگزین شده بود، چیزی که نشان می‌داد شرکت به هر قیمتی از نازک‌تر و سبک‌تر دور می‌شود، به‌ویژه در محصولاتی مانند این که در آن تعقیب یک فاکتور کوچک‌تر به قیمت عملکرد منطقی نبود.
با این حال، مک در اواخر سال ۲۰۲۰، زمانی که اپل اولین مک‌های مجهز به سیلیکون سفارشی خود شرکت را عرضه کرد، واقعاً دوباره بازگشت. اپل از زمانی که A4 برای اولین بار در iPhone 4 و iPad اصلی در سال ۲۰۱۰ وارد شد، سال‌ها تراشه‌ها را طراحی می‌کرد و ترکیب کارایی و قدرتی که این شرکت به آن دست یافت، یک مزیت بزرگ برای این شرکت بود. و دور اول مک‌های دارای Apple Silicon شامل برخی از محبوب‌ترین مدل‌های اپل مانند مک‌بوک ایر و مک‌بوک پرو ۱۳ اینچی بود.
بهبودها بلافاصله آشکار شد – ما گفتیم که مک بوک ایر مجهز به M1 “تعریف جدیدی می کند که یک فوق قابل حمل چه چیزی می تواند باشد.” ترکیبی از پیشرفت‌های عملکردی عظیم در کنار عمر باتری فوق‌العاده چشمگیر، MacBook Air را بی‌معنا ساخته است. در همین حال، اگر به دنبال یک کامپیوتر رومیزی ارزان قیمت بودید، Mac mini هزینه زیادی را برای شما به ارمغان آورد.
حرکت بزرگ بعدی برای مک در اواخر سال ۲۰۲۱ انجام شد، زمانی که اپل مشکلات مک بوک پرو را به طور کامل برطرف کرد با مدل ۲۰۱۶ معرفی شد. مدل‌های کاملاً بازطراحی شده مک‌بوک پرو ۱۴ و ۱۶ اینچی بسیاری از پورت‌هایی را که اپل در ابتدا حذف کرده بود، بازگرداند، نوار لمسی را حذف کرد و از تراشه‌های جدید M1 Pro و M1 Max استفاده کرد که عملکرد چند هسته‌ای این لپ‌تاپ‌ها را بسیار فراتر از اینتل آنها افزایش داد. پیشینیان مبتنی بر
آخرین قطعه اصلی این پازل در مارس ۲۰۲۲، زمانی که اپل مک استودیو را معرفی کرد، به وجود آمد. در حالی که مک پرو با تراشه های اینتل ادامه می داد، مک استودیو جدید یک حد وسط بین پرو و مینی را نشان می داد. مدل ۲۰۰۰ دلاری شامل تراشه M1 Max بود که در صورت تمایل می‌توانید آن را در مک‌بوک پرو نیز دریافت کنید، اما مدل ۴۰۰۰ دلاری اساساً دو تا از این تراشه‌ها را برای ساخت M1 Ultra به هم متصل کرد. این پردازنده هیولا تا ۶۴ هسته گرافیکی داشت، در حالی که M2 Ultra که جایگزین آن شد به شما امکان می دهد تا یک پردازنده گرافیکی ۷۶ هسته ای داشته باشید تا با CPU 24 هسته ای و موتور عصبی ۳۲ هسته ای خود برای کارهای یادگیری ماشینی همراه باشید. ساده و ساده، این همان قدرتی است که اپل برای مدت طولانی در رایانه های خود ارائه نکرده بود.
از سال ۲۰۲۲، اپل عمدتاً در حالت اصلاح، ارتقا و تکرار بوده است و بسیاری از مک‌ها به سمت معماری M3 رفته‌اند. اما مکان‌هایی وجود دارد که هنوز می‌توانند از تعمیرات اساسی استفاده کنند – Mac Pro در اواخر انتقال به این تراشه‌های جدید به Apple Silicon منتقل شد و تنها در ژوئن گذشته وارد بازار شد. و در حالی که دارای یک قاب به سبک برج قابل ارتقا است، همان M2 Ultra را اجرا می‌کند که می‌توانید در مک استودیو دریافت کنید، اما هزینه گزاف ۳۰۰۰ دلار بیشتر دارد. یک فرصت بسیار بزرگ برای اپل وجود دارد تا یک کلاس ایستگاه کاری حتی بالاتر را قرار دهد – شاید فقط بتواند دو تا از M3 Ultras را که مطمئناً برای جدا کردن Mac Pro از استودیو کنار هم قرار می‌گیرند، تقویت کند.
در سطحی که بیشتر بر مصرف‌کننده متمرکز است، اپل اخیراً یک ضربه دیگر در تبدیل بازی‌های مک به یک چیز انجام داده است، با این شرکت عناوین محبوب و رایجی مانند Death Stranding و بازی Resident Evil 4 به سکو. اما علیرغم قدرت عظیمی که اپل سیلیکون ارائه می دهد، این شرکت هنوز در همان حوزه بازی در ویندوز نیست. اگر این شرکت بتواند راهی برای آسان‌تر کردن انتقال بازی‌ها بیابد، توسعه‌دهندگان می‌توانند بازار کاملاً جدیدی برای فروش داشته باشند – و اپل یک پر دیگر در کلاه خود خواهد داشت. اگر این شرکت جاه‌طلبی دارد که واقعاً رایانه‌های شخصی را به همان صورتی که آی‌پد برای تسلط بر بازار تبلت‌ها پیشی گرفت، پشت سر بگذارد، باید بیشتر تلاش کند تا بازی‌های بزرگ روی مک را دریافت کند.
و البته، تنها یک هفته تا انتشار اولین پلتفرم جدید اپل در تقریبا یک دهه اخیر، یعنی Vision Pro، فاصله داریم. در حالی که این دستگاه به عنوان یک دستگاه بسیار گران قیمت و مستقل عرضه می شود، تصور اینکه اگر فاکتور شکلی به آن توجه شود، چندان دشوار نیست که بازار گسترش یابد. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است دستگاه Vision را ببینیم که برنامه‌های مک را به‌جای تماشای آنها، به‌طور بومی اجرا می‌کند. اپل مدت‌هاست بر این باور است که پلتفرم‌هایش باید به تنهایی بایستند – شاهد درخواست‌های بیهوده برای مک صفحه لمسی یا نسخه‌ای از MacOS برای iPad Pro باشید. اما در این مورد، شاید تا ۱۰ سال دیگر در مورد اینکه چگونه محاسبات فضایی چیز بعدی برای پیشبرد مک بود صحبت کنیم.
این مقاله در ابتدا در Engadget در https://www.engadget.com/the-mac-turns-40-how-apple-silicon-cured-its-midlife-crisis-161520642.html?src=rss منتشر شد.
منبع: https://www.engadget.com/the-mac-turns-40-how-apple-silicon-cured-its-midlife-crisis-161520642.html?src=rss